Evening Star • bughead

0.7

ışığı dalgalarda olan soğuk ayın,

xxxtentacion- revenge

Mükemmelmişim gibi davranamam, seni korku içinde bıraktım.

Parmaklarımı çatırdatarak Betty'nin önündeki hamburgeri bitirmesini izledim. İçindeki sevmediği şeyleri çıkarttırmayacak kadar dalgındı bugün, onun yerine müdahale etmek zorunda kalmıştım. Ki bu ilk defa oluyordu. Onun için endişelenmeme sebep olmuştu.

Sarı saçlarından önüne gelenleri kulağının arkasına sıkıştırdıktan sonra buraya geldiğimizden beri sürekli yaptığı gibi bana baktı. Cevaplar istiyordu ancak ona o cevapları veremezdim. Kaçmaya çalışarak Veronica'nın ince bacaklarının boşluğundan geçip kasaya ilerledim. Babam sayesinde oldukça dolgun olan cüzdanımdan bir ellilik uzattım kasiyere. Para üstünü aldığımda masadaki herkes çoktan kalkmış dağılmak için beni bekliyordu.

"Öyleyse iyi geceler," dedi başarısız bir gülümseme çabasıyla. Hiç rol yeteneği yoktu ve ben bundan oldukça memnundum. Diğerleri de kısaca iyi geceler diledikten sonra arabama bindim. Kasabaya oldukça yabancı duran yeni arabamın ısıtıcılarını çalıştırdıktan sonra henüz çok ilerleme kaybetmeyen Betty'nin yanında durdum. Onu bu saatte yalnız bırakacağımı sanıyorsa yanılıyordu. Üstelik hava oldukça soğuktu.

"Atla," dedim kısaca açtığım pencereden.Kavgamızdan sonra bundan tereddüt ettiğinin farkındaydım. Ancak Betty soğuktan nefret ederdi ve arabanın camlarını kaplayan buharın onu cezbettiğinin de farkındaydım. Kızarmış ellerine baktıktan sonra kafasında kısa bir değerlendirme yaptı. Kazanan sıcak araba olmuş olmalıydı ki kapıyı açıp içeri girdi.

"Kemerini takar mısın?" dedim arabayı çalıştırırken. Emir vermek onu kışkırtmam anlamına gelirdi ve şu an bunu hiç istemiyordum. Ellerini klimaya tuttuktan sonra gözlerini bana dikti. Ah hayır, konuşma seansımız başlıyordu.

"Nasılsın?" Soruyu düşünmeye gerek yoktu. Kolaydan başlamıştı.

"Karışık, sen?"

"Ben de. Clary nasıl?" Şimdi başlıyorduk işte. Clary'i sorması iyi değildi, kesinlikle hiç iyi değildi.

"İyi galiba." Öfkeden burun delikleri genişlemişti. Bu öfkesini görmezden geldim. Bu gece kavgadan kaçınmaya kararlıydım.

"Bizim hayatımızı mahvedip de seni yanında tuttuktan sonra iyi olur tabii. Ne işi var onun hala yanında, söylesene Jug?" Duymamazlıktan gelerek bir şarkı mırıldanmaya başladım.

"You probably think that you are better now, better now." Bir yandan da direksiyonda ritim tutuyordum.

"Soruma cevap bekliyorum."

"You only say that 'cause I'm not around, not around."

"Jughead!"

"You know I never meant to let you down, let you down."

"Jughead kahrolası boktan Jones!"

"Woulda gave you anything, woulda gave you everything."

"HEMEN ARABAYI DURDUR!" Kendini parçalayarak bağırdığında düşünmeden frene asıldım. Emniyet kemeri olmasına rağmen öne doğru savrulmuştuk. Fark etmeden çok hızlanmıştım.

Betty hızla kemerini çözüp kendini dışarı attı. Ellerini dizlerine yasladıktan sonra hızlı hızlı nefes aldığını görebiliyordum. Kendi kemerimi de hızlıca çözdükten sonra yanına gittim. Ağladığını duyabiliyordum. Üzerine fazla gitmiş, takmayarak tamamen planım dışı onu kışkırtmıştım.

