BAYWATCH

Saving me from the waves

Ο ουρανός είχε γίνει πιο σκοτεινός από ότι συνήθως και το φως του ήλιου δεν διαπερνούσε σωτσα το νερό.

Εδώ και αρκετά λεπτά μπαινοεβγαινα στο νερό, ενώ οι περισσότεροι παραθεριστές είχαν φύγει καθώς μαύρα σύννεφα κάλυπταν το απέραντο γαλάζιο.

Οι αντοχές μου είχαν αρχίσει να εξαντλούνται και το μάτι μου πήρε το κλαμενο βλέμμα της Cristi.

Κολύμπησα προς τον βράχο που καθόταν σκημενη προς το νερό.

Ακούμπησα το πόδι της και με κοίταξε.

- Θα την βρω." Την διαβεβαίωσα και ξαναβουτηξα στο παγωμένα πια νερό.

Κολύμπησα μέχρι κάτω, κοντά στην είσοδο της σπηλιάς, κάτι αφύσικο κοιτωταν.

Κολύμπησα και την είδα.

Δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο την ανάσα μου αλλά μπορεί να ήταν ήδη πολύ αργά.

Χτύπησα τα πόδια μου δυνατά και αραπαξα το χέρι της. Τα μαλλιά της κάλυπταν το πρόσωπο της.

Τώρα πια ένιωθα να πνίγομαι.

Χτύπησα τα πόδια μου πιο δυνατα, νερό άρχισε να εισβάλει στο στόμα μου και έπειτα μέσα μου.

Μόλις έφτασα στην επιφάνεια την τράβηξα επάνω πείνα οι εμένα και αρχησα να βήχω βσαν τρελός.

Η Cristi σηκώθηκα και προσπάθησε να πιάσει το χέρι της μα ήμασταν πολύ μακριά.

Την έπιασα από την μέση της και μας πήγα στην άκρη του χαμηλού βράχου.

Βρήκα απ' το νερό και την τράβηξα επάνω.

Χωρίς να χάσω χρόνο, έδιωξα τα μαλλιά από το πρόσωπο της και ξεκίνησα να πιέσω την κοιλιά της ενώ από μέσα μου μετρούσα.

1...2...3...4...5...8...10...15...24...30...

Πλησίασα τα χείλη της και τα ένωσα με τα δικά μου ενώ φυσούσα μέσα στο στόμα της.

Τίποτα.

Ξανάρχισα το μέτρημα.

1...2...3...4...5...8...10...15...24...30...

Πίεση.

Ξανά στα χείλη της.

Αέρας.

Τίποτα ξανά.

Μέτρημα.

1...2...3...4...5...8...10...15...24...30...

Πίεση.

Χείλη.

Αέρας.

Μόλις απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά της, νερό βγήκε από το στόμα της και ξεκίνησε να συσπατε. 

Η Cristi έτρεξα δίπλα της και της ψιθύρισε κάτι ενώ ακόμα έκλαιγε.

Εκείνη άνοιξε ελάχιστα τα μάτια της και το χέρι της έπεσε πάνω στο δικό μου, άθελά της.

Το τράβηξα απότομα και τα μάτια της έκλεισαν.

Η Cristi με ρώτησε αν θα μπορούσα να την πάω σπίτι της και δέχτηκα.

Δεν μπορούσα να την αφήσω εκεί.

Την σήκωσα στα χέρια μου και ξεκινήσαμε να περπατάμε μέχρι το σπίτι της.

Μια αφήσαμε την ακτή, ψηλές σταγόνες νερού έπεφταν με δύναμη πάνω μας.

Στην πλατεία δεν υπήρχε ψυχή.

Φτάσαμε στο μικρό λευκό σπίτι και μπήκαμε μέσα.

Η Cristi μου έδειξε το δωμάτιο της και την ακουμπησα στο κρεβάτι με τα γκρί σεντόνια απαλά.

Κοντοσταθηκα από πάνω της για μερικές στιγμές, μέχρι που αντιλήφθηκα την παρουσία της από πίσω μου.

Γύρισα να την κοιτάξω και ήδη είχε αλλάξει ρούχα και μας κοιτούσε.

Η μάλλον κοιτούσε την φίλη της.

- Πως την λένε?" Την ρώτησα εννοώντας την κοπέλα στο κρεβάτι.

- Cassiopeia. Αλλά όλοι την φωνάζουν Cassie ή Cass." Είπε και γέλασε αχνά.

- Σε ευχαριστώ που την έσωσες." Είπε τελικά μόλις πήγα να την προσπεράσω και με έπιασε από το μπράτσο.

- Την δουλειά μου έκανα. Δεν χρειάζεται να με ευχαριστήσεις." Της απάντησα βκαι έσφιξα το σαγόνι μου.

- Και πάλι σε ευχαριστώ." Είπε και μου άφησε ένα φιλί στο μάγουλο.

Ενευσα και εφυγα από εκεί χωρίς να πω λέξη, αγγίζοντας το σημείο που φίλησε.

Ξεκίνησα να τρέχω προς την παραλία. Μόλις έφτασα στον βράχο μου και βεβαιώθηκα ότι κανείς δεν ήταν εκεί, τράβηξα τον μαύρο σάκο κάτω από την καρέκλα μου και έβαλα μέσα σε μια σακούλα την μουσκεμένη κίτρινη μπλούζα μου και τα γυαλιά μου στην θήκη τους.

Τον έκλεισα και τον κάλυψα με τον μουσαμά που υπήρχε εκεί για την καρέκλα για να μην βραχεί.

Βούτηξα μέσα στο νερό και ξεκίνησα να ψάχνω, ενώ το νερό έπεφτε πάνω στην θάλασσα και ξεκίνησα να ψάχνω για τον θησαυρό της.

Ώστε Cassiopeia.

Ένας αστερισμός.

Της τεριαζει απόλυτα.

Cassie.

Σκευτηκα και χαμογέλασα στην εικόνα της, καθώς βουτούσα ξανά στον βυθό, που όλο και σκουρηνε το χρώμα του και το φως λιγόστευε.
_________________________________
Γειά.

Έφτιαξα πρόγραμμα για τις ενημερώσεις των βιβλίων μου.

Θα το βρείτε στο προφίλ μου!

Πατήστε το αστεράκι και αφήστε ένα σχόλιο για support!!!😊😇❤

Αυτά.

Αντιοζ Λοβέρδος