Bir Parça Umut

Bölüm 3

Murat'ın ağzından...

   Aslında doktorun odasına korkak bir şekilde girdim.Çünkü bir şey vardı ki doktor yüz yüze konuşmak istedi.Her neyse doktor Burcu'nun nerede olduğunu sordu ben de"Dışarıda bekliyor.Çünkü kötü bir şey var ki yüz yüze konuşmak istediniz.Biz de o yüzden dışarıda beklemesini söyledik.Kötü bir şey varsa ilk önce biz öğrenelim.Nesi var Burcu'nun?"diye sordum. Doktor"İyi yapmışsınız.Biliyorsunuz ki Burcu 9 yaşından beri kalbinden rahatsız.Bu rahatsızlığı git gide hastalığa dönüşmeye başlamış.Net bir şey söyleyemiyorum.İyice tedavi etmemiz lazım.Burcuyu severim ve iyileşmesi için elimden gelenin en iyisini yapacağımdan emin olabilirsiniz."dedi.Kaynar su dökmüşlerdi sanki kafamdan aşağıya.Biz bunu kıymetlimize nasıl söyleyecektik?!Burak da benim gibi düşünüyor olacak ki "Ne diyecez yani şimdi 'Burcu sen hastasın.Aslında bu hastalığın 9 yaşından beri var ve biz en başından beri biliyorduk ve sana söylemedik'mi diyeceğiz?"dedi.Haklıydı.Nasıl söyliyecektik biz bunu?!"Tamam sakin olun.Biz bu zamana kadar nelerin altından gelmedik hep birlikte.Şimdi şu lanet olası hastalığın altından mı gelemiyeceğiz?"dedi Duygu.Duygu da haklıydı.Biz bu zamana kadar o kadar şeylerin altından geldiysek bu hastalığın hayli hayli atlatabilirdik."Tamam o zaman ilk önce sakin olalım."dedi Burak. Yine haklıydı.Herkes haklıydı.Herkes bir şeyler söylüyordu.Bense boş boş onlara bakıyordum.Beynimdeki her şey silinmişti sanki bir an.Sonra kendime geldim.Burcu için. 

    Kendime geldikten sonra"Herkes beni dinleyebilir mi lütfen!"dedim ve devam ettim"Şimdi söz konusu bizim bir parçamız.O yüzden bu odadan sakin bir şekilde çıkacağız.Burcu sorduğun da ise düzgün bir şekilde olan her şeyi anlatacağız.Yalansız!Burcu anlayışlı kız.Bizi de anlayacağından eminim."dedim.Burak"O zaman biz çıkalım artık.Burcuyu bundan sonra yalnız bırakmıyoruz.Zaten yalnız değildi de.. Her neyse biz gidelim artık.Başka bir şey yoksa tabi?"dedi. "Hayır.Bu kadar.Siz Burcu kötü olduğu zamanlar bana ulaşın."dedi ve biz de odadan çıktık.

    Odadan ilk Duygu sonra Burak ve en son ben çıktım.Çıktığımda kafamı kaldırdığım an Burcu ile göz göze geldik.Kendimi çikolata çalmış çocuk gibi suçlu ama bir o kadar da masum hissediyordum.

Burcu'nun ağzından

    "Yavrumlar ne oluyor?"diye sorduğum da hepsinin kafası önlerine eğildi.Biraz geçtikten sonra Duygu"Kuzum gel bir yerlere gidelim bir şeyler içelim hadi gel."dedi kolumdan tutarak."Neden? Anlatın işte ne oluyor?Hem yorgunum söyleyin de eve gidip uyuyayım."dedim.Bu sefer araya Murat girdi ve "Hadi kuzum hem oturur soğuk bir şeyler içeriz.Orada da dinlenirsin."dedi.Tabi ben Muratımı mı kırıcam? Asla.

                                                      ---------------------------------------------------

    Rahat 10 dk dan sonra sakin bir kafeye gelmiştik.Nedenini bilmediğim bir ağrı girmişti kalbime.Belli etmedim bizimkilere ama rengim değişmiş olacak ki"Ne oldu kuzum bi rengin attı senin?İyi misin?İstersen hastaneye gidelim ha?"dedi Duygu."İyiyim sorun yok.Hava sıcak ya ondandır."diye kıvırtmaya çalıştım ama Murat 'yeme beni'diye bakıyordu."Cidden iyiyim."dedim ayağa kalkarak ama ayağa kalktığım da başım döndü ve gözüm karardı bir an ve mecburen yerime aniden oturmak zorunda kaldım.Bu sefer biraz daha fazlaydı sanki ağrı.Ama neden?Neden ağrıyordu kalbim?

