DARK MOON

-15- "Belki de..."

Sevgili DM okuyucuları... Not olarak da yazdığımız gibi artık vote sınırı koyuyoruz. Bu bölüm +10 olana kadar 16. bölümü koymayacağız. Bölümü fazla iyi yazamadım kusura bakmayın. Şimdiden teşekkürler, iyi okumalar.

(Ally'nin Ağzından)

İkiz mi ? Bir ikizim olabileceği aklımın ucundan bile geçmezdi. Kardeşim olsun isterdim hep ve şimdi babam gelip bana ikizin var diyor. İnanmalı mıyım bilemiyorum. Doğru mu yalan mı bilmiyorum. Hiç bir şey bilmiyorum. Şuan da konuşucak birine ihtiyacım var. Vanessayı arayayım. Evet evet onu arayım onunla ne zamandır görüşemiyoruz zaten. Telefonda rehberden  BFF i buldum ve aramak için kulağıma götürdüm.

Neyse ki hemen açtı telefonu.

"Aa canım nasılsın? Görüşemedik bir türlü."

" Evet görüşemedik. Dean hayatına girdiğinden beri beni ekiyorsun."

"Ne demek o? Bak ne diycem bugün birlikte bir şeyler mi yapsak? Hani alışveriş falan ha? Nasıl fikir?"

"Güzel fikir fakat Paul' le buluşacağım."

"Oh peki . Benim de biraz konuşmaya ihtiyacım vardı sadece. Neyse ya size iyi eğlenceler. "

"Canım özür dilerim...Ama söz yarın birlikteyiz. Okey?"

"Okey bebek. Hadi öptüm. Görüşürüz." Telefonu yavaşça yatağa fırlatırken. Biraz önce gördüğüm yüz aklıma geldi. İkizimin burda ne işi vardı. Adı neydi? Ha Elliot. Of off bunlar artık benim yakamı bırakmaz ya. Babamın da kurt adam olduğuna inanamıyorum. Cidden bu kadarı fazla her şey üst üste geliyor. Önce erkek arkadaşımın bir kurt adam olduğunu öğrendim. Sonra zonalar...Ben...ben  ölüm perisiyim. Babam da kurttu ve bir kardeşim olduğunu öğrendim.Hem de ikiz. Off cidden bu kadarı fazla!! Ben isyan ederken pencereye doğru yaklaştım. Onu gördüğüme de şaşırmadım.

"Be kadar yeter." telefonumu yatağın üstünden alıp odadan çıktım. Dışarı çıkıp ona gününü gösterecektim. Kapıyı açtığımda pis bir şekilde sırıtıyordu.

"Ya senin burda ne işin var. Evimde bari rahat bırakın."

"Kardeşimin yaşadığı yeri görmek istedim."

"Bana kardeşim deme. Kardeşim olduğundan bile emin değilim."

"Daha nasıl emin olcaksın tıpkının aynısıyım. Sanki ben senim sen de ben." Haklıydı ama yine bilemiyorum.

"Sana nasıl güvenicem peki?"

"Bilmem belki kardeş gibi takılırsak bana alışırsın."

Bu fikir bana cazip gelmişti. Yıllardır olmasını istediğim kardeş şu anda karşımda duruyordu. Sadece kafamda daha şirin bir karakter vardı. Bunda da tam aksine 'Bad Girl' tipi vardı.

"Ee kardeş miyiz?"

"Pekala. Ancak ben seni tam anlamıyla kardeşim olarak görene kadar bana karışma hakkın yok. Aslında hiçbir zaman yok ama her neyse. Ben de sana karışmayacağım."

"Tamam, kardeşim." diyip elini bana uzattı. Ben de karşılık verdim. Elleri ne kadar da soğuktu. Tıpkı gözleri gibi...

...

"Anne? Sen o adamın burada yaşadığını biliyordun ve bana söylemedin mi yani?"

"Ee... Biraz öyle oldu kızım. Ama özür dilerim. Seni tamamen hazırlamaya çalışıyordum."

"Teşekkür ederim(!)."

"Biliyorum çok kızgınsın ama bunlar hep kızlarımın iyiliği içindi." diyip sustu. Ben de sandalyelerden birine oturdum. Dirseklerimi masanın üzerine koydum ve başımı ellerimin arasına aldım.