Acı kısadır, neşe ise sonsuzdur. Bütün trajediler ölümle biter, bütün komediler evlilikle. İnsanlar yemle yakalanan balıklar gibi, zevke kapılıp kötülüğe sürüklenirler. Diğer insanlara ulaşmak için tek yol gösteriyi sokaklara taşımak. Erkeğin zaafı güzellik, güzellik ise meleğe benzer, tıpkı azrail gibi canını almadan bırakmaz. Zaman kavramı bir kez daha durmuştu benim için. Neden diye sordum kendime. Umudumu kaybetmiştim yüreğimde. Okulun gezisi vardı. Her şey orda karmakarışık olmaya başladı.Kimin ağını aldım ki .. yeter düşünmek istemiyorum artık onu. Aklımdan çıkaramıyordum onu
-Tuna bir sorunun mu var . Bu halin ne
-Bak dostum bir sıkıntın mı var erkek erkeğe konuşalım
-Ne sıkıntısı ya akşam uyuyamadım. Akşam biraz içtim midem biraz bozuk sanırsam.
-Geçer birazdan saden sabahtan daha iyim şuan öğle ye doğru bir şeyim kalmaz
-Neden ayrıldın Ayşe den. Başkası mı var yoksa hayatında en yakın arkadaşına söylemiyorsan bozuşuruz sonra ona göre.
-Sana kız mı yok be dostum okul bitsin daha seninle neler yapacağız .
- Keşke olsaydı. Ufak şeylere kavga etmeye başlamıştık. Birbirimizi kırmaya incitmeye başladık. -
-Bende zaten okul bitiyor. Zaten sıkıntıları biliyorsun birde onla uğraşmak istemedim.
-Yemeğimi bizimkilerle yiyelim. Ahsen arıyor.
-Tamam. Fark etmez benim için
Onu görünce sanki kaybettiklerim aklıma geliyordu. Bir insan bu kadar mı masum gülerdi. Gözlerinin içi parlıyordu.Gittik Kaanla her şey çok güzel başlamıştı. Yemeğimizi yedik sonra herkes bir yerlere çekildi.
-Hadi gel dolaşalım Ahsen
-Tamam
Gezerken koluma girmişti. Hayallerinden bahsediyordu. Zarif bir güzelliği vardı o gün. Yorulmuştuk ikimizde biraz dinlenmek istemiştik. Hayallerinden bahsetmeye başlamıştı yine
-Tuna hep ben konuştum sen dinledin birazda sen anlat hayallerinden okulda bitiyor ne yapmayı düşünüyorsun.
-Hayal kurmayı ben çok oldu bırakalı
-Neden herkes hayal kurar.
Benim hayallerim hiç gerçekleşmez ki... İlk hayalimi kurduğumda 4' sınıfa gidiyordum. 23 'nisan provaları vardı. Melike diye bir arkadaşım vardı. Annesi o gün okula gelmişti. Provalardan sonra kızının yanına geldi. Kızına bir sarılışı vardı ki Onlar orda gülerken ben bir köşede ağlıyordum. Keşke benim Annemde olsaydı keşke beni kucaklayan saçımı okşayan biri olsaydı. Masum bir sarılış o gün saatlerce beni ağlattı.Benim çocukluğum hep hayal etmekle geçti. Her gece dua edersin Annem rüyamı girsin diye .Belki gelir belki gelmez. Sonra yeni bir güne daha başlarsın. Bakarsın etrafına yeni doğan çocuk gibi anne kokusunu ararsın. Seni öperek okula yollayan bir annen yoktur geride. Okulda öğretmenin anneniz size ödevinizde yardım edin der. Sen gene hayal kurarsın. Herkes sana bakar salakça sırıttığın için ama aldırış etmezsin hayal kurmaya devam edersin. Eve gidersin gece yatmadan önce onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşursun. Ama sana seslenen olmaz oğlum yat saat gece yarısının geçiyor. Bir korkulu rüya görsen ağlayarak uyanırsın, yaşlarını dindirecek, sıcak bir el ararsın. Anneciğim okşar beni, Yavrucuğum korkma diye, sonra kendi kendine avunursun sadece başka yapacak bir şeyin yoktur. Sonra babam evlenir sen bilmezsin sarılırsın o kadına içtenlikle anne diye sarılırsın fakat sevilmezsin, beklide sevilirsin koklarsın kokusu nu içine çekersin seni belki avutur belki avutmaz. Ve bir gün annenin mezarına gidersin. Neden gelmedin dersin seni her gece rüyamı çağırdım. Sendemi unuttun beni dersin. Cevap vermez sana kimse orda kendine söz verirsin bir daha ağlamayacağına. Ağlamazsın sonra hiç artık üzülmezsin yıllarca onu unutmaya çalışırsın onu unutmak için. Sonunda unutursun ve sonra fark edersin hayal kurmadan daha mutlusundur. Kimseler artık sana acımaz. Sert duruşun vardır. En yakın arkadaşların bile seni duygusuz biri bilir.
Sona bir gün arkadaşın okulda bir şiir okur..
benim hiç sapanım olmadı anne,
ne kuşları vurdum,
ne de kimsenin camını kırdım...
çok uslu bir çocuk değildim ama,
seni hiç kırmadim, hep boynumu kırdım.
ben hayatım boyunca
bir tek kendimi vurdum! ..
suskun görünsem de,
fırtınalı ve mağrurdum anne.
bir mızrak gibi,
aynada hep dik durdum anne! ..
ben sana hiç bir gün laf getirmedim,
leke sürmedim.
ama göğsümü çok hırpaladım,
kalbimi çok yordum...
ben hayatım boyunca, en çok kendimi sordum! ...
benim hiç hayalim olmadı anne...
ne seni rahat ettirdim,
ne kendim ettim rahat...
BİR MUTLULUK FOTOĞRAFI BİLE ÇEKTİRMEDİ BU HAYAT!
kaybolmuş bir anahtar kadar
sahipsizim anne...
ne omuzumda bir dost eli,
ne saçımda bir şefkat...
say ki yollardan akan,
şu faydasız çamurdum anne...
say ki ıslanmaktım, üşümektim,
say ki yağmurdum anne!
bunca yıldır gözyaşlarını,
hangi denizlere sakladın?
oy ben öleyim,
SEN BENİ NE DİYE DOĞURDUN ANNE?
Herkesin gözünün önünde ağlarsın koşarak sınıftan çıkarsın anne anne diye.. Mezarına koşarsın. Anne beni affet dersin ben seni hiç unutmadım belki sana kızdı mı görür rüyama girersin dedim. Belki kötülük yaparsam beni uyarmak istersin dedi. Sana hiç kızmadım anne seni unutmak isteyemiyorum dersin. İste böyle benim hayatım. Ahsen hayal kurdum yıllarca tek bir hayal. Çok bir şey istemedim ki ben .Sadece onu her gün rüyalarımda görmek onu unutmamak için..
-YA TUNA AĞLANDIM BENİ YA
-Amacım seni üzmek değil benim hayallerim başlamadan bitti. Keşke bende senin gibi masum hayaller kurabilseydim. Benim kurduğum her hayal imkansız..
-Gel buraya ya sarılmak istiyorum sana
-Zaman sanki durmuştu ona sarılınca .Sonra göz göze geldik..Bana bir şey demek istiyorsun .Öp beni seni bekliyorum Uzun ,uzun bakıştıktan sonra Ahsen dedim ve onu öptüm.
