günler biterken anlaşılıyor sessizlik
her gün dahada azalırken nefesimiz anlıyoruz bittiğimiz'i
saniyesini çevirmeye çalıştığımızda zamanın
keşkeleri yüzümüze çarptığında hayat
kalmadığında bir çiçek sonsuza kadar solmayarak
ellerimiz kavuşmadığında sevdiklerimize
hani gurbetin soğuk kaldırımları karşıladığında bizi
tenimizi değil içimizi üşüttüğünde
öğle sıcağı ayaza kestiğinde
işte o vakit kusursuzca hüzünler oturur
ortasına oturduğun bankın her iki yanına
rüzgarın hafif sesi alıp götürür serinliği içimize işlerken bizi asl-i vatana
içtiğimiz sigaraya soğuk gözyaşları eşlik eder
kafasını eğmeden ağlayanlar
hoş geldiniz
göz yaşları sakallarını dövenler
hoş geldiniz
ağlarken yastıkta boğazı ağrıyanlar hoş geldiniz
hiç bir gurbete hiç bir insan iki kişi gitmez
ama siz ayrılık ailesine her zaman kalabalık gelirsiniz.
!gurbettekiyanlarıboşbank!
sekizinciadam
