HOOFDSTUK X

406 9 0
                                    

Ja ja, alweer een update van me. Ik ben in de mood van veel schrijven dus geniet maar. We zitten al aan hoofdstuk 10, maar nu gaan we echt met het hoofdstuk beginnen. x Saar

Vermoeid van de lange werkdag plof ik neer in de zetel van mijn appartement

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.


Vermoeid van de lange werkdag plof ik neer in de zetel van mijn appartement. Mijn schoenen trap ik uit, waarna ik languit op de bank ga liggen en even niets doe. Wat is dit toch fijn.

Net wanneer ik bijna in slaap val galmt de deurbel door het hele appartement. Met moeite kruip ik overeind in de zetel en loop ik naar de deur.

'Hey.' frons ik als ik Kaj voor de deur zie staan.

'Hey Lola kan ik binnen komen?' vraagt hij een beetje nerveus.

Ik knik en stap uit het deurgat zodat hij kan binnenwandelen.

'Geef je jas maar.' glimlach ik.

Hij knikt en geeft me zijn jas, die ik op de kapstok hang.

'Wil je wat drinken?' vraag ik terwijl we naar de woonkamer wandelen.

'Water is goed hoor.' knikt hij.

Ik knik.

'Let trouwens niet op de troep hier. Ik ben net terug van werken.' zeg ik nog voordat ik in de keuken verdwijn.

'Alsjeblieft.' ik reik hem zijn glas water aan en ga naast hem op de bank zitten met mijn glas cola in de handen.

'Voor wat ben je hier eigenlijk?' vraag ik nieuwsgierig en zet mijn glas drinken op de salontafel.

Ook hij zet zijn glas op de tafel vooraleer hij begint met spreken.

'Ik wil je iets vertellen.' begint hij nerveus.

'Je hoeft niet nerveus te zijn, ik bijt niet.' glimlach ik.

Hij ontspant zichtbaar. Vol verwachting kijk ik hem aan en hij zucht diep voor hij begint met spreken.

'Ik wil eerst sorry zeggen dat ik niets van me liet horen vandaag.' begint hij.

Ik knik.

'Maar wat ik wou zeggen is dat ik geen spijt heb van gisteren. Ook al heb ik je misschien de gedachte gegeven dat ik spijt had.'

Ik knik glimlachend.

'Ik heb je misschien ook de gedachte gegeven dat ik spijt had, maar dat is niet zo.' geef ik toe.

Hij glimlacht.

'Wat ik je wil zeggen Lola is dat ik je leuk vind. Leuk leuk en ik weet dat het misschien niet wederzijds is en ik heb de kans dat dit onze vriendschap verpest, maar ik moest je dit gewoon vertellen. Dus als je geen vrienden meer met me wilt zijn begrijp ik dat volkomen en zal ik vertrekken.' ratelt hij en staat recht.

Ik sta snel ook recht en neem zijn arm vast zodat hij niet kan weglopen.

'Dit verpest onze vriendschap totaal niet.' grijns ik waarna ik mijn lippen op die van hem druk.



ZijlijnWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu