Kitapkurdu Vs. Şikemperver |Calling| ●TAMAMLANDI●

2.5: Final

İki genç de derin bir nefes verdiler.

Anıl, buluşma için özel olarak pizza hazırlamıştı. Üstüne de mısırlarla 'benimle sevgili olur musun' yazmıştı.

Ece ise, Anıl'a Harry Potter serisini almıştı. Çünkü ona ısmarlayacağına dair bir şeyler geçmişti aralarında. Hoş, kabul etmezse de kendi okurdu.

Birisi elinde pizza kutusu, diğerinin ise elinde kitap olan iki genç aynı anda kapıdan geçmeye çalıştılar. Amma velakin ikisi de geçemediler. 

"Kardeşim bir çekilir misin ya? Önemli bir buluşmam var!" diye cırladı Ece.

Yüzünü buruşturup yanıt verdi Anıl. "Benimkinden önemli olamaz!"

"Bana bak almayayım ayağımın altına!"

"Yahu önemli kardeşim, kız benden soğuyacak senin yüzünden?"

"Bir dakika... Senin sesin neden bu kadar tanıdık? Anıl?"

"Efendim? Bir dakika. Ece?"

"Tamam, normal olmadığımızı biliyordum ama bu... Bize bile anormal durum."

"Bence de. Sen önden geç."

"O elindeki pizza mı?"

"Görmemiş gibi yap lütfen."

"Tamam, üç maymun." Ece inden geçince bir kapı krizi atlatılmış oldu. İki kişilik masalardan birisine oturdular ama bir tane sandalyeyi başka bir yere koydular. Çünkü Anıl'ın tekerlekli sandalyesi vardı.

"Eee, pizzayı açmayacak mısın?"

"Böyle olacağını hiç düşünmemiştim. Yani... Sanal arkadaş gibiydik. Değişik," diyerek hislerini dile getirdi Anıl.

"Kesinlikle haklısın ama... İNANMIYORUM YANAKLARKN KIZARDI! AWWW."

Yerinden kalkıp Anıl'ın yanaklarını sıkmaya başladı. O sıktıkça Anıl utanıyor, daha çok kızarıyordu.

"Yanaklarım senin yüzünden babannemkiler gibi sarkacak. Lastik gibi uzattın."

"Ama çok tatlı ya! Ayrıca yanakların niye bu kadar yumuşak? Ayrıca sivilcen yok!"

"Krem sürüyorum."

"Markasını verir misin?" diye öne atıldı Ece. Bu yüzden gözlüğü burnuna düşmüştü. Anıl, gözlüğünü itmek istiyordu ama yapamadı. O an kendisini çok çaresiz hissetse de bunu Ece'ye belli etmedi.

"AMA SEN ÇOK TATLISIN. YİNE KIZARDIN!"

"Sayende 62892 kat nefret ettim yanaklarımın kızarmasından."

"O sayıları nasıl söylüyorsun hâlâ anlamıyorum. Ayırca pizzayı açıyorum ve- OHA! ANIL BU NE? BOLUN DA BOLUNDAN MISIRLI!"

"Eee, cevabın ne?"

"Pizzadan bıkacağım zamana kadar evet."

"Yani hiçbir zaman."

"Doğru tahmin."

Ece, elindeki kitapları Anıl'a verdi. "Bakalım beğenecek misin?" diye sordu heyecanlı bir ses tonuyla.

"Ismarladın! Sen hayatımdaki en iyi kız arkadaşsın. Seni seviyorum!"

"Ben de."

"Hadi yağmurun altına gidip ıslanalım."

"Niye?"

"Ne bileyim filmlerde öyle olur. Islanırlar ve sonra erkek kızı-"

"Sapıksın Anıl! Ayrıca sen romantik film mi izledin?" deyip koca bir kahkaha attı.

"Belki... Romantik olmaya çalışıyordum."

"Yüzüne vurmak istemem ama... YANAKLARIN KIZARDI."

"Allah'tan yüzüme vurmadın."

"Bir şey değil," deyip öpücük attı. Anıl onu tutuyormuş gibi yapacaktı ama bunun yerine sandalyeden düştü.

"Keşke yemekte olduğu kadar gerçekte de becerikli olsaydın," dedi onu oturturken. Bir yandan da pizzasını yemeye çalışıyordu.

"Ona o kadar emek verdim ve sen onu yiyor musun! Hem de fotoğrafını çekmeden!"

"Evet. Bak böyle," deyip bir tane daha yedi. Anıl masum masum pizzaya bakıyordu. O pizzayı, evladıymış gibi seviyordu.

"Yaa... Noldu?"

"Sus Ece. Evlat acısı çekiyorum şu an."

"Anıl bak doğrusu söyle. Aslında kızsın ve şu an regl dönemindesin."

Dudaklarını cevap olarak sarkıttı. Ece pizzadan bir dilim alıp Anıl'a yedirdi. "Uçak geliyor, geliyorrrr. Kuleden izin istiyoruz, kule?"

"İzin verildi." Ağzını açınca pizzadan kendisi de yemeye başladı.

"Bence biz pizza ve mısıra benzedik." diyerek sözü açtı Ece.

"Hayır, pizza ve kitaba benzedik."

"Sevdim bunu."

"Ben de."

Eğer bir kütüphanede kafeye giderseniz ve orada birbirine mısırlı pizza yediren bir kız ve erkek görürseniz -mallıklarını hemen belli edeceklerdir- bilin; onlar Şikemperver ve Kitapkurdudur.

SON SÖZ

Öhöm ilk bitirdiğim kurgum olmasından gurur duyduğumu belli etmek isterim. Baya belli ederim. Çok belli ederim.

Anıl'ın tatlılığını, Ece'nin laf sokmalarını umarım sevmişsinizdir. Kim bilir? Belki başka kurguda yine karşımıza çıkarlar aniden.

Özel bölüm gelsin mi?

Ne desem bilmiyorum. Çocuğunu mezun etmiş bir anne gibi gururluyum şu an. Sanırım demem gereken tek bir şey var;

Sonsuz Kalın.

-pikachulupasta-