Light My Fire #SCFS WINNER 2018

T H I R T E E N

Το κεφάλι μου με βαραίνει.

Η όραση μου είναι θολή.

Με δυσκολία μπορώ να κάνω κάποια κίνηση.

Ξαφνικά ένας κουβάς με νερό πέφτει πάνω μου. 

Στην κυριολεξία ολόκληρος ο κουβάς. Αυτό με έκανε και ξύπνησα κατευθείαν.
Απέναντι μου βρίσκεται ένας ψηλός άντρας με μουστάκι.

Έχει κάτι το πονηρό, κάτι το βρώμικο στο πρόσωπο του και μου μεταδίδει κάτι πολύ ψυχρό.

"Σε πιάσαμε επιτέλους μουσίτσα" ακόνισε το μαχαίρι που κρατούσε και στη θέα του ξεροκατάπια, κάθονταν εκεί απέναντι μου να απολαμβάνει την φρίκη που έχω αποτυπωμένη πάνω στο πρόσωπο μου.
"Τ-τ-τι θέλετε από εμένα;" προσπάθησα να ελευθερωθώ από τα σκοινιά που με είχαν δέσει στην καρέκλα. "Πολλά,αλλά αυτά θα τα πούμε στην πορεία"  πρόσθεσε κοιτώντας με αλαζονικό.

"Νομίζεις ότι θα κάτσω εδώ;" βρήκα επιτέλους το θάρρος και γέλασα. Τον είδα να σηκώνεται με νεύρα από εκεί που καθόταν και κρατούσε στο χέρι του ακόμη το μαχαίρι.

"Σιωπή Καριολα" με χαστούκισε με το ελεύθερο του χέρι τόση δύναμη που έπεσα με την καρέκλα μαζί. Νιώθω το αίμα μου να ρέει πάνω μου.Κ αι πράγματι δίπλα μου βρίσκεται αίμα.

"Σε παρακαλώ" έκλεισα τα μάτια μου με δύναμη σαν να παρακαλούσα να ξυπνήσω από αυτόν τον εφιάλτη.

"Αδιαφορώ .Αγαπημένη μου Alexandra ,αυτό είναι ένα μάθημα για να αναγνωρίζεις τώρα πια και αναλαμβάνεις τις συνέπειες κάθε πράξης σου.Καλή συνέχεια στην προσπάθεια σου να σηκωθείς"
Γέλασε και έσυρε την βαριά πόρτα πίσω του αφήνοντας με να παλεύω με τους δαίμονες.

Μετά από τη συνεχή μάταια προσπάθεια αισθάνομαι να χάνω πάλι τις αισθήσεις μου. Και έτσι, κλείνοντας τα μάτια ευχήθηκα να πεθάνω.

Travis's POV

Που είναι ρε πούστη μου;

Έχω γυρίσει όλο το μέρος τουλάχιστον 50 φορές από χθες. Έχω ρωτήσει τους πάντες μα κανείς δεν γνωρίζει τίποτα. Έχω και τον κίνδυνο μήπως με βρουν οι άντρες του μαλάκα που πήγα και έμπλεξα.

Βγήκα από το αμάξι και έκλεισα με δύναμη την πόρτα και ξεφύσηξα.

"ΓΑΜΩΩΩΩΩΩΩΩ" φώναξα και κλώτσησα το αμάξι. Έπιασα το κεφάλι μου και έκατσα κάτω στην άσφαλτο.

Προσπαθώ να βρω λύσεις, μα όλο περισσότερα προβλήματα εμφανίζονται. Νιώθω σαν να βρίσκομαι σε αδιέξοδο, σαν να είμαι εδώ πέρα τόσο κοντά σε αυτήν και να μην μπορώ να την βοηθήσω. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και τι να κάνω.