SILENT LOVE

Wish you were here

Were going back to korea

were going back to korea

were going back to korea

were going back to korea

...... 

Aww.. SHIT! Bakit kung kailan ganito tyka pa ko iiwan ng taong mahal ko.. Palagi nalang... feeling ko kasaklap ng buhay ko.... I Really want to die..

*sabay tungga sa alak na hawak* Ang sakiit lang.... sobra...

wala man lang akong magawa para sa kanya tapos ... tapos ganito lang...

anung klaseng buhay ba meron ako... Mahal ko siya... mahal na mahal...

Ang damii damii kung gustong gawin makabawi lang sa kanya pero hindi ko parin magawa...

at ngayun ilalayo na nila siya sa akiinn....

mapag-iiwanan na naman ako...

bakit kasiii .. hindi ko kayang maging malakas at matibay para sa kanya....

*napaiyak nalang si nicolas habang umiinom ng alak*

"Ella I can't Let you go... Mamatay ako kapag wala ka... hindi pa kita kayang pakawalan ngyun... I Can't....."

sabay tungga ulit ng alak pagdating sa huling tungga niya bumagsak na siya kasabay nun ang luhang pumatak  sa mata ni Nicolas "I Love h-er..Too much... And..It seems I can't leave wi-thout H-her" *BLAG*

***

"Princess bakit hindi ka pa natutulog?" tanong sakin ni kuya habang inaayos yung mga gamit ko dito sa hospital

"H-Hindi pa kasi ako makatulog..." sagot ko...

"Ahh ganun ba.. By the way I've plan to Go back to Korea with you.." nabigla ako sa sinabi ni kuya 

"G-Go Ba-back to Korea.....with you?"

"Yes, Dun kana magpapagaling.."

"Bakit biglaan naman" tanong ko sa kuya ko pero pagkatanong ko nun umiwas siya ng tinggin sakin

"H-Hindi na kasi makakapagpagaling dito princess.. kailangan narin natin umuwi dun.. marami kasi a-akong aayusin.." Nararamdaman kong naiiyak si kuya at alam ko narin kung anung dahilan

"Dahil ba kay M-mama?.." mahina kong tanong, agad naman siyang nagresponse sa sinabi koo

"Mama?! SHE'S NOT OUR MOM... SHE LEAVE US?! DONT YOU REMEMBER IT!!" kitang kita ko sa mata ni kuya ang galit at poot na nararamdaman niya kaya napaiwas nalang ako ng tinggin at napatawa ng walang emosyon na kasama

"yes.. i know.. She doesn't deserve to be called mom.. but... I can't go back with you to korea.."

nawala bigla yung expression ni kuya pagkasabi ko nun " Bakit?" tanong niya sakin

"Kasi nandito yung mga taong nagmamahal sakin.. di ko sila kayang i-iwan.."

bigla naman siyang napangiti pero malamig din ang ngiting yun at wala naring emosyon

"Dahil na naman ba yan kay Anthon?" sarcastic niyang tanong sakin "Hindi ka paba nadala sa kanya?.. sa ginawa niya?"

napatahimik akoo... gusto ko ng sagutin si kuya pero hindi ako makapagsalita ng ayos...

ang totoo niyan hindi naman si Anthon ehh.....

si... Nicolas..... I can't leave him... I can't kahit ganun pa nagawa niya... 

"Oh princess bakit hindi ka makapagsalita..? kahit naman humindi ka hindi ako papayag.." sabi ni kuya sakin pero parang sarado ang utak ko sa mga sinasabi niya, hindi ko alam kung bakit..

"p-princess aalis tayo.. babalik tayo sa korea sa ayaw at sa gusto mo.. at hinding-hindi na tayo babalik dito.. magmamigrate na tayo ulit dun.. naintindihan mo?.. you better do what i'm saying or else magkakagulo.. hindi pa ko nagwarning ng ganito sayo alam mo yan.. pero Hindi na pwede.. Hindi ako papayag na balikan mo yang Anthon na yan.. Okay?! Respect my decision.. You better obey it!"

bigla kong nilingon si kuya at tiningnan sa mata kasabay nun napaiyak na naman ako

"B-BAKIT KUYA?! NATATAKOT KABANG MASAKTAN AKO? NATATAKOT BA KAYO SA MANGYAYARI SAKIN? ANU BANG MERON SA PSYCHOSOMATIC ILLNESS NA YAN?!! DI NAMAN NAKAKAMATAY YUN AHH!! tyka B-bakit?! BAKIT PALAGI NIYO NALANG AKONG NILALAYO SA MGA TAONG IMPORTANTE SAKEN!! BAKET?!! ANG SE-SELFISH NINYO!! ALAM NIYO BA KUNG GAANO AKO NAHIHIRAPAN SA NANGYAYARI HAH?! ALAM MO BA ?! NARARAMDAMAN MO NAMAN SIGURO YUNG SAKIT DIBA? EH BAKIT DINADAGDAGAN NIYO PA... DI MAN LANG KAYO NAAWA SAKIN!! ANG SASAMA NINYO!! PAREPAREHAS LANG NAMAN KAYO... MGA WALANG PINAGKAIBA MGA SINUNGALIN-----"

"STOP IT ELLA.!!!"

"BAKIT HINDI BA TOTOO ..??.. H-Hindi lang naman si A-anthony nanakit sakin eii... Kayo din..!!"

napatahimik si kuya sa sinabi ko.. pagkatapos nun napuno na ng katahimikan ang pumagitna saming dalawa.. tapos ilang minuto ang lumipas nagpaalam na siyang uuwi pero hindi ko parin siya kinausap..

hindi ko alam kung bakit pero nakakaramdam ako ng kakaiba pagdating sa kanila...

feeling ko hindi na sila yung dating kuya at mga kaibigan ko...

Bakit ganun? palagi nalang... kung kailan masaya na ko tyka naman gumugulo

ang hiraap...

habang kung anu-anong naiisip ko biglang sumagi sa utak ko si Nicolas sakto pang nakita ko sa sahig yung Picture naming dalawa kaya napawi ng konti yung sakit na nararamdaman ko... napangiti din ako... pinulot ko yun at tiningnan...

"Grabe halatang ang say-saya natin dito... ang ganda rin ng ngiti mo... sana palagi ka nalang nakangiti katulad sa picture na ito... Sana nandito ka kasama ko... "

napaluha nalang ako saktong tumugtog yung kantang Wish you Were Here ni Avril Lavigne

Patamaa ehh >.<!!!

Saktong Sakto Talaga.. okay toh! Aaaaaiiiissshhh

The Best ka Talaga AvriiiiL >O<!!!

.

.

.

.

.

.

.

Jang Min Nicolas Sato.... Wish you were here :'(((