~ BERCESTE ~

1. Bölüm

- Akay DUMAN -

"Geriye bir tek Neva kaldı."

Onaylarcasına başımı salladım. Her zaman ki gibi bir tartışmanın içine girmişlerdi. On iki can söz konusuyken , gereksizce tartışmaları canımı sıkıyordu.

Sanırım artık araya girmeliydim.

"Zamanı geldi."

Yeterince büyüdüklerini düşünüyordum. Hepsinin yeteneği ortaya çıkmak üzereydi. Nasıl baş edeceklerini öğrenmeleri gerekiyordu. Tek bir kişi için, geri kalan on bir çocuğu hiçe sayamazdım.

"Nasıl yani?"

"Emin misin Akay? Yani sonuçta on dokuz yaşında hepsini bir araya getirecektik."

Başımı onaylarcasına salladım tekrar.

"Bu on iki çocuğun sorumluluğu bizim üstümüzde. Çoğu on dokuz yaşında, hepsi ergenliklerini atlatmak üzere. Güçleri her an ortaya çıkabilir. Eğitimleri başlamalı. Tek bir kişi için on bir çocuğu riske atamam."

Çoğu bana katılırken arada yine hoşnutsuz olan Anastasia'ydı. Ona bakarak tek kaşımı kaldırdım.

"Daha mantıklı fikrin varsa bizimle paylaş Anastasia."

Dik dik bana bakarak omuz silkti.

"Hayır yok. Düşündüğüm şey bu çocukların yetenekleri. Sonuçta ne olacaklarını bilmiyoruz. Ya eğitemeyeceğimiz bir öğrenci çıkarsa ne olacak?"

Bilmiş bir şekilde gülümsediğinde kaşlarımı çattım. Konuyu yine dağıtmıştı ama haklılık payı vardı.

"Yüz on yedi yaşımdayım Anastasia. Her yeteneği bizzat gördüm. Yetemediğiniz yerlerde ben devralırım endişelenme."

Çocukları düşünmediğini biliyordum. O yeteneklere aç biriydi. Tanıştığımızdan beridir aramızda negatif enerji vardı. Ondan şüphelensem de, yanlış bir hareketi olmamıştı.

"Bu kadar yeter. Akay haklı."

James'in araya girmesiyle bakışmamız sona ermişti. Haklı olduğumu bilerek gülümsedim.

Az daha burda duracak olursam delirecektim. Ayağa kalkıp masadan uzaklaşırken Sofia'nın bana seslendiğini duydum.

"Akay, nereye?"

"Biraz hava alacağım. Gelecek misin?"

Ayağa kalktığında ilerlemeye devam ettim. Odadan çıkıp, bahçe kapısına yöneldim. Evin arkasında bulunan ormanlık alan beni sakinleştiriyordu.

Planlarımız basitti. Uygulamaya geçirirken bu kadar zor olacağını hesaba katmamıştık. 2 yıl önce bu evi çocuklar için almıştık. Sakin bir yer olmasıyla birlikte ıssız ve büyüktü.

Burası onlar için hem ev, hem de eğitim alanı olacaktı. Onları geliştirecek, güçlerine sahip olmalarını sağlayacaktık. Onların hayatı bu deney yüzünden bize bağlıydı. Onlara bakmak bizim sorumluluğumuzdu. Onları seçen bizdik, bu yüzden her birine ayrı özen göstermeliydik.