Ezik Macerası

Abu'yla Tanışma

Yine yalnız geçirdiğim teneffüslerden biriydi. Diğerleri gibi oynayabileceğim akıllı bir telefonum da yoktu. Kitap okumayı da sevmiyordum. Arkadaşım zaten yoktu tahmin etmişsinizdir. Kısacası ilgilenecek hiçbirşeyim yoktu. Sırada boş boş oturuyordum. Bu ezikliğimi insanlar daha fazla görmesin diye-gerçi insanların beni gördüğünden de emin değildim-daha önce bir kaç kez uyguladığım bir gizlenme yöntemi olan tuvalette saklanma operasyonumu hayata geçirmeye karar verdim. BİR KEZ DAHA. Bu yönteme her zaman başvurmamaya çalışmıştım inanılmaz saçma bir hareket olduğundan dolayı, fakat bu sefer olay biraz farklıydı. Koray ilk defa teneffüse çıkmamıştı, normalde hep kızlı erkekli popüler arkadaşlarıyla okulun bahçesinde her zamanki gizli yerlerinde sigara içerlerdi. Ondan çok hoşlanıyordum ve beni böyle tanımasını istemiyordum. Tamam eziktim ama öyle görünmek zorunda değildim. Ve onunla iki yıldır aynı sınıfta olmamıza rağmen hiç tanışmamıştık yine tahmin etmişsinizdir. Herneyse artık harekete geçme zamanı gelmişti.

Koridorun sonundaki tuvalete doğru yürümeye başladım. Daha önce hiç görmediğim insanlarla dolu olan koridorda ilerledim ve tuvaletin önündeki Arzu ve tayfasıyla karşılaştım. NEDEN BEN? Arzu çok bilmiş sırıtışıyla bana bakarak "Ooo sınıftan çıkan bir asosyalimiz vaaar!" dedi. Yanındaki kızlar gülüştüler. Cevap vermedim hemen tuvalete girdim. Bu Arzu ölse hiç üzülmezdim, o denli nefret ediyordum ondan. Boş bir kabine girdim kapıyı kapattım. Ayakta öylece zilin çalmasını bekliyordum. Bu arada aynanın önünde süslenen kızların konuşmalarını dinliyordum. AYYY ALP'İ GÖRDÜN MÜÖÖ SAÇINI BOYATMIIAŞ vs vs. Saçmalık. Boş konuşmalar.

"BAKIYORUM YİNE BURADASIN DOSTUM."

İrkildim. Bu ses aynanın önündeki tiki kızların sesi değildi. Cinsiyeti belli olmayan bir sesti. Travesti sesli Büşra'nın sesi de değildi. Bu arada tiki kızlar da gittiler. Zil çaldı. Ve kimsenin artık tuvalette olmadığına emin gibiydim. Çıkma zamanı!!!!1!1!1!

"HAYIR KONUŞMAMIZ GEREK, ŞİMDİ GİTMEMELİSİN."

"Kimsin?" dedim kısık bir sesle. Sesimin böyle çıkmasını istememiştim.

"MERAK ETME. KÖTÜ BİRİ DEĞİLİM. HATTA BANA İYİ DAVRANIRSAN HAYATINDAKİ TEK ARKADAŞIN BİLE OLABİLİRİM."

Hah. Çok güzel. Büyük ihtimalle bir hayaletin alay konusu olmuştum. Bu başka kimin başına gelebilir ki?

"Bu bi' tür şaka mı? Ben gidiyorum. " diyerek kapıyı açmaya çalıştım. O EM Cİ! Açılmıyordu.

"Bak kimsen uzatma. Tamam ben bu dünyadaki en büyük loser'ım kabul ediyorum. Lütfen gideyim. Aç şu kapıyı."

"BEN ARKADAŞLARINDAN BİRİ DEĞİLİM."

"Lanet olsun kimsin o zaman lan?"

-------------------------------------------------------

Işık gözlerimi kör ediyordu. Sanırım bir yatağa bağlı şekilde yatıyordum. Nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum. 1.40 boylarında birşey başıma gelip dikilmeye başladı. Bir insan olmadığı kesindi. Hayvan da değildi. Neydi lan bu? Kafamda bir cümle toparladım ve sordum.

"Ben neredeyim? Siz nesiniz yani kimsiniz? Pardon ama bu nasıl tip lan?"

Cümleleri düzgün toparlayamadığım açıktı.

"BEN O'YUM."

