Kulağımı tırmalayan alarmla gözlerimi açtım. Bir gözümü açık bırakarak alarmdaki düğmeye isabet etmeye başladım. Birkaç denemeden sonra kükreyerek taş devrinin adamları gibi alarmı yumruklamaya başladım. Nihayet susmuştu.Yatağıma oturup gözlerimi ovuşturdum.
Hadi Sally işe geç kalıcaksın...
Kendimi zorlayarak ayağa kalktım ve banyoya yöneldim.Banyo doluydu.Kapıyı yumruklayarak"Carol hadi ama! "diye bağırdım.
Not1 Sabahları çok asabiyim
Not2 Carol la birlikte yaşıyoruz
" Tamam çıkıyorum! "Carol un sesi suyun arasından duyuldu. Herzamanki" Tamam çıkıyorum"lafından sonra daha en az 15dakika bekliyceğimi bildiğim için mutfağa yöneldim. Küçük modern bir mutfağımız vardı. Oldukça büyük pencerelerden gelen sabah güneş ışınları mutfağı aydınlatıyordu. Burnuma gelen kahve kokusuyula gülümsedim.İyiki almışım kahve makinesini.
Televizyonu açarak sabah programlarından birini izlemeye başladım.Kahvem hazır olunca onu fincanıma döktüm ve masaya oturdum. Kahvemi yudumlarken mutfağa Carol girdi.
Saçlarını kıvırcık yapıp güzel bir makyaj yapmıştı.
Ciddiyetimi bozmadan "Sen bir doktorsun" dedim. Carol"Evet ama yakışıklı hastalarım olabilir"dedi. Derin nefes vererek banyoya yöneldim. Yüzümü yıkayıp aynaya baktıktan sonra düşündüm Bende mi makyaj yapsam?
Daha sonra yüzümü buruşturup kim uğraşacak... dedim içimden.
Aslında okadar tipsiz sayılmazdım.Uzun kirpiklerim ve doğuştan pembe dudaklarım vardı yani makyaja gerek yoktu. Saçlarım açıkken güzel sayılabilirdim bu yüzden saçımı topladım.
Bütün hazırlıkları bitirdikten sonra Carol la arabama geçtik.Sabahları genelde arabanın içi hep sessiz olur. Çünkü not1 i hatırlayın. Sabahları asabiyim.
Herzamanki sessizlikle hastaneye geldik.
Carol alt katta çalıştığı için benle vedalaştı ben ise asansöre yöneldim.
"Günaydın Bay Dark"dedim patronumuza. "Sanada Sally" diyerek 3.cü katta bastı.Asansördeki komik müziği dinleyerek yukarı çıkarken Bay Dark konuştu"Bu gün yeni doktor gelicek onu senin yanına koyucağım Sally azıcık onunla ilgilen lütfen. Hastaneye alışsın"dedi. "Peki." diyerek kafamla onayladım. Asansör durunca hastanemizin geniş koridorlarından geçerken kapıma geldim.
"Bayan Wern Çocuk Doktoru"
Bu ünvanı alıp annemin izlerinden gelmek için okadar çaba sarfetmiştimki.Çocukluğumu yaşamamıştım.
Lisede arkadaşlarım dışarda, arkadaşlarıyla veya sevgilileriyle gezerken evde oturup test çözen bir kızdım.Telefonum alınıp sadece hafta sonları veriliyordu düşünebiliyor musunuz?
Gözümün önünde canlanan anılardan kaçmak için kapımı açtım. İçerisi çok sıcaktı.
"Uf bu ne sıcaklık"diyerek masamın arkasındaki cama yöneldim. Camı açarken zorlanmaya başlayınca deri sandalyemi camın yanına çektim.Üzerine çıkıp sertçe kendime doğru çekerken cam öbür tarafa açıldı. Üzerinde durduğum sandalye ise başka tarafa kaydı.Odamın dış tarafında asılırken altıma baktım.
Camın kolunu tutmazsam aşağı düşecektim.Aşağı baktığımda başım dönmeye başladı. Lanet olası yükseklik korkusu!
Birden kapı açıldı"Girebilir-Aman tanrım! "bir erkek bana yaklaşmaya başladı. Korkudan kapanan gözlerimi açıp erkeğe baktım. Mason?
