MELANKOLİK RUH

Melankolik Ruh 7| Farklı Biri

Multi: Amira Karal

Adele- Send My Love

"Ben artık hazırlıklara başlasam iyi olacak. Sen istersen Erat'a bak kızım." Karışık duygularım iyice kabarırken kafamı olumsuzca salladım. Bu akşam burada olmamalıydım.

"Ben gitsem daha iyi olacak Mahinev teyze." Ayağa kalkıp eşyalarımı toparlarken Mahinev teyze kolumdan tuttu.

"Sana yemekten sonra bir şey vermem gerekiyor. Aslında bunu Pamer aramadan önce yapacaktım ama şu an elimde tek kozum bu. Bu yüzden gitmiyorsun."

"O zaman ben sana yardım edeyim." İkimizde içeri mutfağa geçtik. Pamer'in yanındaki kızı merak etsem de bu akşam hoş şeyler yaşanacağı söylenmezdi. Belki de annesine sürpriz yapmak için kuzenini falan getirecektir? İç sesim haklı olabilirdi. Belki sadece akrabalarından biri olabilirdi.

"Herkes dışarı. İçerideki masayı açın ve güzel bir masa hazırlayın. Bugün Amira ile yemekleri biz yapacağız fakat aparatifler için iki kişi burada dursun." Hizmetçiler Mahinev teyzenin dediğini yapıp çıktılar. İki kişi hariç.

"Amira yemek olarak ne biliyorsun?"

"Aslında her şeyi neredeyse. Annem öldükten sonra babam eve kimseyi almadığı için evdeki yemekleri ben yapıyordum. Bu yüzden emrinize amadeyim Mahinev hanım." Diyerek en içten gülümsememi koydum dudaklarıma.

"O zaman sen Mantar çorbasından başla. Ben karnıyarık ve fırında köfteyi yapayım. Kızlar biriniz pilavı yapsın diğeriniz de biliyor ne yapacağını." Hizmetçilerden biri malzemeleri çıkarıp önüme koyduğunda işe koyuldum. Önce mantarları güzel bir şekilde yıkadım ve küp küp doğradım. Doğradığım mantarları limonlu suyun içinde haşladıktan sonra çorbayı yapacağım tencerenin içine tereyağı ve unu koyarak kavurdum. Sütü de döktükten sonra mantarları ve suyun geri kalanını ilave ettim. Baharatları da dengeli bir şekilde eklediğimde son kez karıştırarak altını kıstım.

"Benim işim bitti." Mahinev teyze beğeni dolu gözlerle bana bakarken yanına doğru ilerledim ve karnıyarıklara yardım etmeye başladım.

...

Nihayet işlerimiz bittiğinde kapı çalmıştı. Hizmetçilerden biri kapıya bakmaya gittiği sırada ben de Erat'ı çağırmak için yukarı çıktım. Hafif aralık olan kapsını ben de ittirerek geçebileceğim kadar yer bıraktım.

"Biliyor musun Molly? Yeni bir abla girdi hayatıma. Ama sana bahsetmiştim ki ben onu. Böyle güzel gözleri, tatlı gülümsemesi olan vardı ya hah işte o. Bugün tüm günü bizde geçirdi ama benim yanıma hiç gelmedi. Ona çok dargınım ben. Hem beraber yemek de yiyecektik yiyemedik." Ayaklarımı hareket ettim ve oyuncağıyla konuşan Erat'ın yanına ilerledim.

"Erat?" dediğimde dolu gözleri beni buldu.

"Git. Ben seninle küstüm. Sen benimle hiç ilgilenmedin bugün."

"Ama yemek yaptık. Hem ben senin için mantar çorbası yaptım. İçmeyecek misin?"

"Benim için mi yaptın gerçekten?" kafamı salladığımda gülümseyerek bana baktı. "Bugün müdüremiz beni odasına çağırdı. Bu bağış için." Kapı tıklatıldığında ikimizin başı da kapıya döndü.

"Ne bağışıymış bu?" Kafam hızla Erat'a döndüğünde beni ele vermemesi için gözlerimle işaret ettim. "Ayrıca hoş geldin Amira."

"Hoş buldum."

"Neymiş bu bağış işi?" Pamer yanımıza ilerleyip kucağımda oturan Erat'ı kucağına aldı.