SON MEKTUP

💌 SM ~ DUYGULARINI OKUMAK

Hastane koridorları... Bir katta sessiz göz yaşları vardı, diğer katta ise mutluluk sesleri. Bir kısım kaybediyordu, bir kısım da beklediğine kavuşuyordu. Hastaneler tuhaftı. Hastaneler, her şeyi içerisinde barındırıyordu ve yeğenimin doğumu dışında, bana hep boğucu gelmişti.

Şimdi, bu insanın için karartan koridorda arkadaşımı bekliyorduk.

Doktor, odadan çıktığında hepimize teker teker baktı. Yavuz amca "Nesi var?" diyerek bir adım öne çıktı ama fazlasıyla rahattı, çünkü Larin'in uyandığını biliyorduk ve sebebinin şok olduğunun da farkındaydık. Doktor ise bizim aksimize, o kadar rahat değil gibiydi. "Dediğiniz gibi şoka bağlı olarak gelişmiş bir bayılma olabilir Yavuz Bey. Fakat biz yine de bir kontrolden geçmesini istiyoruz. Bu gece bizimlesiniz." dediğinde derin bir nefes aldım. Yavuz amca burada genel cerrahi doktoruydu. Belli ki bu yüzden emin olmak istiyorlardı.

Yapacak bir şey olmadığından, Yavuz amca onayladı. Doktor Bey "İçeriye girebilirsiniz." derken, tekrar herkese tek tek baktı. Gözleri yüzümdeyken gülümsediğinde nezaketen ben de gülümsedim. Muhtemelen otuz yaşlarındaydı ve kabul ediyordum ki, yakışıklıydı. Yavuz amcaya kısa bir baş selamı vererek koridordan ayrıldı. Meryem teyze içeriye girerken, arkasından Atalay abi ve Yavuz amca da girdi. Abim eliyle geçmem için işaret ettiğinde ilerledim. Hala doktorun arkasından bakan Enes'i ise, yeni fark ediyordum. Abimin de ilgisini çekmiş olacak ki, "Hayırdır kardeşim?" diyerek Enes'e seslendi. Gözleri koridordan bize dönen Enes, "Bir şey yok, abi. Dalmışım." dediğinde abimin gülme sesini duydum. O sırada içeriye girmiştim ama kapı açık olduğu için rahatlıkla duyuyordum.

Abim, "Dövecek gibi bakıyorsun." dediğinde, Enes de "Bir yerden tanıdık geldi de, o yüzden dikkatli bakıyordum. Fark etmedim." diyerek yanıtladı. O yanıttan sonra, sesler kesildi. Muhtemelen abim başını sallayarak konuyu kapatmıştı.

Meryem teyze Larin'e endişeli gözlerle bakarken, "Deli kız!" dedi. Elleri kızının saçlarında gezinirken hafifçe gülümsedi. "Gerçi hata bizde. Abilerine bu kadar bağlı bir kıza pat diye söyledik." dediğinde kıkırdadım. O sırada Larin'in gözleri bana kaydı. Yardım ister gibi, "Asel!" dediğinde yanına ilerledim. "Lütfen bu zorlu günümde yanımda ol yoksa abimin evleneceğini kaldıramam." diyerek devam ettiğinde, gülmemek için dudağımı ısırdım. Başımı olumlu anlamda sallayarak, "Yanında olup bunu sindirmeni sağlayacağım." derken, kısaca abime baktım. Başını olumlu anlamda sallayarak onayladığında sırıttım. Bu gece gerçekten eğlenceli geçecek gibiydi. Tabii bu serum arkadaşımın uyumasını sağlamazsa.

Atalay abi, "O zaman Asel ve ben kalırız." dediğinde, Enes araya girdi. "Ben kalırım." derken Atalay abiye baktı. Eli ensesine gitmişti. "Sizin yarın önemli bir işiniz yok muydu? Dinlen sen." diyerek devam ettiğinde, abim de onaylayan mırıltılar çıkardı. Yavuz amca da, "Enes kalsın. Bir şey olursa arayın." dediğinde Larin, "İyiyim ben." dedi. Meryem teyze Larin'i bir kere daha öpüp, "Dikkat edin." derken bana dönüp minnet duyduğunu belli eder şekilde baktı. Yanına gidip, onu yanaklarından öptüm, "Bu benim arkadaşlık görevim." diyerek, kıkırdadım. Meryem teyze de minik bir kahkaha atarak, "Deli kızlar." dedi ve kapıya doğru ilerledi. Onun ardından Yavuz amca da Larin'i saçlarından öptü ve eşini takip etti.

Atalay abi, Enes'in yanına gidip omzuna hafifçe vurdu. "Bir şey olursa ara." dediğinde abim de "Kızlar sana emanet." diyerek bizim üzerimizde gözlerini gezdirdi. Enes, "İçiniz rahat olsun." derken Larin'e ve bana baktı. Yüzünde hafif bir gülümseme oluştuğunda yüzünü yere eğdi. Yine de görmüştüm o gülümsemeyi ve neden güldüğünü de merak etmiştim.

Atalay abi Larin'in yanına gidip, "Uyu sen." dediğinde Larin omuz silkti. "İlk önce Asel'le konuşmam lazım." dediğinde Atalay abi bana bakarak güldü. "İşin zor Asel." diyerek göz kırptığında, ben de güldüm. O sırada abim de yanıma geldi. Cüzdanından para çıkarıp uzatırken, "Çantan evde kalmış, yanında bulunsun." dediğinde, bunu gören Enes'in kaşları çatılmıştı. "Ben varım burada, ne gerek var?" diyerek homurdandığında abim güldü ama bir şey demedi. Atalay abiyle birlikte odadan çıktıktan sonra, bir sessizlik oluştu. Larin ağlamaklı bir sesle, "Alperen abim evleniyor!" dediğinde ona döndüm. Bana bakıyordu. Yatağın yanındaki ikili koltuğa otururken, "Larin," diyerek başladım. İtiraf etmem gerekiyordu ki, gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Kötü tarafı, Larin'in karşısında bu durumda olmak çok zordu.