Better than revenge

CHAPTER 7: ITS HIM!

Chapter 7

Yumi's POV

"ehem... Ehem..." rinig kong kunwaring pag-ubo ni Huge. It brought us back to reality and he stood up immediately.

"I'm sorry. Here, let me help you." he said and offered his hand. Gentleman. *_*
I took his hand and tumayo na pero natumba ulit ako malakas ata kase talaga pagkatumba ko kanina. His arms were way faster than 4pm ng sinalo niya ako at kinilig naman daw ang lola mo! Pero di tayo papahalata syempre.

"Miss are you okay? I'll bring you to the clinic. I'm really sorry."

"No. It's fine. Huge will accompany me there. Tumingin ka kase sa dinadaanan mo." pagtataray ko sa kanya. Syempre pa hard to get muna tayo. Pero ang sakit talaga ng likod at tuhod ko. Bakit ba kase siya tumatakbo ng nakatingin sa likod ?! Parang tanga lang.

"Ah bish sorry. I'll be late for our class. Babels na sok ah. Byeeee!"
At before pa ako nakapagsalita naglaho na siya sa paningin ko. Walang hiyang bakla! Iwan daw ba ako dito?!
(sok means ako. You know na salita na naman ng mga bakla😂)

"kaya nga nag s-sorry diba? Tss" nagsalita siya bigla at nag roll pa ng eyes niya. Aba! Tusukin ko yang mata mo eh!

"wow ah! Ikaw pa tong galit eh ikaw nga may kasalanan saken! And don't roll your eyes on me. Mukha kang bading. Tss"

" Tss. Just shut up. Ang ingay mo" and bigla niya akong binuhat. Yung pang bride.

"hey! What are you doing?! Put me down! Nangch-chansing ka lang ata eh!"

"tss. Asa! Will you shut up for a minute? Dadalhin kita sa clinic" sabi niya ng di ako tinitignan. The nerves! Pero tumahimik na rin ako. Di rin naman ako makalakad eh. Aarte pa ba ako? Lahat ng taong nadadaanan namin, tumitingin samin. They all looked envious. Even boys. May narinig pa akong sabi ng ibang students.

" Aaay. May girlfriend na pala siya? Hmp! Mas maganda naman ako jan!" sipain kita sa mukha eh!

" di sila bagay. Mas bagay kami ni Yumi" oh talaga? May admirers pala ako? Lol

"di naman maganda. Maputi lang" dzuh! Yan naman kase talaga sinasabi ng mga taong inggit sa maganda na nga maputi pa! Tss! Sipain ko siya sa neck eh.

Di ko na sila pinansin and tinuon ang pansin ko sa kanya. I looked at him again while he's still carrying me. And biglang may naalala ako. SHIT!!! BAKIT NGAYON KO NGA LANG BA SIYA NA REMEMBER?! HE IS THE GUY IN THE RESTAURANT!!!
Shemay! Biglang nawala yung tapang ko sa kanya. I dunno what to say. What happened in the restaurant was embarrassing. I dunno kung narinig niya lahat ng sinabi ko but nakakahiya talaga. Should I ask him? Naaalala niya pa kaya ako? Eh pano kung oo? Baka ilaglag niya ako. Ang sakit pa naman talaga ng katawan ko. Pero hindi naman siguro. Gentleman naman siya eh. AISH! Bahala na nga!

"uhmm ik---" di ko natapos yung sasabihin ko kase nagsalita siya.
"by the way, makinis ang mukha ko. Wala ni kahit isang pimple jan" he said without looking at me. I felt warmth on my face. Namumula ako sa sobrang hiya.  Naaalala niya nga >///<

" Ah hehe. N-naalala mo pa pala. Hehe a-ano kase..." SHIT! why am I stuttering?! Eh kasalanan niya yun eh! Yea! It's his fault! Not mine so I should be confident.

"what?" he said and this time tumingin sya saken ng naka poker face.

"its your fault. Ang sungit mo kase!"

" because you are being rude" Aba!

"how is it being rude ? Eh kinakausap lang naman kita? Tss" I rolled my eyes.

" I was eating. Inistorbo mo pag-kain ko and why were you trying to talk to me?" well, he got a point there.

" My friend wants to know your name. I was just doing him a favor. Ako pa napasama. SORRY AH!" LIAR! LOL

"whatever" and he just continued walking until makarating kami sa clinic.

" Nurse, my girlfriend fell on the ground. Please check if she has fractures. I'll just be back, thanks" and he walked away leaving me dumbfounded.

>///<