Aşkın Başka Hali

Ağaç

"Buraya gel Satomi!" diye bağırdı yaşkı adam elindeki sopayı yere vururken. "Söz veriyorum dövmeyeceğim seni"

"O adamla evlenmeyeceğim" dedi kız bağırarak. "Ölürüm daha iyi"

"O adam köyün reisinin oğlu. Sen karşı çıkamazsın" dedi gençlerden biri. "Biz gelmeden oraya hemen aşağıya in Satomi"

"Reis olması umrumda bile değil. İstemiyorum. Ve siz ağaca tırmanmayı bilmiyorsunuz" dedi güçlü sesiyle. Korkudan elleri titriyordu. Görünmemesi için yumruk yapmıştı. Ağabeyleri hep babalarının yanında çalıştığı için oyun oynamamışlardı çocukken. Satomi ise evden kaçıp ağaçlara tırmanıyordu. Tek güvencesi bu ağaçtı.

"Seni küçük. Onunla evlenirsen ailemiz ne kadar mutlu yaşayacak bilmiyor musun?"

"Ağabey, biz zaten mutluyuz. Annem olsa asla buna izin vermez. O çocuk iyi biri değil. Ölürüm daha iyi" Gözyaşlarını tutmak için zorlanıyordu.

"Ara sıra konuşuyordunuz ne oldu şimdi?" dedi ağabeylerinden diğeri.

"Bir çocuğu döverken yakaladım. O zavallının hiçbir suçu yoktu. Sonra gidip annesine çocuk onu tekmeledi dedi. Bunu kabul edemem!"

"Olmuş bir kere dövmüş. Söyleriz akıllanır" dedi diğer ağabeyi"

Satomi'nin yeşil gözleri öfkeli, bir o kadar da hüzünlüydü. Para ve refah vaati onları değiştirmişti. "Hayır, evlenmeyeceğim" diye tekrar bağırdı.

"Yeter" dedi elinde halat tutan ağabeyi. Halatı yere fırlatıp tırmanmaya başladı. Satomi korkuyla ağacın kalın dalından zıplayıp daha yukarı tırmandı. Ağabeyi bunu görünce geri indi. Satomi ayaklarını çok sağlam  olmasada durabilecek bir yere sabitledi. Kollarını ağacın gövdesine dayadı.

"Elbet yorulup ineceksin" dedi babası.

"İnmeyeceğim, evlenmiyeceğim"

İndra kızı izliyordu. Ağaca sımsıkı tutunmuş, uzun saçları gün ışında dalgalanan, gözleri parlayan kıza bakıyordu. Titrediğini görüyordu kızın, ama güçlü duruşunu kaybetmemişti.

İstemsizce saklandığı yerden çıktı, kendi de şaşırmıştı. Ayaklarını kontrol edemiyordu. Birkaç adımda adamların yanına geldi. Ne yaptığının kendi de farkında değildi.