Sakinleşmesini umarak eğilip yüzünü ellerimin arasına aldım. Gözyaşları hızlıca yanaklarına oradan da yere iniyordu. "Şşşş," dedim onu yavaşça kendime çekerek. Dizleri benim dizlerimin üzerine gelecek şekilde o da çökmüştü. Yanağı göğsümde, kolları hafifçe sırtıma sarılmıştı. Onu sıkıca tutup iyice bana tutunmasını sağladım. Beni ne kadar heyecanlandırdığının farkında bile olmayan kızın saçları arasına geçirdim bir elimi.

"Sakin ol Betty. Çok özür dilerim. Seni umursamalıydım güzelim." Kollarım ve büyük sweati içinde kaybolmuştu. O yüzden yüzü yerine sadece kafasını oynatışını görmüştüm. Onu bu hale getirdiğim için kendimi suçlamayı sonraya bırakacaktım.

"Bazı şeyleri anlatmanın sırası değil. Sadece bunu anlamanı istiyorum. Bir sürü sorun var ama bunları cevaplayamam. Ne zaman cevaplayabileceğimi de söyleyemem. Çünkü öyle bir zaman gelmeyebilir. Beni umursamamayı öğrenmelisin Betty."

Burnunu çekerek kendini benden biraz uzaklaştırdı. Şimdi yüzünü görebiliyordum. Kaşlarını çatmıştı.

"Bu boktan şehire geldiğimden beri en yakın arkadaşımsın ve umursama diyorsun öyle mi? Hayır, Jughead Jones bunu asla yapmayacağım. Tıpkı değiştiğini asla kabullenmeyeceğim gibi."

"Bak Betty, kafanda birini yaratmışsın. Adına Jughead Jones diyor şu an olduğum kişinin ona dönüşmesini istiyorsun. Ama acı gerçek, asla böyle bir şey olmayacak. Asla hayalindeki gibi gelip saçlarını karıştırıp seninle şakalaşan abin olmayacağım. Asla Archie olan bakışlarını fark edip onu sana ayarlamaya çalışmayacağım. Asla Veronica'nın da onu delice sevdiğini bilememe rağmen sırf sen onu elde et diye bilmemezlikten gelmeyeceğim."

Betty'nin yanaklarından süzülen yaşlara ve gözündeki hayret ifadesine aldırmadan öldürücü darbeyi vurdum.

"Asla hayal ettiğin gibi Clary'i postalayıp hayatımdaki en önemli yere seni yerleştirmeyeceğim."

Beni sinirle ittikten sonra kızarmış olan burnunu tek eliyle sertçe sildi. Gözünden damlayan yaşlara rağmen beni mahvedebilecek bir güzelliğe sahipti. Ve öfkesinin ateşi kalbimi çoktan yakmaya başlamıştı.

"Kendime sürekli senin daha iyi olacağını söyleyip durdum ama kendimi kandırmaktan başka bir bok değilmiş. Aptalın tekisin. Bencil göt herif."

Arkasına dönüp ilerlemeden önce gözlerinde gördüğüm hayal kırıklığı söylediği sözlerden daha ağırdı.

"Dostun sandığın o yalnızlık öldürecek seni."

O ilerlerken sadece Archie'ye onu alması için mesaj atabildim. Onun dışında uzuvlarım buz kesmişti ve bu soğukla ilgili değildi. Cebimdeki kayıt cihazı bugünkü işinin bittiğini belirterek titrediğinde sadece burukça gülümseyebilmiştim. Clary her adımımı kontrol etmekten geri kalmıyordu. Sırf bu yüzden kafede Betty ile konuşamamıştım, onu merak ettiğimi anlarca Clary bu hayatı Betty'nin başına yıkardı.

Son kavgamızın üzerine bu kavga Betty'i benden iyice uzaklaştırmış olmalıydı. Gözlerindeki yabancıya bakar gibi olan bakış bunu anlatıyordu aslında. Bir gün geldiğinde beni anlamasını umdum. Her şeyi onu çok sevdiğim için yaptığımı, aslında hayal kurmadığını öyle bir Jughead Jones olduğunu anlamasını umdum. Deliceydi, hiç gerçekleşmeyecekti belki ama şu an için beni rahatladan yegane dilekti bu. Artık birlikte olma hayalini boş vermiştim zaten.

Soğuk asfalta uzanırken şanslıysam gelip bir arabanın beni ezmesini diledim. Ama elbette şanslı değildim ve görünüşe göre Dünya dilek gerçekleştirme fabrikası değildi.

ııı nasıldı? en uzun bölümü yazdığım için tebrikleri göreyim.