Light My Fire #SCFS WINNER 2018

S I X T E E N

Διασχίζοντας το κλαμπ παρατηρώ πως όλη η διακόσμηση βασίζεται στις αποχρώσεις άσπρο-κόκκινο. Δεν είναι τόσο άσχημο το κλίμα εδώ, αν αφαιρέσεις βέβαια το γιατί βρίσκομαι εδώ. Όλοι φαίνονται να απολαμβάνουν το ποτό τους και την καλή παρέα. Γυναίκες χορεύουν στους στύλους, άντρες φλερτάρουν ασύστολα με εκείνες.

Έμεινα λίγο να παρατηρώ τον χώρο μέχρι που ο μπράβος του με σκούντηξε. Με πήγε γρήγορα, σπρώχνοντας όλον τον κόσμο, ως το τραπέζι του. Εκεί βρίσκονται κι άλλοι άντρες, αρκετά κομψά ντυμένοι. Όλοι τους φαίνονται να είναι σε νεαρή ηλικία, αν διακρίνω σωστά από τα πρόσωπα τους. 

"Ορίστε, αυτή για την οποία σας μιλούσα" περηφανεύτηκε για εμένα σηκώνοντας το ποτήρι του ψηλά. Οι άλλοι γέλασαν και εκείνοι με την σειρά τους έκαναν πρόποση. "Έλα" συνέχισε. Μου έκανε μια κίνηση να κάτσω στα πόδια του. Εγώ κοίταξα αλλού και έκανα πως δεν τον άκουσα. Αυτός είδε το πείσμα μου και μου άρπαξε το χέρι και αναγκάζοντας με να κάτσω με το ζόρι.

Τα λόγια της Xenia τριγυρνάνε στο μυαλό μου. Εκείνες τις επέλεξαν να είναι εδώ προφανώς λόγω της δουλειάς της οποίας έκαναν προηγουμένως. Εγώ τι σχέση έχω με αυτό το μέρος; Η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο ύποπτη. Ποιος είναι στην πραγματικότητα αυτός ο τύπος με τα γαλανά μάτια και τα ξανθά σγουρά μαλλιά, με το αγγελικό πρόσωπο και την ψυχή διαβόλου;

Η ώρα περνάει και τα θέματα που συζητάνε δεν είναι καθόλου ενδιαφέροντα. Τα κύρια θέματα είναι σχετικά με την λειτουργία των επιχειρήσεων τους. Έκανε μια κίνηση να σηκωθεί ως ένδειξη ότι φεύγουμε πράγμα που και με χαροποίησε και με τρόμαξε διότι σκέφτηκα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Με έπιασε από την μέση και χαμογέλασε στους άλλους και φύγαμε.

"Και τώρα θα πάμε στο δωμάτιο μου" μου έκλεισε το μάτι και χωρίς να ξέρω πως ακριβώς πρέπει να αντιδράσω απλά ξεφύσηξα και χαλάρωσα το σώμα μου στο κράτημα του. Θυμήθηκα τα λόγια των κοριτσιών. Είμαι αναγκασμένη να κάνω ό,τι μου ζητήσει όμως έτσι θα μπορέσω να βγάλω την σημερινή βραδιά χωρίς να κινήσω υποψίες. Δεν μας πήρε πολύ ώρα και φτάσαμε σε μια βελουτέ κόκκινη πόρτα με χρυσές κάσες. Άνοιξε και με άφησε να μπω πρώτη. Έπειτα, μπήκε και αυτός και άφησε το σακάκι του στο κρεβάτι και άρχισε να με παρατηρεί. Εγώ έκατσα στο κρεβάτι δίπλα από το σακάκι του, δειλά και άρχισα και εγώ να τον κοιτάζω μετά από λίγο.

Αυτό συνεχίστηκε πολλή ώρα και έχει αρχίσει να γίνεται πολύ άβολο. "Δεν θα κάνεις κάτι;" ρώτησα ξεροκαταπίνοντας και αυτός έσκυψε το κεφάλι του και χαμογέλασε.
"Δεν είμαι και τόσο μαλάκας" Αλήθεια; Δεν φαίνεται.