Beklenmedik bir aşk.
Tesadüf sandıkları gerçeklerle yüzleşen iki genç.
Peki ya bir ölüm, nasıl bir aşkı başlatabilirdi?
İşte bu sorunun cevabı büyük bir aile sırrı...
A: Eylül ben burdan ayrılmıycam. Seni bekliyorum. Hemen gelmelisin.
Ey: T-tamam.
Telefonu kapatmıştık.
Hızlıca kıyafetleri giydim. Çıkarken Esma ve Bahar uyandı.
B: Eylül nereye.
Ey: Kızlar. A-ali bizim evde biri olduğunu söyledi.
Es: Eylül bekle bizde geliyoruz.
Ey: Çıkmam gerekiyo Esma.
Eylül arkasını döndü evden çıktı. Koşarak annesi ve babasıyla yaşadığı eve gitti. Ali kapının önünde camlara bakıyodu.
Ey: Ali.
A: Eylül.
Ey: Birisinin olduğunu nerden anladın.
A: Bak kapı açık içerden sesler geliyo.
Ey: Gidelim hadi.
Eylül tam gidicekken Ali kolundan tuttu.
A: Eylül ya bişey olursa.
Ey: Ali bişey olmıycak.
A: Eylül içerdeki adam ya onların katiliyse.
Eylül durdu. Biraz düşündü.
Ey: Eğer o adam katilse o zaman bizde onu pişman edicez.
A: Ama öyle hemen atlamak yok tamam mı?
Ey: Tamam.
Eylülden
Çok sessizce yavaş yavaş içeri giriyoduk. Yukarıdan sesler geliyodu. Ben önden gidiyodum. Alide etrafa bakıyodu. Sanki birisi bişey bulmaya çalışıyodu. Yukarı çıktık. Benim odama baktık. Heryer dağılmıştı ama kimse yoktu. Hala sesler geliyodu. Kapı aralığından. Sessizce yatak odasına baktım. Birisi vardı. Simsiyah giyinmiş. Yüzünde maske yoktu. Çok tanıdık geliyodu. Kim olduğunu çıkarmaya çalışıyodum. Yatak odasında bişey arıyodu. Ve sanırım buldu. Alide arkamdan izliyodu. Kolye bir kolyeydi bu. Kolye ne işine yarayabilirdiki. Napabilirdi o kolyeyle. Kolyeyi cebine attı yavaş yavaş kapıya yaklaşıyodu. Ali ile sessizce ama hızlıca merdivenlerden aşağı iniyoduk. Hemen kapıdan çıktık. Çalıların arkasına saklandık. Kim olduğunu anlamaya çalışıyodum. Ama bir türlü gelmedi aklıma. Adam siyah bir arabaya binip hızlıca uzaklaştı.
Yazardan.
Ey: offf.
A: Eylül bu adam sanada tanıdık gelmedi mi?
Ey: Evet çok tanıdık geliyo.
A: Bidakka sanırım hatırladım.
Eylül kim dermişçesine kafa salladı.
A: M-morgdaki adam değil mi?
Eylül biraz düşündü.
Ey: E-evet o.
A: İyi ama ne işi olabilir ki sizin evde. Ne yapıcaktı o kolyeyle.
Ey: Ben arada annemin takılarını takardım. Ama hiç öyle bir kolyeye rastlamadım.
A: Bu işte bir iş var ama.
Ey: Bir sır var sanki. Annemle babamın ölümüyle ilgili.
A: Var ve Bizde bulucaz.
O sırada Eylül'ün ve Ali'nin telefonu çaldı.
A: Oğuz
Ey: Esma.
İkiside telefonları açtı.
AlEy: Efendim.
O: Oğlum nerdesin ya. Hadi gelin Esmalarda bekliyoruz.
Es: Kızım nerdesin. Hadi gel bizim evde bekliyoz.
AlEy: Tamam.
Telefonları kapadılar.
A: Sizin eve.
Ey: Aynen hadi gidelim.
Eylül ve Ali eve giderken hiç bu konu hakkında konuşmadılar. Ali sadece Eylül'ü gülmermeye çalışıyodu. Ve başarıyodu.
Eylülden.
Eve geldik. Kapıyı Esma açtı. Herkez bizdeydi.
İçeri geçtik. Bizde oturduk.
Al: Nerdeydiniz?
Ey: Bizim evde.
B: Noldu kim varmış evde.
A: Hani şu morg görevlisi varya o.
O: Nasıl yani.
Ey: Eve girdik. Sonra yukarı çıktık. Önce benim odama baktık. Heryer dağılmıştı. Sonra.
Aliye döndüm.
A: Sonra Yatak odasına girdik. O adam odadan bir kolye buldu. Sonra aldı ve gitti.
B: Kolye mi?
Gülmüştük.
Es: Kolyeyi napıcaksa artık.
Ey: Ben bile daha önce o kolyeyi annemde görmedim.
O: Bidakka. Madem bir sır var. Ali sizin eve bi gidelim. Belki aynı kolyeden senin annende vardır.
A: Olabilir aslında. O zaman hemen gidelim.
Kolye
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
