Zijlijn

HOOFDSTUK I

3 weken later

Ik open de deur van mijn appartement na een lange, vermoeide schooldag.

Ik gooi mijn tas op de grond en loop naar mijn slaapkamer. Terwijl ik naar mijn slaapkamer loop open ik de app op mijn telefoon om te kijken wanneer ik een trein heb.

Over een half uurtje gaat er een trein en ik moet niet ver naar het station, dus dit haal ik makkelijk.

Ik neem snel een tas, prop er wat kleding in en mijn laptop met oplader en de oplader van mijn telefoon.

Ik loop naar de voordeur, maar neem nog snel mijn portemonnee uit mijn tas, waarna ik uit mijn appartement loop richting Amsterdam Centraal.

Als ik daar aankom, zie ik dat ik nog een kwartier heb dus loop ik naar de automaat, koop er een cola en een koek. Ik loop naar het juiste perron en wacht tot de trein aankomt.

-

Ik loop het station uit en tuur de omgeving af, op zoek naar de auto van mam.

Als ik heb na enige tijd nog niet heb gezien besluit ik om haar een berichtje te sturen.

Mam, waar sta je?

Sorry lieverd, ik kan niet om je
komen. Zou je te voet kunnen?

Ja is goed.

Ik zucht diep en doe mijn oortjes in, mijn tas doe ik goed op mijn schouder. Ik begin te wandelen.

'Ik ben blij dat je weer eens thuis bent.' zegt Tycho.

Ik glimlach.

'Ja ik ook. Amsterdam is een heel leuk, maar toch druk en hier is het heel erg rustig en een leuke sfeer.' glimlach ik en kijk hem aan.

'Wat dacht ervan om even een balletje te gaan trappen, zoals vroeger?' stelt Tycho voor.

Ik knik.

'Mam, wij gaan even een balletje trappen.' roept Tycho.

'Is goed.' krijgen we terug.

We staan op, trekken onze schoenen aan en lopen richting de voordeur.

'Lola ?' hoor ik een stem vragend roepen vanuit de verte.

Ik stop mijn lopen en doe mijn ene oortje uit. Ik kijk goed rond me en mijn ogen blijven hangen bij Kaj Sierhuis, mijn vroegere klasgenoot die nu voetbalt.

'Kaj?' roep ik terug, met een vragende toon in mijn stem.

Hij komt dichterbij.

'De enige echte.' glimlacht hij.

'Lang geleden.' glimlach ik terwijl ik hem een knuffel geef.

Tycho komt er ook bij staan en ook hem geef ik een knuffel.

'Ja het is lang geleden, twee jaar zeker.' zegt Kaj.

'Zoiets denk ik, hoe gaat het met jullie?' vraag ik, en doet mijn tas op mijn andere schouder.

'Met mij gaat het goed.' glimlacht Tycho.

Ik kijk Kaj aan.

'Met mij ook, ik heb een top seizoen momenteel dus ja.' grijnst hij.

'Ja, ik heb er iets van gezien je speelt nu bij jong Ajax zeker?' vraag ik.

Hij knikt.

'Hoe gaat het met jou?' vraagt Tycho.

'Wel goed eigenlijk, wel druk met mijn studie, maar ik doe het graag.' glimlach ik.

'Wat studeer je?' vraagt Tycho geïnteresseerd, ook Kaj kijkt me nieuwsgierig aan.

'Psychologie, in Amsterdam.'

'In Amsterdam, wat raar dat ik je nog nooit ben tegen gekomen ik woon daar ook.' merkt Kaj op.

'Amsterdam is groot en heel druk, wie weet hebben we elkaar al tegen gekomen, maar waren e er ons niet van bewust.'

Hij knikt.

'Maar als je in Amsterdam studeert wat doe je dan hier?' vraagt Kaj.

'Mam wou dat ik op bezoek kwam.'

'De onze ook.' verteld Tycho.

Ik knik.

'Maar ik moet gaan, mam vraagt zich vast af waar ik blijf.' vertel ik en maak aanstalten om te vertrekken.

'Wacht, geef me je telefoon eens.' vraagt Kaj.

Ik kijk hem raar aan, maar geef hem mijn telefoon.

'Hier mijn nieuwe nummer, dan kunnen we misschien eens afspreken an Amsterdam' verklaardt hij als hij me m'n telefoon teruggeeft.

Ik knik.

'Wel, ik zie jullie vast nog eens. Doei!' glimlach ik waarna ik vertrek.