Ocean of Feathers

50 - The River STYX ferry

The short story is dedicated to Ella Aquino. Thank you for helping me during the muting days!

Chapter 50

Hindi ko maiwasang maintriga sa kwentong ibinahagi sa akin ni Jhunamaye. It somewhat gave me goosebumps, alam kong isang uri lang ito ng kathang-isip mula sa malawak na imahinasyon ng isang manunulat ngunit tila isa ako sa mga tauhan na siyang mismong nakaranas ng pangyayari.

I tried to ask my friend about the title of the story or even the name of the author, pero sinabi niyang matagal na niyang nakalimutan iyon at ang takbo na lang ng kwento ang kanyang naalala.

But I was desperate, kaya sinubukan kong hanapin sa google, typed the plot and searched the related information but I failed. Was that even possible? Kailan ba nailathala ang istoryang iyon at hindi mahanap ng internet?

I closed my laptop, sighed and leaned on my chair. Ibinalik ko ang aking atensyon sa aking frappe habang sinusuyod ang mga tao sa loob ng coffee shop. Kaunti na lang ang tao, kung sabagay gabi na.

I planned to leave, while I was in the middle of fixing my things my hands hung on air when I noticed a small little girl siting in the front chair. She's sweetly smiling at me with his straw hat.

Ilang beses akong napalingon sa iba't-ibang direksyon, sino ang kasama ng bata?

"Hey, sinong kasama mo? Gabi na."

"Ah, I'm the manager's daughter po." Tumango ako sa kanya.

I continued to fix my things but in my peripherical vision, the little girl was looking at me intensely. I felt the goosebumps all over my body. Hindi naman siguro siya multo or something?

"Would you like to see your past?" my forehead creased.

"W-what?"

Ngumiti siya sa akin at pumangalumbaba siya habang naglalaro ang kanyang mga paa na hindi man lang umabot sa sahig dahil sa liit niya.

"Welcome aboard!"

It was her parting words, dahil nang sandaling bitawan niya ito bigla na lang akong nabalot ng kadililam. And when my eyes tried to open, I was in a different place... and I knew... I was in the different time.

Instead of having a panic attack I tried to fit in and look around in confusion. Pero ginawa ko ang lahat para hindi ako magmukhang nawawala, I could always pretend.

Kung hindi ako nagkakamali ay may isang kasiyahan at kasalukuyang may inaabangan ang mga tao. People were all lined up, snatching the front position na parang mas makakabuti na nasa unahan sila.

Curious, I tip toed and craned my neck to see the celebrity. Habang pilit akong sumisilip, mas lalong lumakas ang sigawan at gulo ng tao. Nakakarinig na rin ako ng mga yabag ng kabayo.

Sino ba 'to?

Nagtatalon na ako para makita ang pinagkakaguluhan ng mga tao, at nanlaki ang mga mata ko ng makita ko ang lalaki.

What the hell?

Siya iyong anak ng mayamang landlady ko na laging inuutusan na maningil sa mga boarders kapag hindi pa makabayad. Anong ginagawa niya rito? Bumalik din ba siya sa nakaraan? Bakit siya nakasakay sa chariot?

I was about to waved my hands when I heard a trumpet. Biglang yumuko ang lahat ng mga tao na siyang ipinagtaka ko, huli na bago ko malamang ako lamang ang nanatiling nakatayo.

"Who is she?"

Malamig na boses ang nagpalingon muli sa akin sa unahan, and there, ang maniningil ng utang sa boarding house.

"Grab her, she'll be my slave."

"W-what?"

When his men or his guards started to charge on me, agad akong tumalikod at nagsimulang tumakbo.

But when I heard a gunshot another darkness overwhelmed me.

I was gasping for an air when I got up from bed. Ang unang tumama sa aking mga mata ay dyaryo, someone's reading the newspaper with his crosslegs. Agad akong napayakap sa sarili ko nang makilalang lalaki ang nasa likuran nito.

"W-who are you?"

Unti-unti niyang ibinaba ang dyaryo at mas lalong nanlaki ang mga mata ko nang makumpirma ko kung sino siya.

"I was about to drink my coffee last night, and then... yes I found you. I paid your mess last night as well as my mother's boarding house fee. So tell me... when are you going to pay me?"

Mas lalong dumiin ang yakap ko sa sarili ko.

"I can't be your slave... magbabayad din ako."

Agad kumunot ang noo niya at pinakatitigan niya ako na parang nababaliw na ako. Until he laughed.

"Come on, slavery in this time is not on trend. Tinakbuhan mo nga ako noon..."