True Love

Deel 4

Toen ik thuis aankwam keek ik op mijn telefoon of hij me heeft geappt of gebeld. Helaas nog niks,dat wordt wachten.

Perspectief Soufyan
Het is een paar uur later nadat Amira haar nummer heeft gegeven. Ik twijfel eerlijk gezegd of ik haar moet appen. De rede dat ik twijfel is omdat ik altijd zo veel moeite doe voor een meisje en dan wanneer ze mijn 'geheim' hoort ze niks meer met me te maken wilt hebben en ik ken haar niet eens zo goed. Ik ben wel blij dat ze haar nummer heeft gegeven, want eerst deed ze moeilijk.

Gaat Amira het kunnen accepteren dat Soufyan kanker heeft of gaat ze het contact verbreken?

Ik besloot om te wachten met appen, anders kom ik misschien hopeloos over. Ik app haar later wel.

Het is erg laat, namelijk 01:23. Morgen moet ik vroeg naar het ziekenhuis voor een controle. Ik gun deze ziekte echt niemand. Het maakt je fysiek en mentaal gewoon kapot. Ik houd me echt sterk, maar van binnen ga ik kapot.

De volgende ochtend
Ik ben net wakker, maar ik ben zo moe. Het liefst zou ik verder willen slapen, maar ik moet echt naar deze afspraak.

Ik stap mijn bed uit en neem een snelle douche. Ik kleed me aan en loop naar beneden. Mijn ouders zijn al wakker, ik groet ze en pak de autosleutels. Onderweg naar het ziekenhuis.

Het regen buiten erg hard. Ik zie een meisje door de regen lopen, meskiena ze is helemaal nat. Ze draaide zich om, het is Amira. Wat doet zij nu buiten? Het is nog zo vroeg.

Ik toeter, ze schrikt en draait zich om. Ze loopt door, logisch, want ze weet niet dat ik het ben. Ik doe mijn raam naar beneden en roep haar naam. Toen ze zag dat ik het was kwam ze dichterbij.

"Salam Soufyan"

"Salam aleikum, wat doe je buiten in de regen prinses?"

"Ik moet werken en ik heb geen auto net als jij haha."

Ik bood haar een lift aan. Ik zag haar twijfelen, maar uiteindelijk stapte ze toch de auto in. Onderweg was het erg gezellig, we hadden het over veel dingen.

"Waar ga jij eigenlijk heen?", vroeg ze.

"Ik ga even naar mijn tante.", loog ik. Ik wil alles eerlijk vertellen, maar daar heb ik een goed moment voor nodig. Dan komen we er gelijk achter of ze niet net als andere meisjes is of juist wel.

"Waarom heb je me gister niet gebeld of geappt?"

Oeps, wat moet ik hier nou op antwoorden? Shit...

"Sorry, was het helemaal vergeten. Hoe laat ben je vrij? Dan haal ik je op en dan gaan we ergens eten."

"Je hoeft me niet op te halen, misschien vergeet je me dan ook.", zei ze boos. Ze stapte de auto uit en liep de apotheek in waar ze werkt.

Het heeft geen zin om haar achterna te gaan. De apotheek is nog gesloten, dus ik kom er sowieso niet in en ik moet niet te laat komen op mijn afspraak.

Een paar dagen later
Het is nu al een paar dagen later, Amira negeert mij sinds die ene dag in de auto. Ik ga straks naar de ah om te kijken of ze aan het werk is, zodat ik mijn excuses kan aanbieden. Ik hoop dat ze het me vergeeft, zo niet helaas. Ik vind het eigenlijk een onzin reden waarom ze boos is, maar ja vrouwen🙄.

Aangekomen bij de Albert Heijn zag ik haar daar werken. Ze ziet er erg moe uit. Ik pak expres wat spulletjes zodat ik die bij haar kan afrekenen.

Ze kijkt me niet eens aan, dat betekent dat ze echt boos is.

"Amira hoe laat ben je vrij? Dan kan ik je ophalen."

"17:30.", zegt ze zonder me aan te kijken.

Maar ja, ik had niet eens verwacht dat ze zou reageren.

Een paar uur later
Het is nu 17:15. Ik pak de autosleutels en stap de auto in. Ik ben van plan Amira mee te nemen naar een restaurant. Daar kan ik mijn 'geheim' vertellen en mijn excuses aanbieden.

Aangekomen in het restaurant gaan we naar de tafel die ik heb gereserveerd. Ik schuif haar stoel naar achter zodat ze erop kan zitten.

"Zehma gentleman he."

"Ja, tuurlijk. Voor jou wel he."

Ze kijkt verlegen naar de tafel. Ze weet zeker niet wat ze moet zeggen.

De ober komt en vraagt of we al weten wat we willen eten. Hij neemt onze bestellingen af en loopt weg. Amira schrok toen ze hem zag, kent ze hem misschien? Weet je wat ik ga het niet wens vragen, zo belangrijk is het niet toch?

Na het eten blijven we even zitten en praten.

"Amira het spijt me dat ik je niet appte of belde de vorige keer."

"Maakt niet uit, iedereen maakt fouten en wie ben ik om jou niet te vergeten?"

Ze is zo perfect. Ik ga het nu vertellen. De waarheid komt toch ooit boven water. Ik hoop dat ze het gaat accepteren, zo niet jammer dan.

"Amira, er is nog iets dat ik je wil vertellen."

"Vertel maar schat, je kan me vertrouwen."

"Kijk het zit zo, ik heb kanker. Het lijkt misschien een grap of zo door de manier hoe ik het zeg, maar het is echt zo. Elke keer als ik serieus was met een meisje en ik het haar vertelde, stopte ze contact."

Heeyy, wat denken jullie? Gaat Amira het accepteren of gaat ze net als alle andere meisjes het contact met Soufyan verbreken? Stem als je benieuwd bent⭐️.

Schrijfster Youssra❤️.