BAYWATCH

Even if you are annoying sometimes

- Cassie's POV -

- Ξέρω να κάνω τεχνητή αναπνοή" είπα με πείσμα και με κοιτούσε δύσπιστα.

- Δεν νομίζω... Και πρέπει να είναι σίγουρος αν θέλεις όντως αν γίνεις ναυαγοσωστρια. Πρέπει να το κάνεις τέλεια όπως εγώ. Γιατί αν δεν το έκανα τέλεια εχθές τώρα δεν θα κάναμε αυτήν την συζήτηση." Είπε βιάστηκα και άρπαξε ένα μπουκάλι με νερό που βρισκόταν πίσω από την καρέκλα του.

- Και τι θα κάνουμε? Θα πνίξουμε κάποιον και μετά θα του κάνω τεχνητή αναπνοή?" Ρώτησα μπερδεμένη καθώς με μπέρδεψε η όλη διαδικασία του πράγματος.

Έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο του έσπευσε να μου απαντήσει.

- Θα το κάνουμε στα ψέματα."

- Εεεμ πως δηλαδή?"

- Να... Θα βάλω εγώ νερό στο στόμα μου και εσύ θα κάνεις ότι ξέρεις. Αν το κανεις σωστά, θα φτύσω το νερό στο στόμα σου. Απλό." Είπε και το χαμόγελο δεν έφυγε στιγμή από το όμορφο πρόσωπο του.

- Πλάκα μου κάνεις έτσι?" Αναρωτήθηκα και παρέμενε με αυτήν την χαζή έκφραση στην φάτσα του.

- Οοχι. Έλα." Έβαλε νερό στο στόμα του και ξάπλωσε στην πέτρα.

Βρέθηκα από πάνω του και έκατσα επάνω στους υπέροχους κοιλιακούς του.

Αυτό δεν θα κατέληγε καλά και το ξέραμε και οι δύο μας αλλά δεν έδειχνε να αντιστέκεται ούτε στιγμή.

Ξεκίνησα να πιέσω το στήθος του τριάντα φορές γρήγορα όπως μου έμαθε ο μπαμπάς.

Μετά έπρεπε να ενώσω τα χείλη μου με τα δικά του και όσο να έχει, ήταν περίεργο, παρόλο που μόλις χθες το είχε κάνει εκείνος.

Χωρίς να σκεφτώ άλλο, άρχισα να φυσάω στο στόμα του, πάντα σε επιφυλακή μήπως και μου πετάξει νερό.

Τίποτα.

Είχε κλείσει και τα μάτια του και μου έπαιζε το πτώμα.

Γομάρι.

Ξανά πίεση και μετά ξανά στα χείλη του.

Τίποτα ξανά.

Εκτός από μερικές σταγόνες νερό που έφτασαν στο στόμα μου.

Λογικά καταλάθος.

Πίεση.

Χείλη.

Και αυτό ήταν.

Ένιωθα το χέρι του στον αυχένα μου.

Με κρατούσε για να μην απομακρυνθω από τα χείλη του.