Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 1ο

Τελευταία μέρα εξετάσεων! Επιτέλους... δε θα άντεχα άλλο μέσα σε αυτό το σχολειο. Του χρόνου θα είναι η τελευταία μου χρονιά στο λύκειο και μετά.... bye bye bitches!!!!

Δεν έχω σκοπό να μπω σε κάποιο πανεπιστήμιο, καθώς δεν πρόκειται ποτέ να μαζέψω τα απαραίτητα χρήματα και εξάλλου υπάρχει και η Κλοι (η μικρή μου αδερφή)

Πρέπει να την προσέχω, γιατί οι γονείς μου είναι νεκροί και δεν πρόκειται να την αφήσω μόνη της αφού την αγαπάω.... Όσο και αν τσακωνόμαστε

"Κρις", η φωνή της Βανας (κολλητή μου) διακόπτει τις σκέψεις μου.

Βάνα: "Γιατί κοιτάς σαν χάνος παιδί μου;; Πού χάζευες;;"

Κρις: "Εε... πουθενά. Πάμε τώρα να γράψουμε να τελειώνουμε! Και μετά... καλοκαίρι σου ερχομ-"

Τη στιγμή που ξεστομιζα τα τελευταία μου λόγια έπεσα πάνω σε κάτι σκληρο... ή μάλλον κάποιον!

Όταν ύψωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω, έμεινα άφωνη! Ο ΑΛΕΞ

Άλεξ: "Πρόσεχε που πας μικρή"

Κρις: "Μικρό είναι κάτι άλλο εδώ αλλά δεν θα το σχολιάσω..."

Άλεξ: "Τι είπες;;;", λέει εξοργισμένος και με πιάνει βίαια από τον καρπό. Ωχχχχ, είμαι νεκρή!!!

Κρις: "Άσε με ήσυχη.", λέω και τινάζω το χέρι μου κάνοντας μια προσπάθεια ώστε να ξεφύγω αλλά άδικος κόπος...

Άλεξ: "Ω όχι ΜΙΚΡΗ .... δεν πρόκειται να σε αφήσω. Ας προσεχές τα λόγια σου...", λέει και σφίγγει ακόμα περισσότερο τον καρπό μου.

Πονούσα πάρα πολύ και ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω σε λυγμούς.

Τότε άκουσα μια γνωστή φωνή... Γυρίζω πίσω και τι να δω;;;

Ο ΜΑΡΚ, ο κολλητός μου.

Μαρκ: "Τι έγινε ρε φίλε;; Συμβαίνει κάτι;;", λέει και με απομακρύνει από κοντά του.

Άλεξ: "Ναι συμβαίνει ρε μαλακά. Και θα σε συμβουλευα να χαθείς τώρα από μπροστά μου... για δικό σου καλό!"

Μαρκ: "Να το λύσεις αλλού το προβλήματα κι σου και άσε την Κρις ήσυχη!"

Ο Άλεξ έσφιξε τις γροθιές του και ήταν έτοιμος να του ορμήξει. Όμως τελευταία στιγμή κάνει ένα βήμα πίσω.

ΤΙ;;; Αυτός είναι ο Άλεξ που όλοι ξέρουμε; Που δε χάνει ευκαιρία για καυγά; Που τους πλακώνει όλους με μια μόνο κίνηση;