Light My Fire #SCFS WINNER 2018

S I X

Με πλησίασε γλείφοντας τα χείλη του και έφτασε υπερβολικά κοντά μου σε σημείο να μην μπορώ να αναπνεύσω.Όχι επειδή ένιωθα ασφυξία από φόβο αλλά από το έντονο άρωμα του που με εξίταρε υπερβολικά.
"Τι έγινε;Ζηλέψαμε" είπε με μια βραχνιασμένη φωνή σηκώνοντας κάθε τρίχα του σώματος μου από την ανατριχίλα.
"Θα'θελες ηλίθιε" είπα αυθόρμητα και έπιασε τους καρπούς μου κατευθείαν και τους έσφιξε μέσα στα χέρια του."Δεν θα μου αντιμιλάς εμένα.Ακούς;" μου φώναξε.
"Άσε με" άρχισα να φωνάζω και αυτός με έσπρωξε για άλλη μια φορά κοιτώντας με, με απάθεια μα παράλληλα και μια απογοήτευση στο πρόσωπο του.Αλλά γιατί είχε αυτήν την απογοήτευση;

Προφανώς και όταν δεν έχεις κάτι απογοητεύεσαι αλλά παλεύεις για αυτό.Θα μπορούσε να μου επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν θέλω κι όμως σταματάει,έστω κι έτσι.

Είδα ότι μου είχε αφήσει στο χέρι σημάδι και τα έχασα για λίγο,όμως τον κοίταξα αποφασιστικά στα μάτια.
"Ποιος είσαι πια και τι θέλεις από εμένα επιτέλους;Δεν μπορώ να καταλάβω.Με περνάς για εντελώς ηλίθια;" άρχισα να φορτώνω όλο και περισσότερο και αυτό φαίνεται στο πρόσωπο του.Με κοιτάει σαν χάνος μα σιγά σιγά τα χαρακτηριστικά του αρχίζουν να σκληραίνουν και πάλι.
"Ναι γιατί είσαι.Όλες είστε"
Βγήκε με φόρα από το δωμάτιο χτυπώντας την πόρτα με όλη του την δύναμη τραντάζοντας ολόκληρο το δωμάτιο.

Έκατσα στο κρεβάτι και κάλυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου για να ηρεμήσω λιγάκι.Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως πρέπει να παίξω λίγο το παιχνιδάκι του.Ή μηπως να μην γίνω ακόμη μια φορά το πιόνι,αλλά το ίδιο το παιχνίδι που δεν μπορεί να κερδίσει;Σηκώθηκα πάνω,αποφασιστικά και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη του εσωτερικού φύλλου της ντουλάπας.Έψαξα μέσα στην ντουλάπα εφόσον την άνοιξα και βρήκα ένα παλιό μαύρο φόρεμα,πιθανόν κάποιας προηγούμενης.

Έβγαλα βιαστικά τα ρούχα μου και το δοκίμασα χωρίς να σκεφτώ παραπάνω για το φόρεμα γιατί ήξερα ότι θα το μετάνιωνα.Είναι κολλητό πάνω μου και μπορώ να πω πως τονίζει με έναν ωραίο τρόπο τις καμπύλες μου.Χτένισα τα μαλλιά μου πρόχειρα και όπως μπορούσα με τα δάκτυλα μου και με ξανακοίταξα στον καθρέφτη.Τρώγομαι,δεν είμαι και σε τόσο απελπιστική κατάσταση.
Ας παίξουμε.

Με αργά βήματα έφτασα ενώ από το δωμάτιο του που βρίσκονταν δυο πόρτες πιο πέρα.

Πως μπορώ, εγώ η Alexandra να τολμώ να κάνω κάτι τέτοιο.Να ντυθώ έτσι και να πηγαίνω στο δωμάτιο κάποιου που με κρατάει αιχμάλωτη.