Εγώ και εσύ;;; Πλάκα κάνεις....

Κεφαλαιο 39ο

Πφφφ, πρέπει να πάω σπίτι.

Αλλα, φοβάμαι να περπατήσω μόνη μου μέσα στην ερημιά το βράδυ.

Θυμάστε τι έγινε την προηγούμενη φορά που με παράτησε ο Αλεξ;;;

Πφφφφ, δε θέλω να πάω μόνη μου αλλά από την άλλη ντρέπομαι λίγο να του ζητήσω να με συνοδεύσει αυτός.

Αλεξ: "Πες το."

Κρις: "Τι να πω καλέ;"

Αλεξ: "Αυτό που σκέφτεσαι και θέλεις να μου πεις τόση ώρα."

WHAT???? Καλέ πως το κατάλαβε;

Αλεξ: "Όταν θελεις να μου πεις κάτι, κουνάς νευρικά το πόδι σου. Από αυτό το κατάλαβα."

ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΌ; ΔΙΑΒΆΖΕΙ ΤΗ ΣΚΈΨΗ ΜΟΥ;;;

Αλεξ: "Ναι, έχω και αυτή την ικανότητα!!!! "

Είπε και με άφησε άφωνη.

Τότε, ο Αλεξ άρχισε να γελάει!

Αλεξ: "Η φάτσα σου ήταν όλα τα λευτα. ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!"

Γελάει κι ολας το γουρούνι.

Πρέπει να προσέχω το σκέφτομαι...

Αλεξ: "Τέλος πάντων. Για πες τώρα τι θες...."

Πφφφφ, τι να κάνω; Να του το πω ή να μην του το πω;

Κρις: "Να, μωρέ..... Εγώ ήθελα..."

Αλεξ: "Τι ήθελες;"

Με παρότρυνε να συνεχίσω και έτσι εγώ έβγαλα μια ανάσα. Οκ, θα του το πω.

Κρις: "Να πάμε μαζί μέχρι το σπίτι γιατί είναι βράδυ και φοβάμαι μόνη μου."

Ξεστόμισα και περίμενα με αγωνία την απάντηση του, αλλά αργούσε να μου απαντήσει.

ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ; ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ;

Αλεξ: "Αυτό ήταν;"

Μου είπε τελικά και εγώ εγνεψα διστακτικά καταφατικά.

Αλεξ: "Εντάξει, θα σε πάω... Λέω και εγώ τι ήθελες να μου πεις..."

Μου είπε, τελικά, και εγώ χάρηκα τόσο πολύ που του χαμογέλασα με όλα μου τα δοντάκια.

Κρις: "Σ'ευχαριστω πάρα πολύ.... Δεν ξέρεις τι τεράστια χάρη νου κάνεις αυτή τη στιγμή...."

Αλεξ: "Αντε πάμε, γατάκι. "

Μου είπε και βγήκαμε και οι δύο από το δωμάτιο του, ενώ παράλληλα κατεβήκαμε τις σκάλες ώστε να φτάσουμε στον κάτω όροφο.