Damsels 03: The Tale Of Butterfly

07: Past

Eryl Jasmine Valencia

It's been one week since that incident happen. Isang linggong walang paramdam si Dreane. Just like how fast  she have appeared in my life. Ganoon din siya kabilis mawala.

I am back at school. College life is on my way now. Nasa cafeteria ako ng Moriana Concordia University ang eskuwelahang nilipatan ko. Taking my Architectural as what my dreams are since I was a kid.

“Eryl!” May tumawag sa pangalan ko na mukhang kilala ko kung kanino. Dino. Instead of facing him I just ignored his calls.

“Eryl Jasmine Valenciaaaaa!” Sumisigaw siya ngayon at tinitignan.na siya ng mga taong nakapalibot sa campus. Binilisan ko ang lakad ko dahil kung hindi ay kapag nakita ng mga tao kung sino ang tinatawag ni Dino akalain pa nilang magsyota kami at matagal akong namiss ni Dino in fact magkasama kami kaninang 8:00 am para kunin ang I.D at Schedule namin. Magkaklase kami sa ilang subject. Ilang subject lang dahil nagteacher ang mokong nagmajor pa ng Drafting.

Napasulyap ako sa di kalayuan I saw the man again. Nagtama ang mga mata namin kaya agad siyang tumakbo palayo. Who is he?

“Eryl!” Sumisigaw si Dino kahit nasa likod ko na siya at naghahabol ng hininga dahil sa pagtakbo.

“Pinagod mo ko! How dare you to make me run just to reach for you!” pagiingles niya na ikinangiwi ko.

“Hinaan mo nga boses mo. You and your gayness has reached it extreme level. Mukha kang stalker ko na trying hard magpakilala sa ikinikilos mo.” Suway ko sa kanya but he just brushed his hands on his hair.

“Me? Stalker? Baka naman admirer? Alam mo naman kapag gwapo. Hehehe.” napa-facepalm na lamang ako sa sinasabi niya.

“Anyway. Have you seen Dreane? Oh my dude. I forgot to back her card.” umasta siyang nabigla where in.fact isang linggo nang nasa kanya ang card ni Dreane.

“Can I have her number? Or maybe her place? Baka kasi kailanganin niya ang card niya eh.” He's doing his very best para makakuha ng connection kay Dreane. Sinapok ko siya saka sinamaan ng tingin.

“Tigilan mo nga ako Dino. I know you. If you want to get her then go. Do it on your way and ask her hindi yung ganito na umaarte ka sa harap ko para kunin ang pwedeng means of communication sa kanya.” pangangaral ko sa kanya saka ko siya muling binatukan.

“Okay? Thank you for bursting my bubble of love. Very much appreciated Valencia. Pero ngayon lang ako tinamaan ng ganito oh! Yung sapul! ” Then he acted like Cupid hit him with his precious arrow.

“Tyaka isipin mo Eryl, ako na tinamaan bukod sa gwapo, pihikan, habulin, matali--- SANDALI LANG! saan ka pupunta?” naglakad na ako palayo sa kanya. Nagkakalokohan na lang kami at saka kailangan kong pumunta sa library dahil doon lang may free wifi sa campus.

“May klase ba ako. I have no time for your corny narssism and I'm done with your today's episode of Why I Can't Get Her?” I just left him with my lie that I still have my class and his shoulder blades down mukha siyang nalungkot sa ginawa ko. Nakatalikod akong naglalakad dahil kausap ko.nga siya at ngayon namang humarap ako ay may nabunggo ako.

“Sorry po.” hingi ko ng paumanhin pero wala akong narinig sa lalaki.

“You seem like happy but is there someone your missing? ”  Tanong ng lalaking nakabunggo ko.

“RHEIN CONCORDIA?” Nabigla ako nang makita siyang nandito rin sa MCU.

“Oww, geez. Why are you shouting? You should stay calm.” nakangiti siya sa akin. Pinagmasdan ko ang suot niya ngayon. Nakalongsleeves folded in Three fourth with his glasses. Sunglasses ba ito? Tirik ang araw ngayon kaya siguro siya nakasalamin na pang summer pa kahit last two weeks pa tapos ang summer. Napansin ko rin ang I.D lace niya na may nakasulat na “FACULTY” at  pangalan ng school.

“Welcome to Moriana Concordia University. Where success can be found!” masiglang sabi niya saka pa niya binanggit ang slogan ng school.

“I am Principal Rhein Concordia. I hope you can go to the library now.” ngumiti siya saka naglakad palayo.

Ano? He's our principal? Why am I not even informed about that? Sabagay. Who would have thought that the owner of JuiceMeow (Ilang metro lang ang layo rito.) ay siya ring principal ng eskuwelahang ito? Ano ba ito tadhana? at dahil sa kanyang “Observation skills” ay nalaman din.siguro niyang sa library ang punta ko.

Sa kakatanong ko sa sarili kong isip kung paano siya naging principal ay hindi ko namalayang nasa Library na pala ako.

I entered inside. Mukha itong kalahati ng City Library. Pagkapasok ko humanap kaagad ako pwesto at inilabas ang laptop ko para sana iupdate ito pero may file na biglang nagbukas. It was an account from “Theayrinnn” Letting my curiousity flow on my brain I red it myself:

How are you?  I'm still on my recovery state but I am missing you. This is the first time that I used facebook. My cousin Pollux teach me and made one for me. I hope you are happy to read this. And don't creep out because I know your account. Pollux find it for me.

-Irene ♥

*see attached photo*

The picture attached was a picture of Irene smiling. She's smiling like she was free as a bird. Like she have no problems in life. I can't deny that I like seeing her with that state but my emotions kept on saying that. “Whg are you happy? You are happy that you are not part of her happiness anymore?” Pangongonsensya nila sa akin but my amswer will be repeatedly “I love her. Kung saan siya masaya, edi doon na rin ako.” Hinayaan kong lumabas ang isang buntong hininga para sa pagtatalo ng utak ko. Beinte minutos pa bago matapos itong paga-update ng Laptop ko. Habang naghihintay I decided to write for Irene. Reply ba.

Thank you. Please keep on your recovery.

Iyan lang ang sinabi ko. I'm not comfortable to say the words that will define how really she is to me.

Naputol ang pag iisip ko nang biglang may nagtext sa akin. Its Dreane.