Zoraki evlilik |MYG|

"15"

Bir dakika ne diyor bu ya? Ne aşkım n'oluyo?
"Pardon?" Kahvaltılıkları sehpanın üzerine koyarak, yüzüne döndüm.
"Sevdiğim kızsın. Sen o'sun işte!"
"Ne diyorsun Jungkook? Başka biriyle karıştırdın. Senin gittiğin okulun adı neydi?
" **** ortaokulu?"
"Benim gittiğim okul orası değil. Ama kuzenim o okula gidiyordu. Adlarımız aynı."
Diye bitirmiştim.
"C-ciddi misin? Cidden çok özür dilerim. Eğer o kişi sen olsaydın kafayı yememiş olabilirdim. Yoongi Hyung beni acayip severdi."

Bu dediğine karşı gülmüştüm. "Sorun değil. Kuzenim çok çirkin biriydi, nasıl ona aşık oldun?"
Gülüyordum.
"Herkes onu dışlıyordu. Benim arkadaş grubum vardı. Onlarla beraber Eun Ae yani kuzenin, dalga geçerdik. Nedense hoşlanma bu işi aşka bağladı. O günden bu yana aşığım. Görmeyi çok isterdim. Acaba değişmiş midir?"

"Baya değişti. Hem de baya. Şu anda Kore'de güzellik yarışmalarına katılıyor."
Dediğime karşı "woow" demişti.
"Neyse benim ortalığı toplamam gerek."
"Hah bu arada yenge.. pardon Eun Ae"
"Yenge diyebilirsin." Gülümseyerek sözümü bitirip Jungkook devam etti.

"En geç bugün veya yarın, bu evden taşınıyoruz. Yoongi hyung söylemiştir diye düşünüyorum, doğru mu?"
"Evet gitmeden önce demişti."
Ortalığı toparlamaya başlamıştım.
Yatak odamıza girip yatağı falan düzeltiyordum.
Cidden hayat boka dönüyor. Sıkıca.
Elindeki her şeyi bırakıp Jungkook'un yanına gittim.

"Jungkook."
Oturduğu yerden kafasını bana çevirerek baktı.
"Efendim yenge?"
"Yürü gidiyoruz."
"Nereye??"
"Yoongi... Yoongi'nin yanına gidiyoruz."
"Hayır bir yere gitmiyoruz Yoongi hyung izin vermiyor. Maalesef."
"Nasıl izin vermiyor. Gideli 1 gün olmuş olabilir ama 1 yıl gibi hissediyorum.
Ölmüş gibi hissediyorum. Anlıyor musun?"

"Seni çok iyi anlıyorum. Sevdiğim kızı kaç yıl bekledim..."
"Tamam işte gel gidelim Kore'ye! Kuzenimin yanına da gideriz! Çocuğum olsa Ne yapacaksın? Sen mi bakıcan? Yoongi'nin bakması gerek"

Jungkook ısrarla hayır diyordu. Ama şu son dediğine karşı kafası karışık gibiydi.
"Ne diyorsun? Yoongi'ye süprizi yapmış oluruz."
Jungkook çok kararsızdı. Çok stres altındaydı sanki.

Jungkook'un ağzından:

Cidden çok kararsızdım ama Eun Ae'nin dediklerine karşı anlam yürütmeye çalışıyordum.
Bir yandan da Yoongi hyung'un dediklerini gözümde film gibi seyrediyordum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Bak Jungkook.. sen bir tek beni anlayabilirsin. Küçük olmana rağmen, zeki birisin ve sana güveniyorum."
"H-hyung ne diyorsun?"
"Havaalanındayım Kore'ye geri dönüyorum ama karım Eun Ae tek başına onu sana emanet ediyorum."
"Hyung! Ne diyorsun geveleme de açıkla bunu!"
"Eun Ae'yi üzmek istemiyorum. Seokjin hyung yanıma geldi. Düğün esnasında olan çatışma sırasında, bir çocuk bulmuş."

Çocuk? Ne? Diye içimden geçirmiştim.
"Çocuk derken? Hyung, ne diyosun sen!"
"Seokjin hyung çocuk bulumuş. 5,6 yaşlarında kız çocuğu. Seokjin hyung da güvenli bir yere bırakarak bir şeyler konuşmuşlar ve kız bunu demiş."
"Ne konuşmuşlar? Ne demiş?"
"Yoongi babamı istiyorum demiş. Jungkook."

Dediği şeye karşı şok olmuştum.
"Senin çocuğun mu? Nasıl yani? Geçmişti bir şeyler mi yaşandın hyung?! Nasıl aldatırsın?"
"Hayır bir şey yaşamadım. Belli ki çocuğu kullanıyorlar! Bu yüzden Eun Ae'nin haberi olmaması gerek ve yanında kalmalısın. Sana güveniyorum."
Diyerek konuyu kapatmıştı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Eun Ae'nin ağzından:

"Jungkook! Ne öyle daldın? Benimle misin?"
"Hayır yenge. Hiçbir yere gitmiyoruz. Burada kalıcaz ve Yoongi hyung'un sözlerini dinleyeceğiz."

Hay sıçayım böyle işe! Yoongi ne saklıyorsun ki benden!
"Yoongi hyung iş yüzünden gitti. Başka bir nedeni yok."
"İçimden söylemedim mi ben ya?"
Kafasını olumsuz anlamda sallamıştı.

"Yenge! Kapı çalıyor duymuyor musun?"
Kafamı sallayıp hızlıca kapıya bakacaktım ama Jungkook'u çağırmıştım.
Çünkü İngilizce konuşamıyordum.
"Jungkook kapıya sen bak."Diyerek ona seslendim. Gelen kişiye bakıyordum. Kapıda küçük bir kız belirmişti.
"Kime bakmıştınız? Küçük kız?"
Kafasını okşayarak. Küçük kız kafasını sol tarafa çevirerek "Baba şu adam İngilizce konuşuyor." Sözlerini bitirerek,
Arkasından bir adam da belirmişti.
"Y-Yoongi!?"
"Hyung?!"