HOOFDSTUK VI

465 10 0
                                    

'Nee

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

'Nee.' mompel ik en gooi het zoveelste kleedje op mijn bed.

Zo gaat het al een hele tijd, over 30 minuten staat Kaj huer en ik moet me nog aankleden en helemaal klaarmaken. Ik neem het volgende kleedje uit de kast.

'Perfect.' fluister ik met een glimlach op mijn gezicht.

Ik loop met mijn kleedje in mijn handen naar de badkamer waar ik me helemaal klaarmaak.

Wanneer de bel gaat, ben ik zo goed als klaar ik moet enkel nog mijn schoenen aantrekken. Ik loop eerst naar de voordeur van mijn appartement en open die zodat Kaj binnen kan komen.

'Wow, je ziet er mooi uit.' grijnst hij.

Ik glimlach en kijk naar beneden.

'Ik moet nog mijn schoenen aantrekken ik kom zo. Je kunt op de bank zitten als je wil.' stel ik voor.

Hij knikt en gaat op de bank zitten. Dit is voor mij het teken dat ik terug naar mijn kamer kan gaan en ik trek mijn zwarte hakken aan die perfect bij dit zwart kleedje passen.

^ look ^

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

^ look ^

Ik werp nog een laatste blik in de spiegel voor ik naar de woonkamer gaat. Dit maal valt Kaj zijn mond volledig open en is hij sprakeloos.

'Ik zou als ik jou was mijn mond dicht doen straks vang je vliegen.' lach ik.

'Er zijn hier geen vliegen.' grijnst hij terwijl hij naar me toe loopt.

Kaj heeft een wit hemd aan met daaronder een simpele zwarte broek en nette zwarte schoenen.

'We matchen.' zeg ik blij en wijs naar zijn zwarte broek en mijn jurkje.

Hij knikt lachend.

'Inderdaad we matchen en wow je ziet er mooi uit Lola.' glimlacht hij en drukt een kus op mijn wang.

Ik kijk naar beneden en probeer mijn rode wangen te verbergen onder mijn haren.

'Je bent schattig als je bloost.'

Ik voel twee vingers onder mijn kin en Kaj tilt mijn hoofd op.

'Je moet je rode wangen niet verbergen, maar zullen we gaan.' vraagt hij en steekt zijn hand uit.

Ik knik en laat mijn hand in die van hem glijden waarna hij me uit mijn appartement begeleid.

Bij zijn auto aangekomen - die voor het complex staat - opent hij mijn deur voor me als een echte gentleman.

'Bedankt.' grijns ik.

'Met plezier.' grijnst hij terug.

Als ik ben ingestapt doet hij de deur achter me dicht en loopt hij naar de andere kant van de auto en stapt zelf ook in.

'Waar gaan we heen?' vraag ik als hij de auto heeft gestart en begint met rijden.

'Dat is een verassing.'

'Je weet dat ik niet van verassingen houd.'

'Ik zweer plechtig dat deze leuk is en je ervan zult houden.' hij kijkt opzij.

Ik knik en kijk naar buiten in de hoop een hint te vinden naar waar we opweg zijn.

ZijlijnWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu