True Love

Deel 7

Ik ga en zal vechten voor hem.

Perspectief Soufyan
Ik bel Amira op, maar ze neemt niet op? Raar, want normaal neemt ze altijd op. Misschien is er iets gebeurd. Weet je wat ik app haar ook wel, misschien daar ze daar wel op reageert.

Amira, schatje waarom neem je niet op?

Het is nu al 10 minuten nadat ik haar heb geappt en ze reageert nog steeds niet.

Zal ik naar haar huis gaan? Nee. Haar vader weet het nog niet over ons en wat gaat hij wel niet denken als er ineens een jongen voor de deur staat die haar dochter zoekt? Hij gaat gewoon flippen.

Mohiem, ik maak me wel zorgen man. Ik ga morgen wel langs op haar werk.

De volgende dag
Ik sta op en neem een douche. Ik heb me ziek gemeld, omdat ik de hele nacht niet heb kunnen slapen. De gedachte dat er iets is gebeurd met Amira maakt me gek. Ik wil haar niet kwijt. Ik ga haar niet kwijt raken.

Ik ben net klaar met douchen. Ik loop naar beneden en zie dat m'n moeder een heerlijk ontbijt heeft gemaakt. Ik neem plaats aan de eettafel en begin met eten.

Het was echt lekker, maar we hebben geen tijd om rustig aan te doen. Ik moet weten wat er met Amira is gebeurd.

Maar wacht, misschien heeft ze gereageerd of terug gebeld. Ik loop de trap op naar boven om te kijken op m'n telefoon. Nee, geen appje of gemiste oproep. Jammer.

Ik loop weer naar beneden en pak m'n autosleutels.

"Waar ga je geen.", vraagt mijn moeder.

"Gewoon naar buiten eh yemma."

"Saffi is goed, doe rustig aan eh weldi."

"Ja yemma."

Ik loop de deur uit en loop naar mijn auto. Ik stap in en rijd de straat uit. Ik weet niet waar ze werkt vandaag. Ik ga eerst langs de ah.

Aangekomen in de Albert Heijn, kijk ik om me heen of ik haar ergens zie. Maar nee, ze is er niet.

Ik loop de winkel uit en ga onderweg naar de apotheek waar ze werkt. Ik hoop dat ze daar is en anders ga ik gewoon naar haar huis. Misschien is haar vader aan het werk. Kan toch?

Even later kom ik aan. Ik parkeer de auto vlak voor de apotheek. Ik stap uit en loop de apotheek binnen. Een vrouw die daar werkt loopt ineens naar me toe.

"Ik ben Amira's collega en ze vertelde me dat jij haar vriend bent. Is dat waar?"

"Ja dat klopt. Heb je haar toevallig gezien?"

"Nee, ze moest vandaag wel werken, maar ze is er niet. Is niet erg toch? Ik ben er, misschien kunnen we leuke dingen doen daar binnen.", zegt ze flirtend en ze wijst naar een kamer.

Besef dat ze nog Marokkaans is, wollah geen schaamte. Ik geef haar een klap op haar gezicht en loop weg. Geschrokken kijkt ze me aan. Het was serieus niet mijn bedoeling om haar te slaan, maar ze moest dat gewoon niet zeggen. Tfoe.

Geïrriteerd loop ik de apotheek uit. Ik zeg je eerlijk die klap kwam wel goed aan man. Maar nu terug naar Amira, waar is ze nou??

Ik stap de auto in en rijd weg. Nu ga ik gewoon naar haar huis, want ik maak me echt zorgen om haar. Normaal reageert ze altijd en ze weet dat dit mij echt bezorgd maakt.

Ya Allah laat er niks gebeurd zijn met mijn prinses.

Aangekomen in haar straat parkeer ik. Ik stap uit en loop naar haar deur. Nadat ik heb geklopt op de deur hoor ik iemand zeggen "wie is daar?"

Volgens mij is dat Amira. Die gene doet de deur open. Ik kijk recht in de ogen van een man. Hij lijkt erg op Amira. Is dit haar vader?

"Hallo, wie jij zijn?"

"Ik ben Soufyan. Is Amira thuis?"

Shitttt.. volgens mij had ik dat niet moeten zeggen want ik zie woede in zijn ogen. Hij roept Amira, ze rent de trap af naar beneden.

Zelfs als ze niks met zichzelf heeft gedaan (haar, make-up etc.) ziet ze er mooi uit. Masha Allah.

Geschrokken kijkt ze me aan en daarna kijkt ze haar vader aan met angst in haar ogen. Ze had waarschijnlijk echt niet verwacht dat ik ineens voor haar deur zou staan.

"Ik hebbe jou gezegd, jij niet mogen trouwen met hem, hij is hier voor deur voor jou, waarom?", zegt haar vader.

(Ik hoop dat jullie begrijpen wat hij bedoelt.)

"Ik wist niet dat hij zou komen, papa."

Ik kijk hun vol ongeloof aan. Met tranen in mijn ogen loop ik naar mijn auto. Ik kan het gewoon niet geloven.

Wat zou de reden zijn dat ik niet met haar mag trouwen van haar vader? Ik begrijp het gewoon niet.

Perspectief Amira
Soufyan kijkt ons aan en begrijpt niet wat er gebeurd. Na een tijdje kijkt hij ons aan met tranen in zijn ogen, vlak daarna loopt hij weg.

Ik vind het zo zielig, wat gaat hij nu wel niet denken van mijn vader. En het belangrijkste, wat gaat hij nu wel niet denken van mij? Misschien denkt hij dat ik al die tijd met hem heb gespeeld en ik niet met hem wil trouwen omdat hij kanker heeft, maar dat is niet waar! Dat moet hij weten.

Heyy, denken jullie dat dit het einde is tussen hun? Of komt het allemaal wel goed? Stem als je benieuwd bent⭐️.

Schrijfster Youssra❤️.