True Love

Deel 1

Ik kom net terug van mijn werk, het was weer een ellendige dag. De pijn wordt met de dag erger en erger, vreselijk. Maar ik heb sabr. Allah beproeft de mensen waarvan hij houdt.

Ik stap in mijn auto en laat mijn hoofd even tegen het stuur liggen. Zonder deze ziekte had ik het ver kunnen schoppen. Ik zou getrouwd kunnen zijn en al een kind kunnen hebben, maar alles op z'n tijd.

Ik ben nu onderweg naar huis, eindelijk rusten. Deze ziekte maakt mij echt kapot. Ik heb het sinds ik 21 ben. Dokters zeiden toen dat ik niet lang te leven had, maar Allah bepaalt dat en Alhamdoulillah leef ik nog.

Thuis aangekomen groet ik mijn moeder en vader. Mijn moeder  is altijd zo bezorgd, ze gaat helemaal kapot om het feit dat ik kanker heb. Ik begrijp het wel, want je zoon kapot zien gaan is pijnlijk voor een moeder. Ze is de vrouw die jou negen maanden heeft gedragen en je gelukkig wilt zien. Toen ze hoorde dat ik kanker heb stortte haar leven in. 

Ik neem plaats op bed en staar naar de potjes medicijnen op mijn nachtkastje. Ik zucht diep en slik mijn dosis van de dag.

Ik hoor mijn moeder roepen dat mijn zus er is, ik spring gelijk van bed af. Ik houd zo erg van mijn nichtjes Kaoutar en Israe. Ik loop naar beneden en groet mijn zus Israe en haar man Amir.

"Salam Soufyan, hoe gaat het?", vraagt mijn zus.

"Goed Alhamdoulillah en met jullie?"

"Ook goed Alhamdoulillah."

Ik neem plaats op de bank en praat wat met mijn familie, het is erg gezellig.

"Saffi het is laat, we gaan naar huis. Het was gezellig."

"Is goed hbiba ik kom morgen misschien wel even langs ja?", zei mijn moeder.

"Is goed mama beslema"

Het was erg laat, dus ik ga lekker slapen.

De volgende ochtend
Ik word wakker en voel gelijk al een steek in mijn hoofd, maar het leven gaat door. Alhamdoulillah ten alle tijden. Ik kijk op de klok en zie dat het pas 08:00 is, om 09:30 begin ik pas, dus ik kan alles lekker op m'n gemak doen.

Ik sta op en stap de douche in. Vandaag weer werken tot 18:00. Ik loop naar beneden en zie dat iedereen nog slaapt, wat eigenlijk best logisch is want het is nog vroeg en het is zaterdag.

Ik stap mijn auto in en besef nu pas dat ik nog niet heb ontbeten. Ik haal wel wat van de ah bedenk ik in mezelf.

Aangekomen bij de Albert Heijn parkeer ik en loop de winkel in. Ik loop naar de kassa en kom een heel mooi meisje tegen, ze werkt hier. Ze scant alles wat ik heb gehaald en zonder dat ik het merkt staat ik haar iets te lang aan. Ik betaal en loop de winkel uit.

Later op de dag
Deze lange werkdag zit er weer op, heel de dag zit dat meisje in mijn gedachten. Ze heet Amira, dat las ik op haar naamplaatje. Ze heeft lichtbruine ogen en mooi lang krullend haar, ze is dus perfect.

Hey, dit was mijn eerste deel. Ik weet dat het nog lang niet perfect is, maar dat komt nog wel Insha Allah. Mijn volgende deel wordt langer. Als je wilt dat ik verder blijf schrijven moet je zeker stemmen⭐️!

Schrijfster Youssra❤️.