BANGTANPİNXO (BTS BLACKPİNK EXO)

5:"Bu kesinlikle aşk."

Jennie

Junmyeon'u yan yatakhanedeki kıza bırakıp kendim de okula gitmek için hazırlandım. Junmyeon onu içeri zorla soktum diye benimle konuşmayı bırakmıştı. Zaten konuşmuyordu ki. Götüm.

Evden hızlı bir şekilde çıkmıştım. Taşları ayağımda süre süre yolda ilerliyordum. Şu ana kadar bir anormallik çıkmadı. Hay lanet!Kesin bişey olcak şimdi. Hep ben dedim diye.

Karşımda kabuslarımın başrolü okul duruyordu artık. Sesli bir iç çekip üzgünce okula girdim. Daha birçok kişi yeni geliyordu. Mesela...Ch-Chanyeol. Beni görmesin. Hii Yoongi'nin dediklerinden sonra utanırım ben. Yanına kızıl saçlı bir kızın koştuğunu gördüğümde saklandığım yerden çıktım.

"Oppa~ Dün gece benim için unutulmaz bir geceydi."

"Hm hm."

Fesat şeyler anlamaya başlamış olabilirim. Ne ya! Ben böyle bir insanım.

Bana bakıyor. Heyecanlanmam normal mi? Ona karşı hiçbirşey hissetmiyorum. Hislerim biraz bile olsa hepsini Yoongi'ye veririm. Ama bendeki üretim hatası duygusuzun tekiyim. Şu ana kadar kiminle çıktıysam hepsi çıkmak içindi. Belki sonradan aşık olurum diye düşündüm. Ama en uzunları 6 ay olmasına rağmen bir gıdım bile sevmedim. Üzgünüm ama Yoongi'yi de sevmiyorum. Belki onunki biraz takıntılık. Biraz aptallık.

Belki şuan gözlerimin içine bakan gözlere odaklanmalıyım. Ya da kalbimin hızının değişmesine. Kesinlikle normal şeyler olmuyordu.

Chanyeol'un yanından duygusuzca geçmiştim. Arkamı döndüğümde hala arkası dönüktü. Gidip birşey söylemek istemiştim fakat bunu yapamam. Yapamam çünkü onu üzmek istemiyorum.

Sınıfa girdiğimde tüm gözler beni buldu. Kimseye selam vermeden yerime oturucaktım ki Jin'in olduğunu farkettim. Unnie ile ders çalışıyordu.

Onları rahatsız etmemek için en arkadaki bir sıraya oturdum. Kafam benim istemediğim şeyler düşünüyordu. Buna engel olamıyordum. Chanyeol'u aklımdan çıkaramıyordum. Gözümün içine derin duygularla bakışını, beni nasıl hissettirdiğini.

Çıkmaz bir sokaktaymışım gibi hissediyordum. İstesem bile kimseyi sevememek insana acı veriyor. Üstelik bunu kesinlikle hak eden iki insan varsa. Min Yoongi ve Park Chanyeol...

Neden aklımdan çıkmıyorsunuz?

Lisa

Tuvalette kendi kendime aynaya bakıyordum. Çok boktan hissediyordum. Belki biraz da mutlu. Sonuçta artık Oh Sehun ile sevgliyiz.

Dağılmış saçıma ve yırtılmış kıyafetlerime baktım. Bazı kızlar tarafından dövülmem normalmiydi? Sehun'la çıktığım için hem de!

Bir kahkaha atıp, gözlerimi devirdim. Sanki bir bok vardı? Neden onların darbelerine karşı sessiz kalmıştım ki? Neden onlar karşısında aciz bir durumdayken, olanlara göz yummuştum? Hızla dağılmış saçlarımı ellerimle düzeltmeye çalıştım. Eteğimi tutup aşağı çektim. Ben böyle yaptıkça daha da mahvoluyorum biliyorum ama sadece düzeltmeye çalışıyorum.

Tuvaletin kapısını sertçe açıp, sınıfımın olduğu tarafa doğru yürümeye başladım. İnsanların iğneleyici bakışlarını umursamadan yatağıma gireceğim anı bekliyordum.

Ta ki karşıma çıkana kadar...

Kaşlarını çatmış üstümde gözlerini gezdiriyordu. Kolumu rahatsızca tutup sınıfa girdim. O da arkamdan sınıfa girince nefesimi tuttum. Sadece konuşmak istemiyordum. Onun yüzünden 2 haftadır yaşadıklarımdan sonra zaten konuşmak istememem normal değil mi?