Zoraki Evlilik ✔ ~PJM~ [SMUT]

~14.Bölüm~

(Keyifli okumalar... Oy verir ve yorum yaparsanız sevinirim😊)

Jimin

İkimizde şuan kapıdan bize öfkeyle bakan babama bakıyorduk. Fazlasıyla sinirli duruyordu . Ve şu kapıyı kıracakmış gibi açışı benimde sinirlenmeme sebep olmuştu. Kaşlarımı çatıp masanın ön tarafına babama doğru yürüdüm. Bana sinirle bakıp bağırarak konuştu

"SİZ NE YAPTIĞINIZI SANIYIRSUNUZ!" Dedi . Bana bağrılması bu hayatta en nefret ettiğim şeydir bende ses tonumu yükselterek konuştum. 

"Bir şey yaptığımız yok sen ne hakla böyle dalarsın!" Dediğim şeye bende şaşırsamda bozuntuya vermedim. Bana kocaman olmuş gözlerle tıslayarak konuştu

"Sen ne dediğini sanıyorsun Park Jimin! "

"Böyle buraya dalmaya hakkın yok!" Dedim yine sertçe . Çarparak açmış olduğu kapıyı sertçe kapattı

"Şirkette olduğunu unutuyorsun küçük bey!"

Şirkette olduğumu tabi ki biliyorum aptal adam! Karıma olan ilginin merakı yüzünden burdayım şimdi.

"Unuttuğum felan yok! Karımla biraz vakit geçiriyordum ve bu kimseyi ilgilendirmez!" Dedim dişlerimin arasından konuşarak. Feyzaya bakıp nefret edeceğim bir gülüş attı sonra da bana döndü

"Üç hafta önce zorla evlendiğin kızı şimdi bu kadar sahiplenmen garibime gidiyor doğrusu. Ondan nefret ettiğini sanıyordum." Dedi imalı bir şekilde bakarak . Kollarımı önümde birleştirip histerik bir gülüş atarak konuştum.

"Seninde senden bu kadar küçük bir kıza ilgi duyman bana da garip geliyor doğrusu" dedim sinirli bir şekilde . Şimdi zamanı değildi belki ama artık bu iğrenç adama katlanmak istemiyordum .

Karşımda kocaman olmuş gözlerle bana bakıyordu .

"Sen..." Diyebildi sadece . Gülümseyerek konuştum yine

"Biliyorum" bunu dediğimde neyi ima ettiğimi anlamıştı. Ellerini yumruk yapmış şaşkınca bana bakıyordu .

Koltukta duran Feyzanın çantasını alıp kolundan tutup onu çıkardım. Bana şaşkınlıkla bakıyordu . Arkamdan duyduğum sesle bir kaç saniye duraksadım

"Kendinize dikkat edin" dedi o adam . Hızla tekrar merdivenlere doğru yöneldim.

Bu aramızda başlayan savaşın habercisiydi. Ve benim kendim dışında korumam gereken biri daha vardı. Feyzadan ne istediğini bilmiyordum ve ona zarar verebileceği korkusu tüm beynimi kaplıyordu. Babamın neler yapabileceğini biliyordum. Gerekirse beni bile öldürebilirdi. Gerçi bunu tereddüt etmeden yapacağını biliyordum . Onun gözünde ufacık bir değerim yoktu. Soyadım Park olmasaydı belkide benden çoktan kurtulmuştu.

Merdivenlerin sonuna geldiğimizde çıkış kapısına doğru hızla ilerledim . Elinden tuttuğum Feyzaya baktığımda korkuyla bana bakıyordu. Neler olduğunu anlamamıştı büyük bir ihtimalle. Hızla şirketten çıkınca arabaya bindik . Çantasını arkaya atıp arabayı çalıştırdım. Işıklarda durduğumuzda nereye gideceğimizi düşünüyordum.

Eve gidemezdik , kardeşine de gidemezdik .

"Jimin noluyo? Ayrıca nereye gidiyoruz?" Duyduğum sesle kafamı yan tarafa çevirdim

"Karışık şeyler oluyor . Şuan eve felan gidemeyiz o yüzden bizim çocukların yanına gitmeyi düşünüyorum" dedim tekrar arabayı sürmeye devam ederek. Bir şeyler düşünüp ayarlayana kadar çocukların yanında kalsak iyi olurdu.