To Hate Or To Love

Chapter 2 - Awkward

Jeiyla's POV

I feel so unfit with them, its really hard for me to talk with this girls again. It's just that it's been five years since the last time I had a conversation with them

"Okay h-how are you?" Tanong ni Angel sa akin

Halata sa boses niya ang pagkailang kaya sinagot ko siya na kagaya din ng dati kung paano ako makitungo sa kaniya

"I'm fine much better than before" simpleng sagot ko

"Why did you leave?" Tanong naman ni Mae

"I don't want to talk about the past if it is okay with you fellas" seryosong sabi ko sa kanila

"Oo nga naman! Past is past! Focus tayo sa n-ngayon" pag sang ayon ni Dianne sakin

"Honey! Hindi alam ni Brennn- Jeiyla" gulat  na sabi ni John

Ngumiti lamang ako sa kaniya. Well alam ko naman na alam na nila na hindi ko sinabihan si Brent. What for?

"Jeiyla totoo nga!" hindi makapaniwalang sabi ni Nathan at niyakap ako

"I can't breath" natatawang sabi ko

"What was that for?" Gulat na tanong ko sa kaniya ng pitikin niya ang noo ko

"Nawala lang ng 5 years nag - english na!" Natatawa naman na sabi ni Jk

"Magkakasama na pala kayo sa iisang bahay" puna ko sa kanilang lahat

Masaya sana ito eh! Kaso no thanks hindi ko pwedeng iwanan mag - isa ang anak ko at mas lalo naman na hindi ko pwedeng ipakita ang anak ko

"Ikaw Jeiyla may boyfriend ka na?" Tanong sa akin ni John

"Wala" simpleng sagot ko at uminom ng milktea

"Grabe hindi pa rin ako makapaniwala na nasa harap na kita bestie!" Sabi ni Angel at niyakap ako

This time kagaya na ng dati niyang pakikipag - usap sa akin ang ginagawa niya and it feel more comfortable

"Paano naging nasa harap mo si Jeiyla kung nakayakap ka sa tabi niya?" Seryosong tanong ni Nathan

"Manahimik ka" sabi ni Angel ng may halong pagka pikon

"Ingat kayo sa mga ganan, baka mahulog" seryosong sabi ko

"May pinanghuhugutan!" Pang-aasar naman ni John sa akin pero inirapan ko lamang siya

Okay! Awkward pa rin na makaharap sila. Five years din akong nagtago. Akala ko magagalit sila pero hindi tanggap pa rin nila ako. Sa kalagitnaan ng pag - uusap namin y bigla naman tumunog ang phone ko. Boses ni Breiyl ang ring tone ko at sana lang hindi nila mapuna iyon. Syempre kapag nanay ka na gusto mo laging naririnig boses nang anak mo hindi ba?

"O! Kanini ang boses na iyon?" tanong ni Nathan

"Ano sa student na tinuturuan ko" sagot ko naman agad I'm sorry baby kung itinatago ka ni Mommy

Second time, tumunog na naman ang phone ko kaya kailangan ko ng sagutin iyon dahil baka importante

"Excuse me" alanganin na sabi ko at sinagot ang tawag ni Mommy

"What?"  bulong na tanong ko

(Go home now! I miss you Mommy)

"After 1 hour okay?" Pagpapaalam ko sa kanya

(No way!)

Sinumpong na naman siguro an bata na ito. Hindi na ako pwede mag - tagal pa. Well ganito talaga kapag naging ina ka na hindi na sarili mo ang dapat na unahin mo lalo na kung pang sariling kasiyahan, well a chance to take a rest but not as always like you do before