Στην Αγγλια ζουσε ενα πολυ ερωτευμενο ζευγαρι.Ο Αντωνης Ευθυμιου,μεγαλοεπιχειρηματιας και η Αννα Μητροπουλου.Ζουσαν ευτιχισμενη μεχρι που η Αννα θα περιμενε να γεννησει ενα παιδι,ενα κοριτσακι.Ομως θα ζουσε μονο το κοριτσακι.Μετα απο τον θανατο της...
Αρχιζαμε να τρεχουμε μεσα στα χιονια και στο σκοτεινο το δασος οπου ολοι οι λυκοι τρυγυρνανε και περιμενουν το θυραμα τους για να το φανε.Τα ματια μας εψαχναν το θυραμα μας για να το καταβροχθυσουμε,σαν σαρκοφαγα που ειχαμε μεταμορφωθει.
Συμπεριφερομασταν σαν τα λυσασμενα ζωα που ειχαν να φανε 100 χρονια.Ηρθαμε αντιμετοποι με αγελη με αντιπαλους λυκους.Ηταν εκει ο Πετρος τρυγυρισμενος απο 20 λυκους και ο Σαββας ειχε μεταμορφωθει σε ανθρωπο και εμεις ειμασταν κανονικα λυκοι.
"Που ειναι Σαββα;"ειπε,λογικα εμενα θα εννοουσε μαλλον.Ηξερα οτι δεν θα πει τιποτα ο Σαββας γιατι δεν θα με προδισε."Οι δυο μας ειμαστε τωρα Πετρο,βγαλτην εξω την Μπελ.Σε εμενα ανηκει πλεον"ειπε και παρακολουθουσα την μαχη τους μα 2 λυκου ειχαν επυτεθει στην Χριστινα και πηρα και εγω μερος.Αρχιζα να δαγκωνω ολους τους λυκους και να τους πεταω ολους μακρια απο την Χριστινα.
Ο Ανδρεας μας προστατεψε και ο Πετρος και ο Σαββας αρχιζαν να παλευουν πολυ αγρια.Εβγαλα τα δοντια μου τοσο πολυ που αρχιζα να σκιζω 3 λυκους που επιτεθηκαν την Χριστινα.Μα μου επιτυθηκαν 3 λυκοι και με ξαπλωσαν.Δεν μπορουσα ουρλιαζα μα ηρθε ο Ανδρεας και η χριστινα και με προστατεψαν.
Ο Σαββας ειχα καταστρεψει τον Πετρο και τον σακατεψε ως που μεταμορφωθηκαμε ολοι ανθρωποι μα δεν μπορουσα να κουνηθω.Ετρεξε γρηγορα κοντα μου και με πηρε αγκαλια."Μ-μπελ...οχι σε παρακαλω...μην με αφησεις..."ειπε και με πηρε και με πηγε στο νοσοκομειο.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Με πηγαν στα επιγοντα μα δεν μπροουσα και με εκαναν μια ηρεμιστηκη ενεση και κοιμηθηκα.
(Σαββας POV)
Δεν επρεπε να την ειχα βαλει στο κολπο,τωρα ειναι ετσι εξετειας μου,στο νοσοκομειο με ορους και ενεσεις.Ο Ανδρεας και η Χριστινα ειχαν ειδοποιησει τους γονεις της και σε δευτερολεπτα ηταν εδω.Συστηθηκα στον Πατερα της ο οποιος οταν ακουσε οτι ο Πετρος εστυσε μπλοκο για να βρεθει εδω ειχε γινει τουρμπο."Θα πεθανει"ειπε."Δεν χρειαζεται"ειπα και γυρισε."Τον σκοτωσα εγω"ειπα και με ειδε που σκοτεινιασα σαν τον ουρανο οτα ο Θεος δινει διαταγη να ριξει βροχη.
Βγηκε ο Γιατρος και μας κοιταξε λιγο σοβαρος.Ηξερα οτι θα υπηρχαν καλα και κακα νεα. "Σας εχω ευχαριστα και δυσαρεστα νεα"ειπε και τον κοιταξαμε σοβαροι."Η Κοπελα ειναι εγκυος μα θα πρεπει να επιλεξετε.Να γεννηθει το παιδι ή να πεθανει η μητερα;"ειπε και του εκανα την πιο σοβαρη ερωτηση που μπορουσα."Θα μπορεσει να ξανα γεννησει;"ειπα και μου εγνεψε καταφατικα. "Η Κοπελα να ζησει εννοειται"ειπα και ο γιατρος ξανα μπηκε στην εντατικη.Δεν θελω να την χασω.Οχι και αυτην...
γεια σας τερατακια μου,δεν το περιμενατε ε;ΟΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.