     En son hatırladığım"Burcu"diye bağırışan bizimkilerdi.Sesler duyuyordum ama tam anlayamıyordum sesleri.Gözümü açmaya çalıştım.Birazcık açabilmiştim. Gözlerimi açınca beyaz duvarlar gördüm sonra kafamı yan tarafa doğru çevirdim ve bir adet ağlaya Duyguyu gördüm. Burak benim uyandığım fark etmiş olacak ki "Uyandıııı!"diye anırarak elimi tuttu ve "Kuzum beni duyuyor musun?"diye sordu."Ne oldu bana?"diye sordum halsiz bir şekilde."Bir şey yok bebeğim. Sadece bayıldın ama iyisin.Nasıl hissediyorsun kendini?"diye sordu Duygu. "Yorgunum." dedim."Sadece yorgunum.Uyuyup dinlenmek istiyorum."dedim gözlerimi kapatırken. Tam o sırada hemşire "Olmaz!"dedi ve devam etti"Olmaz uyuyamazsınız.İki saat uyanık kalmalısınız."dedi."Neden?"dedim."Şey ya..Ya of kuzum sen daha mı iyi bileceksin hemşireden.Hemşire uyumayacaksın diyorsa uyumayacaksın."dedi Burak."Ama çok yorgunum" dedim."Dayan kuzum."dedi Duygu.Etrafıma baktım Burak ve Duygu vardı sadece.Murat neredeydi peki?Bir anda "Murat nerede?"diye soru verdim."Birileri beni mi merak etmiş?"diye bir ses geldi kapının oradan.Kafamı o yöne doğru çevirdim ve Murat. Murat'ı görünce böyle bir karnımda öküzler horon tepiyordu sanki ama nedenini bir türlü anlamış değilim kaç senedir. "Niye tek Murat sen mi varsın?"dedim gülmemek için kendimi tutarken.Yanıma geldi elimi tutarak "Ben den başka yavrun da mı var"dedi dudaklarını büzerek. 

 seviyosun olum sen bu çocuğu.

sen sus gız

ister kabul et ister etme ama seviyorsun işte

Nuriye nin ağzına kürekle vurarak susturdum.Sevmiyordum ben Muratı. Yani seviyorum ama sevmiyorum.Ya of anladınız işte.

  "Uyumak yok tamam mı.Hemşireyi dinle"dedi Murat.Aklımdaki düşünceleri silmeme sebep oldu."Tamam"dedim."Madem uyumicam bir şeyler yapalım bağri"dedim gözlerimi kırpıştırarak. Okuldaki tikilerin dedikodusunu yapmaya başladık.Tabi ki de benim onlar hakkında ortaya laf atmamla açılmıştı konu.2 saat nasıl geçti bilmiyorum ama geçmiş olacak ki odanın kapısından hemşire girdi içeriye."Evet.Danışmadan çıkış işlemlerinizi yapabilirsiniz"dedi bitmiş serumuma bakarak."bu kadar mıydı?"dedim.Hemşire 'ne bekliyordun be slk' der gibi bakış attı.Nasıl becerdi bilmiyorum ama becermişti.Duygu" hadi yavrum ayakkabılarını giyelim"dedi.Kafamla onu onaylayıp ayakkabılarımı giymeme yardım ettikten sonra odadan çıktık.Murat ile Burak çoktan inmişlerdi aşağıya.Yanlarına gittiğimizde "çıkış işlemlerini yapmadık"dedim.Murat elini saçlarıma götürüp"biz varken sen hayırdır yavrum"dedi.Ben de ona"Allah'ın krosu."dedim gülerek. "Eve gidebilir miyiz artık?Çok uykum var artı yorgunum"dedim gözümden uykular akarken.Hepsi dediğimi onaylayınca Burak taksi çağırdı.Taksi gelince binip önce beni bıraktılar sonra Duyguyu bırakacaklarmış sonra Burak en sonda Murat mış. Öyle didiler. 

                                               ................................

Eve geldiğimde herkes uyuyordu.Odama gidip üstümü değiştirdim.Telefonu elime alarak whatsappa girdim.

Ben: Yavrumlar ben yatıyorum haberiniz olsun çok çok öptüm

YavruMal: Tamam yavrum iyi geceler bende çok öptüm

YavrUyuz: İyi geceler yavrum bir şey olursa arıyorsun öpüyorum

Ben: tamam yavrum bey

YavrUykucu: İyi uykular yavrum yarın okulda görüşürüz millet öptüm sizi

YavruMal: görüşürüz

YavrUyuz: görüşürüz

Ben: görüşürü

 Alarmımı kurduktan sonra telefonu başucuma koyup kendimi uykunun şefkatli kollarına bırakacaktım ki aklıma yapmayı unuttuğum bir şey geldi.Hemen yataktan kalkıp camın önüne geçtim ve gökyüzüne baktım.Ay her zamanki yerindeydi.'İyi geceler baba seni seviyorum' dedim ve tekrar yatağıma döndüm.Bu sefer kendimi uykunun kollarına bırakabilirdim.