BAYWATCH

Summer is going to be epic

Διαβατήριο, κινητό, ταυτότητα, φορτιστής, κλειδιά, βιβλίο...

Που να είναι το...

Ααα να το!

Συλλογίζομαι καθώς ξεθαβω το δαχτυλίδι μου κάτω από το μαξιλάρι του καναπέ.

Ήταν της μαμάς μου και πάντα το έχω μαζί μου.

Το φοράω στο δάχτυλο μου και παίρνω τον σάκο μου στον ώμο.

Φτάνω στην πόρτα και ρίχνω μια τελευταία ματιά το σπίτι.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κλείνω την πόρτα. Καθώς κλειδώνω παρατηρώ πως η Cristi, ακουμπάει την πλάτη της στο αμάξι της μαμάς της, που θα μας πάει στο αεροδρόμιο.

- Επιτέλους! Νόμιζα πως ποτέ δεν θα φεύγαμε..." Ξεφυσαει μόλις φτάνω μπροστά μπροστά της και γελάει ειρωνικά.

Χωρίς να απαντήσω στο σχόλιο της της ρίχνω ένα φονικό βλέμμα και φωνάζω.

- Shotgun!" Την σπρώχνω από την πόρτα του συνοδηγού και την ανοίγω. Κάθομαι αναλυτικά και περιμένω να ξεκινήσουμε αφού πρώτα χαιρετήσω την μαμά της.

Εκείνη ηττημένη κάθεται πίσω και αφού βάζουμε τις ζώνες μας η μαμά της ξεκινάει για το αεροδρόμιο, το οποίο δεν απέχει και πολύ μακριά από το σπίτι μας.

[ . . . ]

Μέχρι να φτάσουμε στο αεροδρόμιο, η μάνα της Cristi μας λέει αναλυτικά όλους τους κινδύνους που πρέπει να προσέχουμε εκεί και φυσικά ανέλυσε τον κώδικα ρουχισμού της κόρης της σαν σωστή Ελληνίδα μάνα.

Π.χ.

Να φοράς ζακέτα.

Να βάζεις αντηλιακό.

Να κουβαλάς παντού το κινητό σου.

Να μην μιλάς σε ξένους.

Να μην πίνεις.

Προφυλάξεις!

Τι να πει κανείς... Εγώ γέλασα πολύ πάντως...

[ . . . ]

Επιβιβαστηκαμε στο αεροπλάνο και φυσικά φώναξα «shotgun» πριν από την Cristi και κατοχύρωσα την θέση στο παράθυρο με αποτέλεσμα όλοι στις γύρω θέσεις να με κοιτάξουν περίεργα.

Αλλά ποιός νοιάζεται?

Θα καθόμουν στο παράθυρο!!!

Ντροπή μου που διασκεδάζω...

Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε φωνάζουμε shotgun συχνά.

Ανοίγω το βιβλία μου και η Cristi δίπλα μου βάζει τα κινητά μας σε λειτουργία πτήσης.