Ours (LeAga)

Chapter 04 : Papag

Aga

Seeing her crying breaks my heart into pieces.

Hindi ko alam kung tama ba itong nararamdaman ko pero parang nahuhulog na ako sa kanya. Alam kong si Charlene ang mahal ko pero alam ko rin na mas mahal ko na ngayon si Lea eh.

Naguguluhan na ako. Ang hirap ng ganito, nakakalito. Ang hirap maging gwapo.

Kaninang umaga, pumunta ako sa plaza dahil gusto kong yayain syang maging date ko mamaya pero nakita ko syang buhat-buhat ni Richard kaya imbes na yayain sya ay in-excuse ko na lang na tawag sya ni Tatang kahit wala si Tatang at nasa kabilang baryo.

Nagagalit ba kayo sakin dahil may Niña ako? kaibigan ko lang talaga sya. Natatawa ako sa kanya dahil para syang si Pokwang, ang funny niya.

Wala akong karapatan magselos dahil walang kami at isa pa, nagpapatulay ako sa kanya kay Charlene, pero anong magagawa 'ko, tao lang din ako, nagmamahal, nagseselos.

Nasigawan ko sya kanina dahil naiinis ako. Hinalikan nya si Richard kanina. 'Di ako sure kung sa pisngi o labi. Ang alam ko lang, nasaktan ako kaya nilagpasan ko lang sya dahil naiiyak ako sa totoo lang.

"Hindi kita pinipilit nakikiusap ako at magkaiba yon."

Pagkasabi nya 'non ay pumasok sya sa kwarto naming. Sinundan ko sya para humingi ng sorry.

Narinig ako ang pag-iyak niya sa loob ng kwarto.

"Lea??" Pagtawag ko.

Nilapitan ko sya. Nakatalukbong sya ng kumot at nakatalikod sa akin.

"Lei, sorry na please.. stop crying." Hindi niya 'ko pinansin pero hindi ko na naririnig ang iyak niya. Kaya kinabahan ako.

Nagulat naman ako nang makita synag nahihirapan huminga. Is she have an asthma?

"Lea? Lea? Damn!" Singhal ko.

Lumapit naman ako sa kanya upang tulungan siya.

"Wala ka bang dalang inhaler? or something?" Ako

Umiling lang siya.

"Inhale... exhale... Inhale... exhale... just continue, babes. " Hinahagod ko ang likuran niya.

Mga ilang sandali lang ay kumalma na rin sya at normal na ang pag-hinga.

Nakayakap lang sya habang umiiyak. She's crying on my shoulder. I don't know what to do. I'm just hugging her then suddenly she let go of the hug and look at me eye to eye.

"W-what did y-you just ca--" Pinutol ko ang sasabihin niya.

"Sshhh Lea, listen. " I held her soft lovely hands.

I think it's about time to let her know.

"Lea, I l-love you. " Pag-amin ko.

"Ano?" Pagtataka niya.

"Yes, I really do. I love you so much Lea. " Pag-amin kong muli kahit alam kong wala akong pag-asa.

"Aga--"

I cut her off.

"It's okay Lei, alam ko naman hindi--" Pinigilan niya ako sa pamamagitan ng hintuturo niya.

"Aga, I love you too. " Bulong niya na ikinagulat ko.

" What? I can't hear you say it again." Hindi ko makapaniwalang tanong.

"Bahala ka sa buhay mo! Bawal na umulit." Pagsusungit niya.

"I'm just joking around, but you really love me?" Tanong ko ulit.