Anasını satayım tuvaletteki sesin ta kendisiydi!!!1!1!

"Be-ben şeey.."

"TAMAM SORUN DEĞİL. EN İYİ TEPKİYİ SENDEN ALDIM. DAHA AŞAĞILAYICI CÜMLELER DUYMUŞTUM."

Güldü. Yani sanırım.

"BEN SENİ KURTARMAYA GELDİM DOSTUM. BENİM EĞİTİMİMLE İNSANLAR SANA SAYGI GÖSTERECEK. KORAY SENİ ÇOK SEVECEK. GÜVEN BANA."

"Ha Koray mı? Sen nerden..? Tanrım tekrar soruyorum neden beeeen? Oof!"

"SAKİN OL. EASY BABY. BU ARADA İNGİLİZCEYİ DE YENİ ÖĞRENMEYE BAŞLADIM DA. ARADA TEKRAR İYİ OLUYOOOÖÖĞĞHAAAHHHAHAHA"

Burada güldü. Gerçekten. Biraz kusar gibi. Midem bulanmıştı.

"Tamam. Bana nasıl havalı olunur onu öğreteceksin. Peki bunun karşılığında ne isteyeceksin? Dur tahmin edeyim.. Bedenimi. Çünkü gerçekten tipsizsin kusura bakma. Ama bedenimi veremem. Ezik yaşarım daha iyi. Şimdi beni geri yolla gözlerim kör olacak bu beyaz ışıktan."

"BEN BURADA ÇOK YALNIZIM. KARŞILIĞINDA TEK İSTEDİĞİM SENİN ARKADAŞLIĞIN. ZATEN SENİ EĞİTİRKEN ONU DA ALMIŞ OLACAĞIM."

"O zaman arkadaşına iyi davran. Beni bu yataktan kaldır çöz şu ipleri benim yaratık kankam hadi bakayım."

Elini bir kez çırptı ve ipler çözüldü. Buna şaşırmayacak kadar çok şey olmuştu bugün. O yüzden şaşırmadım.

"SANA BURAYI GEZDİREYİM. EHEHE. "

Ergen bir yaratıkla takılıyordum. Kainatın en ilginç insanı olma yolunda emin adımlarla ilerliyordum.

"İsmin neydi yeni yaratık kankam?"

"ABUZİT. KISACA ABU DİYEBİLİRSİN. VE BEN SENİN İSMİNİ BİLİYORUM. SEZİN. AHAHAHA"

Şaşırmadım.

"Abu, burası neresi tam olarak ya?"

"ABUTOPYA. DÜNYA'YA UZAK BİR GEZEGENDEYİZ. KİMSE BİRBİRİNİN TİPİNİ BEĞENİP CİNSEL BİRLEŞME YAŞAMADIĞINDAN NESLİMİZ TÜKENDİ. TEK BEN KALDIM KOCA GEZEGENDE. BEN DE BÖYLE BOŞ İŞLERLE UĞRAŞIYORUM İŞTE."

"Çok ilginç lan ahahaha"

İki saat sonra tüm gezegeni gezmiştik. Küçük bir gezegen olduğu belliydi.

"Abucan beni dünyaya yolla da eve geç kalmayayım. Annem gebertir valla geç kalırsam. Bi' de of devamsızlık sınırdaydı yeaaa kaldım."

"MERAKLANMA. HALLETTİM BEN O İŞİ. SENİN Bİ' KLONUNU YOLLADIM SINIFA. VARMIŞSIN GİBİ. OKULDAN SONRA DA TUVALETE GİRİP YOK OLACAK ŞEKİLDE AYARLADIM. HERGÜN YENİSİNİ YAPIP YOLLAYACAĞIM OKULA. BİRAZ ROBOT GİBİ BİRŞEY NEYSE PEK ANLAYACAĞINI SANMIYORUM. NEYSE HAZIRSAN YOLLAYAYIM SENİ. KAPAT GÖZLERİNİ."

"Dur bi' dk. Bu robot dediğin şey konuşuyor mu?"

"İNSANLARLA SENDEN DAHA İYİ İLETİŞİM KURABİLDİĞİNE YEMİN EDEBİLİRİM. EHEHE. BU SAYEDE EĞİTİMİN BİTENE KADAR SENİ POPÜLERLEŞTİREBİLİR."

"Tanrı seni kutsasın Abuş. Artık o boktan okula gitmek zorunda değilim."