Birkaç Karalama

-15-

Dışarıyı izliyorum, hafif bir rüzgâr esiyor. Arka fonda bir şarkı çalıyor tam kestiremiyorum cümlelerini, ezgisini. Sadece kulağa hoş geliyor. Hafif bir burukluk var üstümde, yarım kalmış gibiyim. Ya da bir yerlerde bir eksiklik, yoksunluk var.

Dışarıyı izliyorum, her yer karanlık. Sadece birkaç dairenin ışığı, araba farları ve sen gittikten sonra aldığım loş ışıklı bir gece lambası eşlik ediyor bana. Evet sen gittikten sonra kendime bir gece lambası aldım. Biliyorsun sen olmayınca korkuyorum karanlıktan. Sanki duvarlar üstüme üstüme geliyor gibi oluyor. Boğuluyorum.

Dışarıyı izliyorum, birkaç insan geçiyor. Sağır edici o kahkahalar duyuyorum, içime dokunuyor. Ben böyle üzgünken, berbat haldeyken diğer insanların mutlu olması zoruma gidiyor.

Dışarıyı izliyorum, birkaç cümle eşlik ediyor bana. Yabancı değil tam aksine çok tanıdık. Sen geliyorsun aklıma, artık olmayışın, olamayacağın. Hayır bu sefer burukluğu değil acıyı hissediyorum her hücremde. Yakıyor.

Dışarıyı izliyorum, bir yanımda binlerce hayal kırıklığı, acı, öfke diğer yanımda sana duyduğum bitmek bilmeyen o derin aşk. Sanki birbirlerini dengede tutmak için varlar. Sana dair binlerce şey geçiyor içimden.

Dışarıyı izliyorum, aynı bir diken gibi, tenime batıyor sensizlik. Acıyor, kanatıyor. Hiçbir yara bandı kapatmıyor. Kabuk bağlamıyor.

Dışarıyı izliyorum, keşke sen yanımda olsaydın diye geçiriyorum içimden.

Keşke yanımda olsaydın; arka fonda çalan şarkıya beraber eşlik etseydik.

Keşke yanımda olsaydın, nefesinle ısıtsaydın; üşümeseydim.

Keşke yanımda olsaydın; karanlıktan bu kadar korkup gece lambasına, birkaç daire ışığına muhtaç kalmasaydım.

Keşke yanımda olsaydın; gözümdeki yaşlar mutluluktan dökülüyor olsaydı, yokluğunun verdiği acıdan değil.

Keşke yanımda olsaydın da; bu satırları yazmasaydım.

-Alıntıdır-