O özel (clexa)

Final

Lexa'dan

" Clarke nerede?" diye sordu annem

" okula gitti" dedim Clarke üç gün boyunca burada benimle kalmıştı onu bu gün zar zor okula gitmesi için ikna etmiştim Anya ve Raven da okul çıkışında bizi ziyaret ediyorlardı diğerleri de birer kez gelmişti

" güzel. konuşmamız gerek"

" ne hakkında" bir şey mi olmuştu daha yeni uyanmıştı halbuki babam hani ameliyat iyi geçmişti

" baban ve ben biraz konuştuk. bundan pek hoşlanmayacaksın ama baban ve ben bunun en iyisi olduğuna karar verdik

tamamlaması için bekledim

" baban Chicago ya transfer olacak orda bildiğimiz çok iyi doktorlar ve orası şirketin merkezinin olduğu yer"

" ne demek istiyorsun?"

" taşınıyoruz Lexa. Şirkette çalışmaya başlaman lazım artık"

" yapamam"

" Lexa"

" ben taşınmayacağım anne"

" üzgünüm Lexa ama yapmamız gereken bu. baban bu işi daha fazla yapamaz"

" her şey şirketle alakalı değil mi senin için"

" Lexa!

" üzgünüm anne hiç bir yere gitmeyeceğim"

" eğer istersen gelip Clarke'ı ziyaret edebilirsin ve nasıl yöneteceğini öğrendiğin zaman buraya taşına bilirsin tekrardan"

" bu ne kadar sürecek peki!? onu bırakıp gitmek istemiyorum"

" Lexa" kaşlarını kaldırdı yalvarır gibi söylemişti

" 19 yaşındayım ben bana zorla yaptıramazsın"

" biliyorum yaptıramam, doğru kararı vermeni umuyorum. senin yokluğunda ben yönetebilirim ama ne zamana kadar bana da aynı şey olana kadar mı? elinde sonunda öğrenmen gerekiyor"

" bu yapmamı istediğin şey"

" hayır Lexa bende seni Clarke'dan ayırmak istemem ama-" durdu "akşama kadar cevabını vermen gerek"

" gidip babamı göreceğim" " baba" dedim içeri girdiğimde 

" selam canım"

yatağının yanına oturdum " annemle konuştum"

" üzgünüm Lexa"

" baba bunu yapamam" sesim çatallamıştı

" yapmana ihtiyacım var Lexa"

" eminim ben hazır olana kadar yerimi alabilecek insanlar vardır"

" senin olman gerek Lexa"

" daha değil"

" planlar değişti Lexa. asla bunun olmasını bende istemezdim. lütfen Lexa. biliyorum bu senin için büyük bir karar ama bunu yapmana ihtiyacımız var"

" anlamıyorsun" saçlarımı geriye attım

" anlıyorum Lex. onu seviyorsun"

" evet"

" döndüğün zaman burada olacaktır" ona beni bekletemezdim

" gitmem lazım" dedim ayağa kalktım beni anlamıyorlardı

" Lexa!" dedi babam çıkarken "gerçekten çok üzgünüm"

" senin suçun değil baba" dedim ve çıktım bir an önce