The Forgotten One: Faded Memories (Series 2 TL)

• 53 •

A/N: Last 7 more chapters to go!

Sorry ngayon lang ang update. Busy eh.

Enjoy! :)

~*~

Danica's Point of View:
"Theo-ssi!!" Sabi ko ng makapasok ako sa office nya.

Hmm right timing yata ako. Wala yung girlfriend nya eh.

Tinignan nya ako with his bored look.

Napairap naman ako.

"What are you doing here?" Tanong nya. Tinaasan ko sya ng kilay.

"Gaya ng sabi ko babalik ako and tama lang pala yung dating ko, wala kasi yung bwisit mong girlfriend" sabi ko at umirap ulit.

Tumayo naman sya.

"You don't have the rights to sya that" sabi nya at matalim akong tinignan.

"What? I'm just saying the truth! It should be just you and me. Okay?" Sabi ko at tumawa.

"You know what Danica? Lumabas ka na lang" sabi nya at inirapan ako.

Is he a gay? Ang hilig hilig umirap.

"Nahh wala naman yung girlfriend mo! You and I can have a good time" sabi ko at nag-grin.

"Shut the fvck up Danica. I don't have time for you" sabi nya at prenteng umupo habang nakaharap sa laptop nya.

Bahagya akong lumapit sa pwesto nya.

I'm wearing a short shorts and a simple shirt.

"Pwede ba Danica? Lumabas ka dito!" Sabi nya at umirap ulit.

Napakahilig.

Lumapit ako sa kanya at umupo sa harap nya.

Nakita ko ang pagbaba at pagtaas ng Adams apple nya.

Hmm I have a great idea.

"Danica lumabas ka na" sabi nya at umiwas ng tingin. "No! I'm gonna stay here whether You like it or not" bulong ko sa tainga nya at hinalikan sya sa leeg.

Nagulat naman ako ng bigla nya akong naitulak.

"Damn it Danica!" Sigaw nya. "What?!" Inis na tanong ko at tumayo. Honestly, ang sakit ng pagkakatulak nya sa akin.

"Lumabas ka na ngayon habang may respeto pa ako sayo" sabi nya. "Ayoko nga!" Sabi ko at umupo ulit.

"Danica lumabas ka na! Dadating na si Quinn!" Sabi nya at pilit akong pinapaalis. "Nahh! I don't care. Walang kwenta" sabi ko at umirap.

Nagulat ako ng bigla nya akong hilain malapit sa pader.

"Get. Out." Madiin nyang sabi pero hindi ako natinag.

"No no no no! Kahit ano pang pilit mo hindi ako lalabas dito" sabi ko at umiling iling pa.

"Baka gusto mong sabihin ko sa kanya na naging tayo? Hmm ako pa nga ang first lo--" di ko natuloy ang sasabihin ko ng sakalin nya ako bigla..

"Wala akog pake kung ano man ang sasabihin mo. Just get out the fvck here!" Sabi nya.

"Then fine! Hindi ko sasabihin sa kanya just let me stay here." sabi ko at ngumisi.

"Ano ba! I can't breath!"

"Tsk. Bahala ka sa buhay mo!" bulyaw nya at padabog na tinaggal ang pagkakasa

Hinawakan ko ang leeg ko. Feeling ko kasi sinasakal nya pa rin ako hanggang ngayon.

Nakita ko naman na may nagbukas ng pinto.

Agad kong hinawakan sa batok si Theo at hinalikan.

He didn't respond pero alam kong si Avery ito.

"Theo---"

Napangisi ako ng mapagtantog sya nga yun.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Biglang tumulo ang luha ko sa nakita ko.

"Quinn?" gulat na sabi ni Theo. Lumanding ang tingin ko kay Danica. Binigyan nya lang akong isang ngisi.

Ibinalik ko ang tingin ko kay Thro at marahas na pinunasan ang luha ko.

"Quinn, its not what you think! I didn't respond!" depensa nya pero umiling ako.

Agad akong tumakbo palabas at pumunta sa parking lot.

Bakit ganito yung pakiramdam ko?

Bakit parang. Parang. Parang gusto kong p-pumatay?

May lalaking naglakad papalapit dito.

Agad ko syang hinilay at sinakal.

Bakas sa mukha nya ang pagkagulat.

"I-i can't breath!" Sabi nya. Mas sinakal ko pa sya.

Natauhan akk ng makita ko ang pamumula ng mukha nya.

Tinaggal ko ang pagkakasakal ko sa kanya.

Agad syang umayos ng tayo at tumakbo.

Napaupo na lang ako.

Mamamatay tao na ba ako?

Bakit ko nagawa yun?

Masama ba akong tao?

Tumayo ako at pumasok sa kotse ko.

Patuloy lang sa pag-agos ang luha ko.

James Theo's POV:
*kring* *kring* *kring*

Pilit na kino-contact ko ang number ni Quinn pero hindi nya ito sinasagot.

"Damn" I cussed.

This is all Danica's fault!

*kring* *kring*

Tinignan ko kung sino abg tunawag.

Si Ericka.

"What?!"

Nakarinig ako ng pagiyak sa kabilang linya.

What's happening?

["Theo, s-si Avery"]

"What? Why?"

["Theo, w-wala na si A-avery"]

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•