Kalbim Sende

Bölüm 20

Multimedia : Lara ve Aylin....(gif) :D:D:D:D

Kamptan sonra hiç iş yerine gitmemiştim bugün ilk olcaktı. Doğrusunu söylemek gerekirse özlediğim söylenemez.

Yatakta yüz üstü yatıyordum. O an annem içeri daldı.

Annem''Uyanmadın mı sen hala?Bu odanın hali ne Lara? Maşallah Ümraniye Çöplüğü...''

Cevap vermeden kafamı duvara çevirdim.

Annem''10 Dakikaya ya kahvaltıya gelirsin yada arabanın anahtarını vermem işe yürürsün!''

Anında fırladım.

Lara''Uyandım bile...''

Hemen kalkıp üstüme beyaz bir badi giyindim üstüne siyah dantelli bluzumu giyindim. Saçlarımı yukardan at kuyruğu yaptım ve üçgen küperlerimi taktım.(Multimedia'da var...) Kolumdaki kesik sabaha kadar kabuk tuttmuştu ve anneme verdiğim cevap ise''masanın kenarını sürttüğümdü...''

Anneme göre böyle tam bir iş kadını gibi görünüyormuşum...

Düşününce bile içim bi garip oluyor(!)(!)

Telefonumu elime cebime koyup staj dosyamı elime aldım ve odadan çıktım.

Lara''Ben çıkıyorum...'' diye bağırdım.

Annem''Bağırma!!!Meriç uyuyor...'' Aynı anda Melis'in yumurtasını kesiyordu.

Lara''Onu uyandırmak için bando takımı gerekir.Aslında ne var biliyormusun?O bile işe yaramaz...''

Melis''Ablam haklı...'' diyip 32 diş sırıttı.

Annem''Kahvaltıya otur...''

Lara''İşte bişeyler yeri. Baybay..''

Portmantodan arabanın anahtarlarını aldım ve kapıdan çıktım.

.......

Arabayı herzamanki yerime parkettikten sonra yürümeye başladım. Aslında yanıma çanta almalıydım çünkü şu staj dosyası kolumdan geniş olduğu için iki elimle taşımak zorunda kalıyordum.

İş yerine girince o klimanın soğukluğu yüzüme vurdu. İşete belki çok küçük bir ihtimal bunu özmeliş olabilirim. 

Ve asansörün kapanmakta olduğu gördüm ve ona doğru koşmaya başladım. Bizim (Aylin ve benim) çalışma masamız 3'üncü kattaydı. Bu yüzden asansör şarttı. Koşarken aniden durdum çünkü artık yetişmem imkansızdı 5 cm felan kalmıştı. 

O an birisi kapıya ayağını koydu ve kapı bu yüzden geri açıldı.

Kapı yavaş yavaş açıldı ve bu yapanın yüzünü görme imkanım sağlandı.

Kıvanç!!

Ve onunla birlikte bir erkek ve bir kız vardı.

Herzamanki gibi uzun(ama çok ta uzun olmayan) düz, sarı saçları yana taranmıştı. Ve herzamanki gibi tshirtünün üstüne giyindiği gömleğin önü açıktı. Ve o converseler tanıştığımızdan beri aynı ayakkabıyı giyiyordu(mecaz anlamda) o kadar yıpranmışlardıki ayrı bir havası vardı.

Lara''Teşekkür ederim...''   herzamanki gibi yamuk sırıttı.

-Kütük.....-

Diyip asansorün içine geçtim. Zaten 3 üncü kata basılmıştı. 

Lara''Senin stajın felan yokmu?'' diye sordum Kıvanç'a.

1.katta durmuştuk.

Kıvanç''Mimarlar 1 yıl sonra staj yapıyor...''