Başucumdaki Mavi💙

Biraz Kahvemsi Azıcıkta Mavimsi 💢💙

Canım okuyucularım bu bölüm bayağı bir uzun oldu.
Bu yüzden bir yere oturup keyifle okuyun💜💜💜

Ali Asaf'tan
Bazen gördükleriniz karşısında işte bu hayatımın sonu ben artık nefes dahi alamam alsamda boşa dersiniz.Ama her olumsuzluğun sonunda bir armağan vardır.Tıpkı benim hayatımda olduğu gibi...

Doktorluğu bıraktığımda Marmaris'e gittiğimde buruktu içim,hayatım yangından kalma küller misali yanıp bitince kendimi toparlayamam hayata bağlanamam sanmıştım.O büyük sarsıntının sonunda bile aklımın ucundan dahi geçmeyen bir armağan vardı.Demek istediğim o kişinin(siz anladınız🤣)hayatınıza ne şekilde girip sizi nasıl etkileyeceğini tahmin dahi edemezsiniz.

Bazen ummadığınız anda,ummadığınız yerde,ummadığınız yaşta bulursunuz onu.Belki 70 80 yaşlarında belkide daha 7 8 yaşlarındayken bulursunuz.Belki koparsınız birbirinizden ama eğer kaderiniz birlikte yazıldıysa mutlaka yollarınız kesişecektir.Belkide onu CD çalan bir hırsızken bile bulabilirsiniz?Kim bilir?Ben öyle buldum mesela.Zaten aşkta mühim olan ne vakti,Ne yeri,ne de zamanıdır ne de görünüşü anlamlıdır zaten adını aşk yapanda budur belkide.Ne çok belkide var değil mi?Çünkü aşk belkidelerle doludur.Kim bilir belki birgün....asla umudunu kaybetme.

Aşkta mühim olan şudur ki eğer gözleriniz onu bulduğunda kalbinizin atışı hızlanıyorsa,bir anda ne olduğunu dahi anlamadan içinizde bir şeyler kıvılcımlanıyorsa,onu her gördüğünüzde aynı şey tekrarlanıyorsa,onu çaresiz bir biçimde gördüğünüzde canınızdan can gidiyorsa doğru kişiyi buldunuz.

Benim doğru kişim bana sevmeyi öğreten "kadın" yerde çaresiz bir biçimde yatıyordu.Nefesim darlaştı,kalbim sıkıştı,canımdan can gitti beni diri diri toprağa gömseler bu kadar acı çekmezdim.Çığlıklar,alevler,göz yaşları,gözyaşlarım hiç bir şey onu o halde gördüğüm andaki duygularıma engel olamıyordu içim sanki alev almış bir yangındı.

Hayır mavim,hayır bana aşkı öğreten kadın beni böyle çaresizce bırakıp gidemezsin,gidemezsiniz eğer gideceksen beni de al ben sensiz yaşayamam.

Yapma Eylül bizim için iç sesim bunları saliseler içinde söylemişti.Yanılmıyorsam aşk buydu belkide iç sesimin durmadan konuşması.

Hızlıca koştuğum kapı, çığlıklar,çaresiz bakan gözler,siren sesleri ve sonrası hastane koridorlarındaki çaresiz bekleyişti.

Benim gözlerimden yaşlar süzülürken Canan yanıma gelmişti.Onun ağzından çıkacak bir çift söz hayatımın ya kabusu ya da en büyük sevinci olacaktı.

Kontrollerin bitiminden sonra çaresizce yalvarırım bir şey söyle susma söyle...Eylül nasıl bebeğim nasıl diye haykırdım.

-Ali  Ali sakin ol Eylül gayet iyi ama..
-Ama ne bebeğimize bir şey mi oldu?
- Hayır Ali sadece çok fazla kan kaybı olmuş eğer 5dk 5dk daha geç kalsaydınız her şey daha kötü olabilirdi.Ama şu anda her şey kontrol altında dedi.

O an içime su serpilmişti sanki.
Delicesine gülümsedim ve evet kabul ediyorum delirtmişti bu aşk beni❤

Ben mutluluğumla gülümserken Canan odadan çıkmıştı.Ve ben yine arsız duygularımla başbaşaydım.O anki korku içimi bir fare gibi kemirip beni yok edebilirdi.Daha fazla dayanmaya gücüm yetmedi.Bir anda ağlamaya başlamıştım.Zaten her şey bir anda olurdu.Bir anda aşık olursun,bir anda kendini aşkın kollarına bırakırsın ve bir anda hayata gözlerini yumarsın.Ben o üçüncünün Eylülün başına gelmesinden çok korkmustum.Ve o duygularla dudaklarımdan sayısız tümce dökülmüştü.Ellerimi Eylül'ün ipekten yumuşak saçlarına görürdüm.Sonra kumral saçlarına eğildim ve o yok olup gitmeden cezbedici kokusunu akciğerlerime depoladım.🖤🖤