Asi Kızın Romanı

Roman Yazmaya Başlama Günüm

 Hayatıma giren kişileri parantez içinde açıklıcam...

11 Yaşıma girmeme 3 gün vardı. Ama bizimkiler doğum günümü yılbaşından bir gün önce kutlarlardı. Sabahın 6'sında ayağa kalktım.Onlara süpriz yapmak istedim. İlk önce üstümü değiştirdim. Sonra fırına gittim . Yolda spor yapan bi kaç kişiyle karşılaştım . Fırından çıkarken bi çocuk bana çarptı .

(Aramızda bi kaç sokak olan kendisini artist sanan bi çocuk . Bence lakabı ''Umursamazlıkta Sınır Tanımayan Kişi'')

Kendini beğenmişin teki özür bile dilemedi. Neyse hiçbişey moralimi bozamazdı. Eve geldim sofrayı hazırladım. Zeytini unutmuşum tabi yine gülme krizine girdim. Neden mi ?

(Kuzenim yani Süleyman abim: Kendisi zeytinden nefret eder ve asla zeytinin olduğu yere adımını atmaz . Şuan 26 yaşında . Müzik zevkini en sevdiğim ve en iyi anlaştığım kuzenim.  )

Neyse doğum günümü unutmasınlar diye sofrayı on numara hazırladım. Çünkü geçen sene ellerinde pasta 00:00 da uyandırıp , kutladılar. Bu sene unuttular sanırsam . Babamın işleri çok yoğun , gece geç saatte eve geldiği oluyor. Herkes yavaş yavaş kalkmaya başladı. İlk abim kalktı. Çok şaşırdım Yakışıklı Ukalam bu saatte kalktı. Genellikle 11'den aşağı kalkmaz o . Günaydın bile demeden '' Bu kahvaltıda nerden çıktı? Sen bizi  öldürmeye mi çalışıyosun ? '' dedi. Bende '' Yok abicim , ben öyle şey yapar mıyım? '' dedim , yağ çekercesine. Abime arada ; abicim , canım , yakışıklım dersem kesin bi işim düşmüştür. Direk bana döndü . ''Ne istiyorsun yine?'' dedi. Olayı çözdü bi kere ama ben yine de yok bişey istemiyorum falan diyip , geçiştirdim. Hep beraber kahvaltı yaptık. Şuana kadar hiç kimse doğum günümü kutlamadı... Yeliz geldi.

(Yeliz: O benim kan kardeşim , basketbol delisi , fanatik Beşiktaş'lı , çok dertli , zeki ve 6. hissi çok kuvvetli biri.)

Onunla beraber Cafeye gittik. Doğum günümü ilk kutlayan kişi oldu . Benim için 200 sayfalık bi anı defteri almış. Neyse eve döndük . Facebookta doğum günümü kutlamış arkadaşlarımı teşekkür ettim. Olamaz yine misafirler geldi . Ben fazla tanımadığım kişiler geldiğinde odama kaçarım. Dürüst olmak gerekirse fazla kalabalığı sevmiyorum. Sonra babam geldi . Bugün çok erkenci doğum günümü kutlucağını sandım ama eli boştu. Yine yüzüm asık bi şekilde odama gittim . Yılbaşı günüm ve berbat geçiyordu. Bi süre sonra beni yanına çağırdı babam . 10 dk sonra ışıklar söndü . '' Doğum Günün Kutlu Olsun '' şarkısını söylediler.Noel Babalı pastamı kestim. Hediye verme sırası geldi . Babam geleneğini hiçbir zaman bozmaz . Yine kitap almış . Ben kitap okumayı ne kadar sevsemde her sene aynı hediyeyi almaktan bıkmadım desem yalan olur. Annem bana eşofman takımı almış. Annem işte her zaman kıyafet alır. Abim ise tavşanlı pufuduk terlik almış. Neyse odama çekildim. Kitabın adını okuyunca şaşırdım. '' Her Yönüyle Roman Yazımı '' ne yani benim yazar olmamı falan mı düşünüyorlar? Okumaya başladım. Bir yandan da Yeliz'in aldığı anı defterine not tutmaya başladım. Çok zevkli geldi. Düşündüm bi süre...Herkesten farklı olduğum yanlar vardı ya da bana öyle geldi. Sonra okula gittiğimde bizim ''Efsane Sınıfı'' gözlemledim. Bizim sınıf , diğer sınıflar gibi değildir . En çalışkan sınıflardan biri olduğumuz gibi , en hareketli sınıftık biz. Ailemin olaylarını inceledim. Bazen bana garip gelen şeyler oldu . Sonra bi elimde kalem bi yanımda defter taşıdığımı farkettim . O an anladım , hayatın farkına vardığımı...

Nasıl olduğunu bilmiyorum ... Hayatımın sonrasını kendi hayat romanımı yazmaya devam ettim. Unutmadan  15 yaşımdan romanıma devam edeceğim... Yorumlarınızı olumlu olumsuz beklerim...