MÜPTELA (Düzenlenecek)

Bölüm 34: "Kalplerin Eksik Parçaları"

Merhaba canlarım ben geldim. 🙆
Sınır geçilmedi ama olsun yeni bölümde geçiceğinize inanıyorum.
Bu bölümü Canparçam melobydk23 ithaf ediyorum. ❤

İthaf isteyenlerin bana mesaj atmaları yeterli. 😇

İyi okumalar. 😍

Şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilemez halde öylece Nehir'e bakarken ağzından bir daha tek bir kelime dahi çıkmamıştı.
Göz yaşları yanaklarında süzüldükçe gözlerim onun harelerindeki acıyı izliyordu.
Sonra birden onu kendime çekip kollarım ile onu sarmaladım. Nehir ona sarılmam ile başını omzuma koyup artık hıçkırıklar eşliğinde şiddetle ağlamaya başladı.
Sağ elimi saçlarına götürüp yavaşça okşarken Nehir içi içinden çıkacakmış gibi ağlıyordu.
Tek kelime edemiyordum şuan. Ne söyleyeceğimi nasıl teselli edeceğimi inanın hiç bilmiyordum.

"Ecmel?" Dedi hıçkırıkları eşliğinde.
"Bana yardım et. Bana ne olur yardım et."

Onu sıkıca sarıldım ve saçlarına bir öpücük kondurdum.

"Ah Nehir'im benim." Dedim fısıltı ile.

Nehir dakikalar boyunca omuzumda ağladı sonra ise uykuya daldı.
Onu yatağa yatırıp üstünü örttüm.
Ellerim kucağımda onun çaresiz yüz ifadesini izleyerek kalbin yön ibresinin neden bozuk olduğunu düşünüp düşünüp durdum.

Polat, Nehir'e göre büyüktü ve en az 25 yaşındaydı.
Sert görünüşlü ve oldukça titizdi. Ona ait olan eşyalara asla dokundurmazdı. Bunu onun evinde bir gece kalmak zorunda olduğumda görmüştüm.
Soğuk bir tebessümü eşliğinde sıcak bir iz barındırırdı yüzünde.
Ve en önemlisi ise Korhan'ın sağ koluydu.
Korhan Nehir'in hislerini bilse ne tepki verirdi görmek bile istemiyordum.
Peki ya Polat?
Nehir'e karşı ne düşüncelere sahipti?Ah iki ucu boklu deynek.

Yavaşça yataktan kalkıp odadan çıkıp sessizce kapıyı kapattım.
Yavaşça merdivenlerden aşağı inerek direk salona geçip bedenimi tekli bir koltuğa devirip ellerimi birbirine bağlayarak dişlerim ile dudaklarıma eziyet ederken derince düşünmeye başladım.
Acaba Polat'ın bir sevgilisi var mıydı?
Eğer varsa Nehir hepten kötü olurdu.
Polat ile konuşmuşluğumuz bile çok azdı.
Onun ağzından hayatı hakkında laf alabilmem bile muammaydı.
Acaba Korhan'a mı sorsaydım?
Ama hayır beni kesin terslerdi ve yanlış yorumlar yapabilirdi. Korhan'a güvenmiyordum. Ona sorupta kendimi riske atamazdım ama Nehir'ede yardım etmek istiyordum.

Ellerimi başıma alıp gözlerimi kapattım. Yaklaşık yarım saat geçmiştikti evin kapısı çaldı.
Gözlerimi yavaşça açıp yerimden kalkıp kapıya doğru ilerledim.
Mutfaktan koşar adım gelen hizmetçiye ben bakarım sen işine bak diyerek kapıyı açtım.
Gelen Korhan ve Polat'tı.
Polat'ı görünce bir an duraksadım.
Dakikalar önce Nehir'in söyledikleri kulaklarımda yankılandı.
Gözlerimi Polat'ta kısa bir dakika gezdirdikten sonra onlar içeriye geçerken bende kapıyı kapatıp onların arkasından adımladım.
Korhan kendini tekli koltuğa atarken Polat ise büyük koltuğa oturdu.
Onlardan uzak diğer tekli koltuğa oturduğumda Korhan'ın gözleri kısa bir süre evde gezindi ve en sonunda bana ulaştı.

"Nehir nerede?" Diye sordu.

Gözlerimi onda gezdirirken cevap verdim.
"Odada uyuyor."

Korhan başını tamam anlamında salladı.
Gözlerimi ondan çekerek Polat'a baktım.
Sarı saçları darmadağınıktı. Yüzü ifadesiz bir şekilde yere bakıyordu.
Elleri dizlerinde sabitlenirken kendi içinde derin düşüncelerde olduğu yüz ifadesinden belli oluyordu.
Derin bir nefes alıp yavaşça ayağa kalktım.