BAYWATCH

That i couldn't avoide

- Cassie's POV -

Άνοιξα αργά τα μάτια μου και έριξα μια ματιά στον χώρο γύρω μου.

Δεν θυμάμαι να γύρισα σπίτι.

Έκανε πολύ ζέστη και το σώμα μου κολλούσε πάνω στα γκρί σεντόνια.

Στην μοναδική καρέκλα του δωματίου, που θα μπορούσε και ίσως να χαρακτηριστεί ως πολυθρόνα, κοιμόνταν η Cristi.

Κοίταξα έξω από το παράθυρο.

Ο ουρανός ήταν μαύρος και αέρος έκανε τα κλαδιά των δέντρων από έξω να χτυπάνε με δύναμη πάνω στο τζάμι.

Σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα.

Πήρα τα ρούχα που φορούσα το πρωί και τα φόρεσα.

Προσπέρασα την καρέκλα, ενώ μετά από λίγο βγήκα και από το δωμάτιο.

Το υπόλοιπο σπίτι ήταν σκοτεινό δίχως ίχνος φωτός, αλλά κατά κάποιον τρόπο, κατάφερα να βρω την έξοδο.

Άνοιξα την πόρτα και παρά όλο αυτόν τον αέρα, το φως του φεγγαριού έλουζε ολόκληρο το νησί.

Ψιχαλιζε ελάχιστα μα δεν με ένοιαζε.

Λάτρευα την βροχή.

Βγήκα στον δρόμο ξυπόλητη.

Ξεκίνησα να περπατάω για την ακτή.

Κανείς άλλος δεν ήταν τόσο τρελός όσο εγώ για να κυκλοφορεί αργά την νύχτα στην σκοτεινή πλευρά της ακτής.

Η μάλλον έκανα λάθος.

Παρατεισα πως μια αντρική φιγούρα βρισκόταν ξαπλωμένη λίγα μέτρα μακριά μου.

Δεν μπορούσα να μην πλησιάσω.

Μπορεί να ήταν κάποιος που να χρειαζόταν βοήθεια.

Με αργά και σταθερά βήματα έφτασα ως εκεί.

Η φιγούρα φορούσε ένα μαύρο φούτερ και ένα σορτσάκι.

Λογικό.

Έξω έκανε πολύ κρύο σε σχέση με το σπίτι.

Δυστατικά ακουπμησα τον άνθρωπο μπροστά μου και εκείνος τινάχτηκε.

Γύρισε αμέσως προς το μέρος μου και με αντίκρυσαν δύο γαλάζιοι ωκεανοί.

Το βλέμμα του κλείδωσε με το δικό του.

Κοίταζα βαθιά μέσα στα μάτια του και ένιωσα την καρδιά μου να χάνει μερικούς χτύπους.

- Τι κάνεις εσύ εδώ?" Ρώτησε σιγανα και τραβήχτηκε μακριά μου.

- Εσύ τι κάνεις εδώ? Είσαι καλά?" Ρώτησ και ακούμπησα το μέτωπο του μα έδιωξε το χέρι μου αστραπιαία.