Damsels 03: The Tale Of Butterfly

01: The Day

Hingal. Hinihingal ang dalaga habang nakahiga sa kanyang kama. There's no hint of surprise in her face nor sadness.

But its pretty obvious that she had dreamed about the future again.

She looked at her phone underneath her pillow and there she saw.

April 22, 2016

6:00 P.M

“Shit.” She muttered.

“Mamatay pa lang si Eryl mamayang ala-una!” She exclaimed. Kahit na mamayang alas otso pa ang pasok niya ay binilisan niya na ang pagbibihis para lang mapuntahan si Eryl sa bahay nito.

Kung papaano niya nalaman kung saan.nakatira ang binata ay dahil sa napanaginipan niya ang buhay nito at malinaw sa kanya ang lahat-lahat.

Dreane Castor Dizon

Hindi ako makapaniwala dahil nasa labas ako ngayon ng bahay ni Eryl. Wala akong ibang plano kung hindi sabihin sa kanya ang totoo. Ang mangyayari mamaya. Kakahintay nagvibrate ang cellphone ko. Kinuha ko ito.

Unregistered number? Sino to? Sa pagtataka at takot na rin. Pinatay ko yung tawag. Tatawag naman yun kung importante talaga. Ibinalik ko na sa bulsa ko 'yung cellphone ko sakto namang may narinig akong motor na paparating.

Naglakad ako papunta sa mismong Gate ng Chamon Apartment. Mga ilang segundo pa ay nakita kong si Eryl nga ang nasa motor.

“Eryl Jasmine Valencia.” Tawag ko sa kanya.

Itinigil niya ang motor niya saka tinanggal ang helmet niya.

“H'wag kang aalis sa loob ng bahay mo. Mamamatay ka.” Pagkasabi ko ng bagay na iyon ay nagsimulang kumunot ang noo.

“Miss? Hindi ko alam kung paano ka napadpad dito o kung paano mo ako nahanap o kung paano mo nalaman ang buong pangalan ko pero sa palaga-”

“Makinig ka sa akin please lang! I am trying to save you from your upcoming death and you will just doubt at me? I am breaking the fate's wall now!” Sigaw ko at di ko mapigilang maluha sa kadahilanang ayoko ng hinaharal na nakita ko. Ayokong iligtas niya ulit ako. Ayokong wala nanaman akong gawin!

“Pumasok ka muna sa bahay ko mukhang uulan at mag usap tayo.” sabi niya habang nakatingin sa langit. Saka tumingin sa akin at  pinunasan ang mga luhang gumuhit sa pisngi ko.

“I-pa-park ko lang ang motor ko ah? Sundan mo nalang ako.” naging mahinahon ang boses niya saka na niya pinaandar muli ang motor niya at ipinark ito.

- - - - - - - - - -

Nakaupo ako sa sala ng apartment ni Eryl. Lahat ng napanaginipan ko sa buhay ni Eryl ay totoo nga. Mula sa mga disenyo at palamuti sa apartment niya ay narito.

“May Mineral water sa ref. Gusto mo ba?” alok niya pero umiling lang ako saka siya umupo sa tabi ko. Hindi naman kami malapit. Pahaba kase itong Upuan nila pwedeng-pwede pa ngang humiga ang isang tao sa haba nito. Pareho kaming nakaupo sa mga dulo ng upuan. Animo'y nagsi-seesaw kami sa lagay naming ito.

“Miss, Sino ka?” Tanong niya. He's not into talking but here he is starting a conversation with me. He was healed but he is wounded as of now.

“Ako si Dreane. Dreane Dizon.” sagot ko naman.  Itatanong ko pa ba kung anong pangalan niya?

“How do you find me?” Tanong niya saka lumapit ng kaonti. Mga isang dangkal lang ang inilapit niya.

Napatingin ako sa pinto. Tumakbo na lang kaya ako at isara nalang yung store?

“Hindi ka makasagot Dreane. Alam m---” I cutted his words short.

“I know who is Irene about J and about you everything happened to you!” with no pause. No period. No breathing. I said that.

“Are you also a mind reader?” he asked. Umiling lang ako.

“I'm not Irene so I don't have that kind of ability.” sabi ko saka ako napakagat mg labi at yumuko. Napahawak tuloy ako sa dalawa kong tuhod dahil kanina pa sila nangangatog. Kung bakit ay hindi ko alam dahil halo-halo ang emosyong nararamdaman ko ngayon. Kung pwede lang magmura e, kanina ko pa ginawa.

“Then if you can't read minds. Paano mo nga ako nahanap Dreane? Alam mo ban--” and again I cutted his words.

“You don't talk to stranger?” I assumed and there his jaw dropped.

“Can you tell me what exactly your plan is? Hindi rin ako si Irene, okay? But I can tell that hindi ka nandito para hut-hutan o ibudol-budol ako base kase sa pananalita mo kanina you are from a rich family.” sabi niya saka ako naman ang halos mahulog ang panga sa sinabi niya pero bago pa tuliyang pasukan ng langaw ang bibig ko ay tumikhim siya.

Hudyat para simulan na ang dahilan. Ngayon ko palang sasabihin sa iba ang nakikita ko.

“I saw you in my dreams. Its crazy and I don't even know kung maniniwala ka o hindi. Kung pakikinggan mo ako o hindi pero maniwala ka. I'm trying to save you.” My eyes are getting blurred. Maybe because of the tears that trying not to fall kaya nasa mga mata ko sila ngayon. Ayoko rin naman silang mahulog.

“Maniniwala ako, Dreane. I promise. Magkwento ka lang. Makikinig ako...” tumango lang ako. Nakita ko siyang inabot yung isang throwpillow sa akin.

“D'yan mo nalang ipunas luha mo. Let them fall.”  sabi niya saka ko nalang kinuha yung throw pillo saka ibinaon ang mukha ko rito.

“Please continue.” he said and letting me state what I saw.

“ I saw you entered my Convenience Store.” kumunot ang noo niya.

“Sa All Day akin kase iyon. Mag a-ala una na ng madaling araw nang pumunta ka ron at bumili ka ng noodles at tubig. I tried to approach you but you kept on saying that you don't talk to strangers. I said that you should go out but you said that you are still eating so I should stop bugging you. And then two men came. They came and they will rub my store and there. I never listened to you because all I ever concerned is about my efforts on earning those money even though you said that life is important than money.” Huminga muna ako nang malalim bago sabihin ang kasunod na nangyari.

“I was the one who is supposed to be fired but you sacrificed your life...to save me.” and there I burst into tears.

“So I died?” Tanong ni Eryl sa akin.

-------

alsonice: yey! First chapterrrr * sabog confetti*

Please do Like and comment. Follow plit