*Uğurcandan*
Ona süpriz yapmaya hastaneye gelmiştik ama kapıyı suratımıza çarpmıştı. İçimde bişeyler kırılmıştı. Babamın sesiyle irkildim.
E: Oğlum kardeşine bakmak istermisin?
U: B-Ben mi?
E: Benim başka oğlum mu var?
U: T-T-Tamam...
Diyip odanın kapısına doğru yürüdüm. İçimde resmen heyecan patlaması vardı.Kalbim öyle hızlı atıyorduki firar etti mübarek. Kapıyı açtığımda içerden bir çığlık duydum. Kapı yine suratıma kapanmasın diye hızla içeri girip kapıyı kapattım. Tuhaf hissettiriyordu gerçekten bi kızla aynı odada olmak falan.
*festlaşma Uğurcan*
Dimi içses?
*ya sen ben olmasam ne yapacan?*
Ya sus arka tarafların yer çekimine meydan okudu yine!
İç sesimi takmayarak konuştum.
U: Kayıp İkiz?
S: U-Uğurcan?
U: Efendim?
S: Sen ne ara girdin lan odaya?
U: Az önce
S: Haa... Tamam
U: İyi misin? Tuhaf davrandın.
S: Bu ikiz hissi midir nedir? Tuhaf hissettiriyo biraz.
U: Onu boşver ya önemli olan senin iyi olman...
Bunu dediğimde güldü.
U: Hadi gel gidip çıkışını yaptıralım. Hatta sen üstünü giyin gidip direk ben yaptırıyim çıkışını.
S: Tamam
Dedi ve kalkıp kıyafetlerini dolaptan aldığında bende odadan çıktım.
-ARKADAŞLAR BU HESAPTAKİ SON BÖLÜMÜMÜZDÜ DEVAMI @zeynepguner_ de olacak-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bişey Olmaz
Non-FictionSelam gençler! Ben Zeynep. Bizim bi hikayemiz var. Başlangıcı olan ama sonu olmayan bi hikaye dostluklar,düşmanlıklar,aşk...Sonuncusu en az olanı ama komik miyiz? FAZLASIYLA... Bizim hikayemiz bu işte.. Hayat felsefemiz iki kelime : BİŞEY OLMAZ... ...
