Chapter 2

20 6 0
                                    


The first time I laid my eyes on someone like you
I can't forget the hour that
moments with you
Then I have realized love is growing deep inside I feel the beating on my heart

She closed her eyes to feel the lyrics of the song as she strum  her guitar. Nasa ilalim siya ng isang malaking puno ng akasya na pinaniniwalaang itinanim pa ito sa panahon  ng mga hapones. Nasa likod ito  ng campus kaya't walang masyadong napapadaan doon .The way the warm air slaps on her skin overwhelm' her, her long and  straight hair is flying freely by the wind

Coz everyday, every night
I keep looking at the skies
And I pray that someday  you will wake up in my arms and love will never end
We belong together, always and forever
Call my name and I'll be there..
Hmmm...

Napamulat siya ng mata ng maramdamang may malambot ng labing humalik sa kaniyang pisngi.Agad siyang napaayos ng upo mula sa pagkakasandal sa puno at gulat na gulat na nilingon ang salarin

"Train..what are you doing here?"alanganing tanong niya sa binata. Ngumiti ito pagkatapos ay tumabi sa kaniya ng upo.Di alintana kung madumihan man ang magarang suot nito

"I was looking for my girl...,at nandito lang pala siya.Everytime I hear your voice, I feel like an angel is singing for me ,and I can't help but to fall for you over and over again" he said then winked at her .She blushed on his action.She feels like she's the most beautiful woman on earth  every time Train sets his eyes on her

"Mambobola..."-she murmured and pinch his nose. Hinuli nito ang kamay niya pagkatapos ay dinala sa mga labi nito. Her heart is pounding so fast and she's afraid Train would hear it's beating.Shouting his name...

"Hindi kita binobola, I'm just stating the fact"

Katahimikan ang namayani sa kanilang dalawa ,and she can feel the awkwardness upon them.She startled when  Train pulled her legs straight and laid his head on it.Humiga ito pagkatapos ay ginagap ang kaniyang kamay

"Maria..uhmm..can I ask you something?"-tanong into kapagkwan,pagkatapos ay ipinikit ang mga mata.Parang may sariling buhay ang kaniyang kaman at hinaplos haplos ang malambot na buhok ng binata

"Spill it"

"Do I have a chance on you?-alanganing tanong nito bago idinilat ang mata at tumingin sa kaniya

"Bakit? Nahihirapan ka na ba?"-paghahamon niya dito.Mabilis itong bumangon at hinaplos ang mukha niya

"Of course not!! Even if it takes forever,I'll wait for you. It's just that I want to know if I have just a little slot in your heart"- deretsong sagot nito.The way he stares at her makes her feel weak, she can't carry the intensity of those blue eyes

She let out a deep breath and move a bit away from then bowed her head

"Train...you know my priorities right? ako ang panganay sa aming magkakapatid ,at ako ang inaasahan ng magulang ko na tutulong sa kanila na maka ahon sa hirap,at ayokong biguin sila" parang may bumikig sa lalamunan niya ng sabihin niya iyon

"Why?Do you see me as destruction to you if we will be together?" puno ng sakit ang mga mata at tinig nito

"No Train..please understand me.."

Tears of loveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon