Deel 3

105 17 8
                                    

Drie kwartier later
Ik val maar niet in slaap, terwijl ik zo moe ben. Amira, wat doe je nou met me?

Perspectief Amira
Hoii, ik ga me even voorstellen. Ik ben Amira en ik ben 21 jaar oud. Ik werk in een apotheek en daarnaast werk ik ook in de Albert Heijn.

Vandaag is het maandag, dus moet ik weer eens gaan werken. Vandaag in de Albert Heijn en morgen weer in de apotheek.

Onderweg naar mijn werk denk ik de hele tijd aan een jongen. Ik ken zijn naam niet eens hahaha. Hij rekent altijd af bij mijn kassa en ik zeg je eerlijk hij is niet lelijk. Ik hoop dat hij vandaag weer komt.

Ik kan me niet eens concentreren tijdens het werk. Ik loop naar de kantine om pauze te houden tot ik iemand "hallo" hoor zeggen.

Ik draai me om en kijk in twee prachtige ogen. Dit is hij, de jongen waar ik het over had.

Doordat ik te lang aan het staren was had ik niet door dat hij iets vroeg.

"Waar ligt brood?"

"J..je bent zo knap.", floepte er uit mijn mond. Shit shit shit, wat doe ik mezelf aan???

Hij keek me aan met een glimlach en bedankte me.

"Zou ik je nummer alsjeblieft mogen? Je moet me vertrouwen, ik ben niet net als andere jongens.", zei hij.

Ik weet het niet hoor, wat nou als hij slechte intenties heeft? Na even getwijfeld te hebben kwam ik op het besluit het niet te doen. Natuurlijk zou ik het het liefst wel doen, maar ik ken hem niet eens.

Ik zag dat hij teleurgesteld was en even later liep hij weg. Het was niet de bedoeling hem te kwetsen.

Een paar dagen later
Ik ben weer eens aan het werk. Saaie dag weer vandaag. Ik heb die jongen niet meer gezien na wat er was gebeurd.

Ineens zie ik hem staan, ik loop naar hem toe om mijn excuses aan te bieden.

"Sorry dat ik mijn nummer niet wou geven. Ik ben gewoon bang. Ik heb nog nooit eerder mijn nummer aan een jongen gegeven."

"Ik zei toch al dat je me kan vertrouwen en het boeit me niks."

Dat kwam echt gemeen over voor mijn gevoel. Maar ja.

Onderweg naar huis denk ik alleen maar aan hem. Ik stap de bus in en opeens zie ik hem.

Ik pak een papiertje en schrijf mijn nummer erop. Toen ik aankwam bij de halte waar ik moest uitstappen stopte ik het papiertje in zijn handen. Geschrokken keek hij me aan, maar toen hij zag wat er opstond verscheen er een glimlach op zijn gezicht.

Zijn lach laat me gewoon smelten🤤.

Toen ik thuis aankwam keek ik op mijn telefoon of hij me heeft geappt voor gebeld. Helaas nog niks,dat wordt wachten.

Hoii, ik weet het dit is een kort deeltje, maar de drama gaat nu pas beginnen! Stem als je er nu al zin in hebt⭐️.

Schrijfster Youssra❤️.

True Love Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu