SKY||YoonSeok

Sky

Hoseok'un ölümünden sonra uzun yıllar geçmişti. Kendimi toparlamam uzun zaman sürdü ve bana bu süre boyunca destek olan bir eşim ve oğlum vardı. Her şey çok ani gelişmişti. Hoseok'un vefatı,evlenmem,oğlumun doğumu... Hoseok bana eşimden önce çok destek oldu ve tekrardan beni hayata bağladı. Onu unutmam imkansızdı. Ölümünden sonra düzenli olarak günlük tutmaya başladım. O yokken hayatımda neler olduğunu yazdım. O yaşıyorken beni dinlerdi. Dertlerime ortak olurdu. Benim her şeyimdi...
Eşim kahvaltı hazırlayıp beni masaya çağırmıştı. Bu sırada oğlum bana sınıfında ki olayları anlatıyordu.
- baba biliyor musun bizim sınıfta yüzü güneş gibi parlayan bir çocuk var. Öğretmenim arkadaşlarımıza resim çizmemizi istemişti ve bende ona bir güneş çizip verdim.
yüzümden gülümsememi eksik etmedim.
+ Arkadaşın beğendi mi?
- Bilmiyorum ki soramadım utandığım için koşarak çıktım.
Gerçekten de oğlum benim yaşadığım şeyleri yaşıyordu.
O sırada eşim seslendi;
Kahvaltıya gelin bu arada yoongi sana söyleyecek bir kaç şeyim var.
Böyle diyince merak etmedim değil.
Masaya oturduk ve konuşmayı başlattım.
-Hayatım bana ne diyecektin?
+ Heh şey bunun hakkında konuşmam ne kadar doğru olur bilmiyorum. Üzüldüğünü biliyorum ama sana söylemek istiyorum. Bugün Hoseok ve eşinin mezarını ziyaret edelim mi?
eşime bakıp hafif gülümsedim
+ Tabii olur.
Kahvaltımızı ettikten sonra ailecek hazırlanıp dışarı çıktık. Arabayı çalıştırdım. Yol boyunca hoseok ile olan eski güzel anılarımızı düşündüm. Biz çok güzel zamanlar geçirmiştik.
-
Bir kaç dakika sonra Hoseok ve eşinin olduğu mezara geldik. Mezarın kenarına oturdum. Elimi toprağın üzerinde hafif gezdirdim. Bu sırada eşin oğlumun omzuna elini koymuş bana bakıyordu. Gözümden bir damla yaş aktı. Oğlum benim bu halimi görünce bana sarıldı.
-Oğlum biliyor musun? Ben de senin gibi Hoseok amcana güneş resmi çizip vermiştim onunda yüzü parlıyor diye.
+ Peki sevinmişmiydi baba?
- Bilmiyorum ki utandığım için kaçtım.
Oğlum bana döndü.
+Onu çok mu seviyordun baba?
- Evet Hoseok. Onu çok seviyordum.
Eşim yanıma gelip elini omzuma koydu. Kafamı kaldırıp ona baktım.
- Yoongi sen çok iyi bir arkadaşsın.
Kendime engel olamadım ve gözyaşlarım akmaya başlamıştı.
Eşim de bu sırada oğluma babanı yalnız bırakalım demişti ve onlar arabaya doğru gitmişti.
Hoseok ile baş başa kalmıştık.
- Biliyor musun Hoseok-ah? Sen bana hayatı sevdirdin. Çocukluğuma geri döndürdün. Benimle birlikte tekrar çocuklaştın. Evde hope diye koşuşturduk. Piyano çaldık. Sen benim her şeyim oldun. Sen benim gökyüzüm oldun.
      HAYATIMDAKİ KARANLIK TARAFI AYDINLATTIĞIN İÇİN TEŞEKKÜRLER BAY HOSEOK~